«ΤΑ ΕΞΟΥΘΕΝΗΜΕΝΑ ΕΞΕΛΕΞΑΤΟ Ο ΘΕΟΣ,

ΙΝΑ ΚΑΤΑΙΣΧΎΝΗι  ΤΑ ΙΣΧΥΡΑ»

«Βλέπετε γάρ τήν κλῆσιν ὑμῶν, ἀδελφοί, ὅτι οὐ πολλοί σοφοί  κατά σάρκα, οὐ πολλοί δυνατοί, οὐ πολλοί εὐγενεῖς, ἀλλά τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα τούς σοφούς καταισχύνῃ, καί τά ἀσθενῆ τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός ἵνα καταισχύνη τά ἰσχυρά, καί τά ἀγενῆ τοῦ κόσμου καί τά  ἐξουθενημένα ἐξελέξατο ὁ Θεός, καί τά μή ὄντα, ἵνα τά ὄντα καταργήσῃ, ὅπως μή καυχήσηται πᾶσα σάρξ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἐξ αὐτοῦ δέ ὑμεῖς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, ὅς ἐγενήθη ἡμῖν σοφία ἀπό Θεοῦ, δικαιοσύνη τε καί ἁγιασμός καί ἀπολύτρωσις, ἵνα, καθώς γέγραπται, ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω» (Α΄Κορινθ. α΄ 26-31).

 

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του, ἀγάπη, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι». Ἔρχεται καί σπέρνει, μέσα στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, τόν ζωοποιόν Του λόγο. «Κηρύσσει καί λέγει· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. δ΄ 17). Ἀρχίζει τό κοσμοσωτήριόν Του ἔργον. Ἐκλέγει δέ ὁ Πάνσοφος καί Μαθητές,  καλούς  συνεργάτες, πού, μετά τήν Σταυρική Του Θυσίαν, μετά τήν Ἀνάστασίν Του καί τήν εἰς οὐρανούς Ἀνάληψίν Του, θά συνεχίσουν, μέ τή Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό κοσμοσωτήριον ἔργον Του.

Εἶναι θαυμαστόν τό γεγονός ὅτι ὁ Κύριος δέν ἀνατρέχει στούς κύκλους τῶν,  κατά κόσμον εὐγενῶν καί σοφῶν, ἀλλά ἐκλέγει τούς Μαθητάς Του, μέσα ἀπό τούς  ἁπλοϊκούς, τούς ἀγραμμάτους, ἀλλά ἁγνούς ἀνθρώπους τοῦ Λαοῦ.

Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος διηγεῖται ὅτι ὁ Κύριος ἐκλέγει τούς πρώτους Μαθητάς ἀπό τούς ψαράδες τῆς Τιβεριάδος. «Πριπατῶν δέ παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας εἶδε δύο ἀδελφούς, Σίμωνα τόν λεγόμενον Πέτρον καί Ἀνδρέαν τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, τήν ὥραν πού ἔρριπταν τό δίκτυον εἰς τήν θάλασσαν, διότι ἦσαν ψαράδες. Καί τούς λέγει: «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων». Καί ἀμέσως ἄφησαν τά δίκτυα καί Τόν ἀκολούθησαν. Καί ἀφοῦ προχώρησε λίγο εἶδε ἄλλους δύο ἀδελφούς, τόν Ἰάκωβον τόν υἱόν τοῦ Ζεβεδαίου καί Ἰωάννην τόν ἀδελφόν αὐτοῦ, τήν ὥρα, πού ἑτοίμαζαν τά δίκτυά τους μέσα στό πλοῖον μαζί μέ τόν Πατέρα τους, τόν Ζεβεδαῖον, καί τούς ἐκάλεσε. Καί αὐτοί μέ μεγάλη προθυμία καί χαρά παρευθύς  ἄφησαν τό πλοῖον καί τόν πατέρα τους καί Τόν ἀκολούθησαν» (Ματθ. δ΄ 18-22). 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέγει: «Παρατηρήσατε, ποιοί εἶσθε σεῖς, ἀδελφοί, πού ὁ Θεός σᾶς ἐκάλεσε, γιά νά πεισθῆτε. Παρατηρήσατε ὅτι δέν ὑπάρχουν μεταξύ σας πολλοί σοφοί κατ’ ἄνθρωπον, οὔτε πολλοί δυνατοί, οὔτε πολλοί εὐγενεῖς τήν καταγωγήν, ἀλλά  ἐκείνους, πού ὁ κόσμος θεωρεῖ μωρούς ἐδιάλεξε ὁ Θεός, διά νά καταισχύνῃ τούς σοφούς καί τούς ἀδυνάτους κατά κόσμον ἐδιἀλεξεν ὀ Θεός, διά νά καταισχύνῃ τούς δυνατούς, καί ἀνθρώπους, πού ἔχουν ταπεινήν καταγωγήν κατά κόσμον καί τούς περιφρονημένους ἐδιάλεξεν ὁ Θεός, ἀκόμη καί πράγματα πού δέν ὑπάρχουν, γιά νά καταργήσῃ ἐκεῖνα πού ὑπάρχουν· ὥστε νά μή καυχηθῇ  κανείς ἄνθρωπος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ  καί σεῖς εἶσθε ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού ἔγινε γιά μᾶς τούς πιστούς σοφία ἀπό τόν Θεόν μέ τή διδασκαλία Του καί δικαίωσις μέ τόν θάνατον καί τήν Ἀνάστασίν Του καί ἁγιασμός, μέ τήν Ἀνάληψίν Του καί μέ τήν ἀποστολήν τοῦ Αγ. Πνεύματος, ἔγινε δέ καί ἀπολύτρωσις, μέ τήν ἔνδοξον Δευτέραν Παρουσία Του.  Εἶναι ἀνάγκη νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι τά πάντα τά ὀφείλομεν στόν Ἰησοῦν  Χριστόν. Κανείς ἄνθρωπος δέν ἐπιτρέπεται νά καυχιέται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Καί ὅπως εἶναι γραμμένο· Ὅποιος καυχᾶται, ἄς καυχᾶται ἀποδίδων τήν δόξαν στόν Κύριον καί ὄχι στόν ἑαυτόν του».

Ὁ Χριστός ἐν σοφίᾳ ἐξέλεξε ὡς συνεχιστάς τοῦ ἔργου Του τούς ἁπλοϊκούς, τούς ἀγραμμάτους, ὥστε νά μή θεωρηθῇ ὅτι ἡ ἀναγέννησις τοῦ Κόσμου, ὀφείλεται στήν ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά στή θεία σοφία, στή Χάρι καί τή δύναμι τοῦ Θεοῦ. Διότι ἡ σοφία τοῦ κόσμου εἶναι μωρία, ἀνοησία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ἡ σοφία αὐτή δέν εἶναι ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλ’ ἐπίγειος, ψυχική, δαιμονιώδης(Ἰακ. γ΄15), καί οἱ κατά κόσμον σοφοί εἶναι Ἐγωπαθεῖς, ἀλαζόνες, ὑπερόπτες καί ἀγνώμονες. Γι’ αὐτό τά μωρά τοῦ κόσμου ἐξελέξατο ὁ Θεός. Γιατί; Διότι «τό μωρόν τοῦ Θεοῦ σοφώτερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί, καί τό ἀσθενές τοῦ Θεοῦ ἰσχυρότερον τῶν ἀνθρώπων ἐστί» (Α΄Κορινθ. α΄25). Ἀλλά καί ἕνας ἄλλος λόγος πού διάλεξε ὁ Θεός τούς ἀγραμμάτους ἁλιεῖς, γιά Διδασκάλους τῆς Οἰκουμένης, εἶναι γιά νά μή νομισθῇ ὅτι ἡ ἀνακαίνησις τοῦ Σύμπαντος Κόσμου ὀφείλεται σέ ἀνθρώπινη σοφία, ἀλλά στή Χάρι, τή σοφία καί τή δύναμι Τοῦ Θεοῦ, ἵνα μή τις καυχήσηται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Παῦλος  δέχεται καί αὐτός ὅτι ἡ σοφία τοῦ κόσμου εἶναι μωρία ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καί τονίζει λέγων: «Ὁ λόγος μου καί τό κήρυγμά μου δέν ἔγιναν μέ πειστικούς λόγους ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλά ἔγινε μέ ἀπόδειξι Πνεύματος καί μέ ἀπόδειξι θείας Δυνάμεως, γιά νά στηρίζεται ἡ Πίστις μας πάνω στήν ἀκλόνητη δύναμι τοῦ Θεοῦ» (Α΄Κορινθ. β΄ 4-5).

Ἐκλέγει τούς ἀγραμμάτους, ἀλλά ἁγνούς καί ταπεινούς Ψαράδες, ἀλλά τούς στέλνει τό Ἅγιον Πνεῦμα, τό ὁποῖον τούς φωτίζει, τούς ἁγιάζει καί τούς ὁδηγεῖ εἰς πᾶσαν τήν Ἀλήθειαν. «Τούς ἐφοδιάζει μέ τήν ἄνωθεν σοφία, πού εἶναι ἁγνή, εἰρηνική, ἐπιεικῆς, εὐπειθής, μεστή ἐλέους καί καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καί ἀνυπόκριτος» (Ἰακ. γ΄17). Καί Μαθητές δέχονται πρόθυμα καί μέ χαρά τήν κλῆσιν. Πιστεύουν καί λατρεύουν τό Χριστό, καί μέ τή Χάρι Του ὁμολογοῦν τήν Πίστιν τους καί κηρύσσουν τό Εὐαγγέλιον «πάσει τῇ κτίσει», Καί «εἴ τις ἐν Χριστῷ καινή κτίσις».  Ἐργάζονται «ἐν Χριστῷ καί δι' Αὐτοῦ» πρός ἐξαφάνισιν τοῦ Κακοῦ και τῆς ἁμαρτίας καί πρός Ἀνάστασιν πάντων, μέ θυσία καί αὐτῆς τῆς ζωῆς τους. Εἶναι πρότυπα ἁγίας ζωῆς. Πρότυπα πρός μίμησιν,  καί καυχώμενοι ἐν Κυρίῳ, ὑμνοῦν καί δοξάζουν τόν Θεόν, εἰς τόν Ὁποῖον ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Αμήν.