Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ, ΩΣ ΑΛΟΓΟΜΥΙΓΑ

ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΑΦΥΠΝΙΣΕΩΣ

ΠΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΝ

Ἡ ἀλήθεια εἶναι πικρή, μά εἶναι ἡ Ἀλήθεια. Ὁ Κορωναϊός, ἀναμφισβήτητα. εἶναι προϊόν τῆς ἁμαρτίας. Ὅλες οἱ ἀρρώστιες καί τά κακά, πού μᾶς βασανίζουν ὀφείλονται στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τόν Ἕνα καί μόνον Ἀληθινόν Θεόν, τόν Θεόν τῆς Ἀγάπης. Χωρίς Θεόν, χωρίς ἀγάπη, κυριευόμαστε ἀπό τά πάθη. Ἁμαρτάνουμε. Καί, γι’  αὐτό εἶναι πικρό, ὀδυνηρό καί τό νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί, πού τρῶμε «ἄρτος Ὀδύνης», ὅτι «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. 6,23).

Ὅλα τά κακά, οἱ ἀρρώστιες καί οἱ συμφορές, πού μᾶς βασανίζουν καί ὁ Κορωναϊός, σήμερα, μᾶς βασανίζουν ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. «Οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός». Εἶναι βέβαιον ὅτι ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρών εἶναι Ἀγαθός καί μεταδοτικός τοῦ Ἀγαθοῦ. Τό Κακόν εἶναι προϊόν τῆς κακῆς μας προαιρέσεως. Ὅπως ἀκριβῶς  προϊόν τῆς Κακίας μας εἶναι καί αὐτός ὁ θανατηφόρος ἰός,  ὁ Κορωναϊός. 

Ὁ Φιλάνθρωπος ὅμως Θεός, ἐπειδή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμ.2,4), ὡς Μακρόθυμος μεταβάλλει τόν Κορωναϊό, σέ ἀλογόμιυγα, πού κολλάει πάνω μας, ὡς σάλπισμα ἀφυπνίσεως πρός  ἐπιστροφήν καί εἰλικρινῆ  μετάνοιαν. Ἐμεῖς, οἱ ταλαίπωροι θνητοί, παίρνουμε τό μήνυμα; Μετανοοῦμε εἰλικρινά; Ἀφυπνίζεται ἡ ψυχή μας ἀπό τή νάρκη; Ἐννοοῦμε τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων; Συνειδητοποιοῦμε ὅτι πήραμε τή ζωή μας λάθος καί ἐπιστρέφουμε κοντά στό Χριστό, πού εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας,τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον;

Στήν Ἀποκάλυψι, ὁ Φιλάνθρωπος Θεός μᾶς ἀποκαλύπτει  ἅ  μέλει γίνεσθαι μετά ταῦτα» (Ἀποκ. α΄ 19), τά δεινά ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τό Θεό.

Ὅταν τό ἀρνίον ἄνοιξε μίαν ἐκ τῶν ἑπτά σφραγίδων ἐξῆλθεν ἵππος λευκός καί ὁ καθήμενος ἀπ’ αὐτόν, ὁ πάλλευκος ἀναβάτης τοῦ ἵππου εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος, εὐδοκίᾳ τοῦ Πατρός καί συνεργίᾳ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, γίνεται ἄνθρωπος καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του. Μέ τό ἄνοιγμα τῆς πρώτης σφραγίδος ἀποκαλύπτεται ἡ, ἐξ ἀπείρου ἀγάπης, βασική ἀπόφασις τοῦ Θεοῦ-Πατρός, πού εἶναι ἡ ἐπιστροφή καί σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους, διά τοῦ κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης, καί ἀρχίζει μέ τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου στή γῆ καί συνεχίζεται μέχρι τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Οὕτως ἐνεργεῖται τό Μυστήριον τῆς εὐσεβείας. Εἶναι πρόσκλησις ἀγάπης πρός ἐπιστροφήν. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει.

Ὁ Πάλλευκος ἀναβάτης τοῦ λευκοῦ ἵππου μᾶς καλεῖ κοντά Του, κι’ ἐμεῖς, ὄχι μόνον δέν Τόν δεχόμαστε, ἀλλά «δέσμιοι τῆς γῆς», βυθισμένοι  στό Βόρβορο τῶν παθῶν, Τόν Σταυρώνουμε. Ἔτσι φέρνουμε στή ζωή μας τόν Πόλεμο, τόν δεύτερον, το κόκκινο  ἵππο τῆς Ἀποκαλύψεως, τόν πυρρό ἵππο καί τόν ἀναβάτη του, τόν πυρρό δράκοντα, τό Διάβολο, καί σωρεύουμε στή ζωή μας ὅλα τά δεινά, πού φέρνει ὁ Πόλεμος καί ὁ Διάβολος στή ζωή μας, πεῖνα, στέρησι καί συμφορές. Δηλαδή ἀνοίγουμε τήν Τρίτη σφραγίδα καί ἔρχεται ὁ μέλας ἵππος, ὁ λιμός, ἡ πεῖνα καί ἡ στέρησι, ἡ μαύρη ἀγορά καί οἱ μαυραγορῖτες. Ἔτσι ὁ Πόλεμος, ἡ πεῖνα , ἡ στέρησις φέρνουν τό Θανατικό, τούς θανατηφόρους ἰούς. Τίς μολυσματικές ἀρρώστιες, καί τόν σημερινό Κορωναϊό. Ἀνοίγουμε, δηλαδή, τήν τέταρτη σφραγίδα μέ τόν κίτρινο, τό χλωρό ἵππο, μέ ἀναβάτη τό θάνατο καί τόν ᾏδη.

Καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν διότι δέν ἀνοίγουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, πού εἶναι ἡ Ἀγάπη, ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Ἐάν οἱ ἄνθρωποι ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του, σάν ξεχωριστά πρόσωπα, σάν Οἰκογένειες, σάν Ἔθνη, σάν ἀνθρωπότης, τότε δέν θά γίνονται Πόλεμοι, θά Βασιλεύῃ ἡ εἰρήνη, ὁ Πυρρός δράκων καί ὁ κόκκινος ἵππος δέ θά ἔλθῃ στήν ψυχή μας οὔτε στό σπίτι μας, οὐτε στό Κράτος μας οὔτε στήν ἀνθρωπότητα, γιατί θά βασιλεύῃ ὁ Χριστός, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Καί ὅπου βασιλεύει ὁ Χριστός, ἡ ἀγάπη, δέν ὑπάρχει πεῖνα καί στέρησι, δέν ἔρχεται ὁ  μέλας ἵππος, καί φυσικά οὔτε ὁ κίτρινος, ὁ χλωρός ἵππος.  Διώχνει ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, «ὁ πανακής Ἰατρός τούς Θανατηφόρους Ἰούς, τίς μολυσματικές ἀρρώστιες, ὅπως θά διώξῃ καί τό Κορωναϊό ἀπό τή ζωή τῶν πιστῶν.

Ἡ ἀπομόνωσι βοηθεῖ, ἀλλά δέν ἐλευθερώνει ἀπό τά δεινά. Μόνον ὁ Χριστός μπορεῖ νά μᾶς σώσῃ. Καί εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε τήν ἀνάγκην νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε το Εὐαγγέλιον. Καί εἶμαι σίγουρος ὅτι  ὁ Κύριος θά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό τά δεινά. Αὐτός ὁ Κύριος ἡμῶν, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἐκών ἐτάφη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν»