Ι Κ Ε Σ Ι Α

   

                        Πρός τόν Κύριον

Ἰησοῦ, Κύριέ μου, πῶς νά Σέ ὑμνήσω;

Ψάχνω ναὔρω λόγια νά Σοῦ πῶ, καί
ὁμολογῶ, Οἰκτίρμων, μένω ἄφωνος,
μπροστά στή Χάρι Σου καί τή δόξα Σου
καί τή μεγαλοπρέπειά Σου!...

Μένω ἄφωνος... Δέν βρίσκω λόγια...

Μέ δέος στρέφω τό βλέμμα μου Σέ Σένα,
Μακρόθυμε, κι’ οἱ ἄναρθρες κραυγές κι’ οἱ
στεναγμοί μου, δέν μποροῦν νά ἐκφρασθοῦν,
μέ λόγια, μά νοιώθω  τήν ἀνείπωτη, τήν
ἀνεκλάλητη χαρά τῆς,  ὄντως, ζωντανῆς Σου
παρουσίας στή ζωή μου καί Σ’ εὐχαριστῶ,
Μακρόθυμε καί ἀνεξίκακε, Καρδιογνῶστα.

Σύ, Κύριέ μου Φῶς καί Ζωή καί Χαρά καί

Μόνον Σύ εἶσαι ὁ χορηγός τῆς ζωῆς καί
μᾶς ὁδηγεῖς «εἰς ζωῆς πηγάς ὑδάτων».

Σύ, Κύριε, «ὁ ἐρευνῶν νεφρούς καί καρδίας»,

Σύ μόνος  ἐξετάζεις τά ἐσώτατα βάθη τῆς
ψυχῆς μας καί γνωρίζεις τά πάντα γιά μᾶς.

Γνωρίζεις ὅτι, ἀπό δικό μας φταίξιμο, ἔχουμε

Βυθισθῆ στό Βόρβορο, ἔχουμε ἐμπαγῆ «εἰς
ἰλύν βυθοῦ». Κύριε, ἐκ τοῦ βορβόρου τῶν
ἔργων μας σῶσε μας!.. Ἔλεος ζητῶ, Ἔλεος...

Κύριε σῶσε μας, πρίν νά εἶν’ ἀργά.

Γνωρίζεις πώς σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν παροικία, οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς ξεβρακώνονται, χωρίς
ντροπή, στούς δρόμους καί καυχῶνται, γιά
τήν ξετσιπωσιά τους... 
Πατώσαμε, φθάσαμε στό βυθό  τῆς Ἀφροσύνης 
καί τῆς Παραφροσύνης.
Ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό Σένα. Δέν κατανοοῦμε
τήν τιμή, μέ τήν ὁποίαν μᾶς τίμησες, Κύριε.

Γίναμε  κατά τή σκέψι καί κατά τήν ἀνοησίαν

χειρότεροι καί ἀπό τά ἄλογα κτήνη(Ψαλμ. 48,13,21).
Φθάσαμε στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσι καί, χωρίς
ντροπή, νομιμοποιοῦμε κάθε εἴδους διαστροφή.

Μερικοί ἀσελγοῦν στούς δρόμους, σάν σκυλιά.

Ὀνομάζουμε, τίς ἀνωμαλίες καί τίς διαστροφές,
ἰδιαιτερότητες. Γυρίζουμε πίσω, ὁλοταχῶς, στίς
τρῶγλες καί στά Σπήλαια καί, ἀνερυθριάστως,
ἀποκαλοῦμε πρόοδο, τήν ὀπισθοδρόμησι...

Ἄν κάποιος τολμήσῃ νά μιλήσῃ, γιά Πίστι στό

Θεό, γι’ ἀγάπη στήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια,
χλευάζεται καί, εἰρωνικά, ἀποκαλεῖται ρατσιστής.

Κύριε, ποιός θά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό αὐτήν τήν

ἄθλια Βαβυλῶνα, ἄν ὄχι μόνον Ἐσύ, πού, 
Σταυρώθηκες, γιά μᾶς ; 

Σέ ἱκετεύω, Κύριε, μήν ἀργοπορῇς... Ἔρχου ταχύ. 

Πιστεύω ὅτι μονάχα Σύ θέλεις ,ὡς Πανάγαθος, 
καί μπορεῖς , ὡς Παντοδύναμος, νά μᾶς 
λυτρώσῃς, Κύριε, καί ζητῶ τό Ἔλεός Σου.

Ἀξίωσέ μας, μέσα σ’ αὐτήν κόλασι, πού ζοῦμε,

νά κρατήσουμε Ψηλά τό ὄνομά Σου, νά μήν
ἀρνηθοῦμε τήν Πίστι μας, καί κάψε, ὡς πῦρ
καταναλίσκον, τά ἄχυρα τῶν ἔργων μας...

Δῶσε μας τή Χάρι Σου, Ἀνεξίκακε, νά ἀνοίξουμε

τήν καρδιά μας Σέ Σένα καί, μέ ὁλόκληρη τήν
ψυχή μας, νά ὁμολογοῦμε τήν ὀρθόδοξον Πίστιν 
μας Σέ Σένα τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί Σωτῆρα μας. Ἀξίωσέ μας  νά Σέ δοξολογοῦμε, μέ τήν καρδιά μας, καί, μετά Πάντων τῶν ἁγίων, ἀσιγήτως, νά Σέ ὑμνοῦμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς ἀπεράντους αἰῶνας. ’Αμήν.