Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΑ

«ΕΚΕΙΝΟΝ ΔΕΙ ΑΥΞΑΝΕΙΝ,

  ΗΜΑΣ ΔΕ ΕΛΑΤΤΟΥΣΘΑΙ».

Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, ἀπό ἄπειρη γιά τά πλάσματά Του ἀγάπη, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ Χριστός, ὁ ἐν σαρκί ἐληλυθώς, ὁ Θεάνθρωπος, ἔρχεται κοντά μας «ὡς αὔρα λεπτή». Γίνεται τύπος καί ὑπογραμμός σέ ὅλους μας. Μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι Αὐτός εἶναι «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου» καί μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσουμε.

Ὁ γλυκύς καί πρᾷος Ἰησοῦς, μέ τρυφερότητα, μᾶς γνωστοποιεῖ ὅτι σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του εἶναι ἡ σωτηρία μας. Ἐνσαρκώνει τήν ἀγάπη καί γίνεται ὐπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εις αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 3, 15-16).

Καί πραγματικά ὁ Χριστός «ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί ΑΝΕΣΤΗ ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα», «ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ» (παρβλ. Α΄Πέτρ. 2, 21).

Μετά τήν Ἀνάστασίν Του ὁ Κύριος ἐνεφύσησεν εἰς τό πρόσωπον τῶν Μαθητῶν Του  τήν πνοήν τῆς νέας ζωῆς καί τούς εἶπε: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον...», τούς ἐφοδιάζει μέ τή Χάρι καί τή δύναμί Του καί τούς καλεῖ, νά ἀκολουθήσουν τά ματωμένα Χνάρια Του καί νά συνεχίσουν τό κοσμοσωτήριον ἔργον Του: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτούς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν». Τούς βεβαιώνει δέ ὅτι θἆναι παντοτινά μαζί τους :

«Καί ἰδού ἐγώ μεθ’ ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν» (Ματθ. 28, 19-20).

Ἐμεῖς, λοιπόν, οἱ Χριστιανοί, καλόν εἶναι νά συνειδητοποιήσουμε τήν ὑψηλήν μας ἀποστολή. Νά καταλάβουμε ὅτι ὁ Κύριος μᾶς τιμᾶ καί μᾶς ἀναδεικνύει διαδόχους Του στό ἔργον τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Νά συνειδητοποιήσουμε τό ΧΡΕΟΣ μας, νά κηρύξουμε τό ὄνομά Του εἰς πάντα τά ἔθνη. Καί αὐτό σημαίνει ὅτι πρῶτοι ἐμεῖς ὀφείλουμε νά Πιστεύουμε στό Χριστό καί νά τόν λατρεύουμε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Νά εἴμαστε ἐνωμένοι μεταξύ μας καί «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ», λόγῳ καί ἔργῳ,  νά κηρύττουμε τό ὄνομά Του. Δέν ἐπιτρέπεται ποτέ νά προβάλλουμε τόν ἑαυτόν μας, οὔτε νά ἐμπορευώμαστε τή Χάρι του, ἀλλά νά κηρύττουμε «Ἰησοῦν Χριστόν καί τοῦτον ἐσταυρωμένον, Χριστόν Θεοῦ Δύναμιν καί Θεοῦ Σοφίαν». 

Καί νά μή λησμονοῦμε ποτέ τό· «δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. 10,8), καί τό· «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἡμᾶς δέ ἐλαττοῦσθαι»(Ἰωάν. 3,30). Μοναδικός σκοπός τῆς ζωῆς μας νἆναι Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Εἶναι καιρός νά  κατανοήσουμε τήν τιμήν, νά ἐννοήσουμε ὅτι «ὅπερ ἐστίν ἐν σώματι ψυχή, τοῦτ’ εἰσίν ἐν κόσμῳ Χριστιανοί»(Πρός Διόγνητον VI, ΒΕΠΕΣ 2,253,32) καί νά προσπαθήσουμε, μέ τή Χάρι τοῦ Κυρίου μας, νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς  ὑψηλῆς  μας ἀποστολῆς. Νά προσέχουμε τόσον, ὥστε νά μή βλασφημῆται ἐξ αἰτίας μας τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Κυρίου, ἀλλά νά δοξάζεται καί νά ὑμνῆται, διότι μόνον Σ'Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί δόξα.

Νά διδάξουμε στόν κόσμον, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄Ἰωάν. 5,19), ὅτι ὁ Χριστός,  ὁ Θεάνθρωπος, εἶναι ὁ προσωπικός μας Σωτῆρας καί ὁ Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος κόσμου.  Νά μάθουν οἱ ἄνθρωποι ὅτι: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πραξ. 4,12).

Νά μάθουν ὅλοι, οἰ δύστυχοι ἀρνητές, ὅτι «τεθνήκασι καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» καί ὅτι οἱ διῶκτες τῆς πίστεως, ἀργά ἤ γρήγορα, κονιορτοποιοῦνται, ὅτι «σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν».

Νά ἐννοήσουμε ὅλοι  καλά κι’ ἐμεῖς οἰ Χριστιανοί ὅτι ἀκόμη καί ἄν κάνουμε καλά, ὅλα, ὅσα μᾶς ἔχει διατάξει εἴμαστε ἄχρεῖοι δοῦλοι, πολύ δέ περισσότερο, ὅσοι δέν πιστεύουμε  στό Χριστό.  Ὅλοι οἱ ἄπιστοι εἴμαστε βρωμερά σκουλίκια, γιοί τῆς Παραφροσύνης, γεννήματα ἐχιδνῶν καί οἱ ληστές μέ τό λευκό κολλάρο. Ὅλοι  εἴμαστε ἀμετανόητοι Σταυρωτές τοῦ Χριστοῦ, ἐφόσον σταυρώνουμε τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς Του καί συνεπῶς εἴμαστε ὑπόδικοι στή Θεία Δικαιοσύνη.

Οἱ πιστοί Μαθητές τοῦ Χριστοῦ ὀφείλουμε νά εἴμαστε τό Φῶς τοῦ κόσμου, νά βλέπουν οἰ ἄνθρωποι τά φωτεινά μας ἔργα καί νά δοξάζουν τόν Θεόν.

Ἔφθασε, λοιπόν, ὁ καιρός νά μάθουν οἰ ἄνθρωποι ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι «τό Α΄ καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ  Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ».

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Θεός μας, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν. Ἡ Αὐτοαλήθεια, ἡ Αὐτοζωή, ὁ πάνσοφος Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος, ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί ὁ Πανταχοῦ Παρών, ὁ Δίκαιος Κριτής, πού ἀποδίδει στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του.

Εἶναι καιρός, πρίν νά εἶναι πάρα πολύ ἀργά, νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι, πιστοί καί ἄπιστοι, ὅτι «ὁ Θεός-Πατήρ τόν Υἱόν Αὐτοῦ(καί ὡς ἄνθρωπον) Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὐπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί επιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ.

                                                          (Φιλιπ. 2, 9-11).