ΕΝΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ

ΣΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

Ὁ ἄνθρωπος χωρίζεται ἀπό τό Θεό διά τῆς παρακοῆς. Καί εἶναι γεγονός ὅτι σήμερα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ζοῦμε τήν Ὀδύνη τῆς Παρακοῆς. Ζοῦμε, ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν, ὄχι στόν Παράδεισο τῆς τρυφῆς, ἀλλά σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ». Δέν εἴμαστε ἑνωμένοι καί ἀγαπημένοι μεταξύ μας μέ τή γνήσια, τήν ἁγνή τήν ἀνυπόκριτη ἀγάπη καί ὁ ἕνας στέκεται ἀπέναντι στόν ἄλλο σάν ἐχθρός. Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι εἶναι διαχρονικός ὁ λόγος  τοῦ Ἄγγλου ποιητοῦ Σαίξσπηρ, πού  λέγει ὅτι και σήμερα, οἱ μακράν τοῦ Θεοῦ,

 «Ζοῦμε σ’ ἕναν κόσμο, πού

  τό νά βλάψῃς  ἄλλον, εἶναι

 πρᾶξι ἐπαινετή. Καί ὅταν

 κάνῃς τό Καλό, οἱ πιο πολλοί,

 σέ παίρνουν γιά τρελλό».

Μᾶς κυριεύουν τά χαμηλά, τά βρωμερά μας πάθη. Καί τό παράδοξον εἶναι ὄτι δέν θέλουμε νά καταλάβουμε ὅτι ἡ παραβατική μας συμπεριφορά εἶν προβληματική συμπεριφορά καί χρειάζεται

ἔγκαιρα νά καταλάβουμε ὅτι γιά νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά δεινά, πού σωρεύει στή ζωή μας ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί γιά νά βροῦμε τήν ψυχική μας γαλήνη καί τήν ψυχοσωματική μας ὑγεία, ὀφείλουμε νά ὑποτάξουμε τό δικό μας ἀρρωστημένο θέλημα, στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Καί συνεπῶς ἔχουμε ΧΡΕΟΣ νά μάθουμε «Τί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον» (Ρωμ. ιβ΄ 2).

Ὁ Χριστός, ὁ τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ἔρχεται κοντά μας ἀθόρυβα, «ὡς αὔρα λεπτή». Μᾶς πλησιάζει μέ τρυφερότητα καί ἀγάπη καί σπογγίζει τά δάκρυά μας, ἁπαλύνει τόν πόνο μας, πλένει, καθαρίζει καί περιδένει τίς πληγές μας, θεραπεύει τά τραύματά μας καί γίνεται Τύπος καί Ὑπογραμμός ὑπακοῆς στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ-Πατρός.Ἄν ἡ ἀνθρωπότης ἔφθασε σέ τόση ἐξαθλίωσι, αὐτό ὀφείλεται στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τό Θεό. Γευτήκαμε καί γευόμαστε τά ἀποτελέσματα τῆς Παρακοῆς. Δέν νομίζεται πῶς ἔφθασε ὁ καιρός , ἐπί τέλους, νά ξεφύγουμε ἀπό τό δρόμο τῆς παρακοῆς, καί νά ἐπιστρέψουμε στό δρόμο τῆς ὑπακοῆς, πού εἶναι ὁ δρόμος τῆς ὄντως ζωῆς;

Ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ὁδός τῆς Ζωῆς καί μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Του. Καί πράγματι εἶναι καιρός νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του. Ἡ πεῖνα καί ἡ δίψα τοῦ Χριστοῦ εἶναι νά κάνῃ πρᾶξι τό Θέλημα τοῦ Πατρός καί μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τό Παράδειγμά Του. Νά γίνῃ καί δική μας πεῖνα καί δίψα ἡ τήρησις τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ. Μόνον ἔτσι θά γίνουμε Κοινωνία προσώπων, Κοινωνία Ἁγίων, μόνον ὅταν, πιστέψουμε καί ἀγαπήσουμε τό Χριστό καί ἀποφασίσουμε νά ὑποτάξουμε τό δικό μας θέλημα στό ἀγαθό καί εὐάρεστον καί τέλειον Θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας καί πάντα συνεργεῖ εἰς τό ἀγαθόν. Καί μᾶς παραστέκει καί μᾶς ἐνισχύει στόν πνευματικό μας ἀγῶνα, νά γίνουμε ἅγιοι, Ὅπως εἶναι ἅγιος ὁ Πατέρας μας ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Μᾶς στέλνει δέ καί τόν ἄλλον Παράκλητον, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, γιά νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν, ὥστε μέ τή χάρι Του καί τή δύναμί Του νά γίνουμε πάντες Ἅγιοι.

«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον·

Βρύει προφητείας, ἱερέας τελειοῖ,

ἀγραμμάτους  σοφίαν ἐδίδαξεν,

ἁλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν, ὅλον

συγκροτεῖ τό θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁμοούσιε καί ὁμόθρονε τῷ Πατρί καί

Τῷ Υἱῷ. Παράκλητε,  δόξα σοι».