Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟΝ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΤΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟΝ,

ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ.

 

Ὁ Χριστός εἶναι τό ἀληθινόν φῶς, τό φῶς τοῦ κόσμου. Αὐτός καί μόνον Αὐτός  εἶναι τό τέλειον Φῶς, ἡ πηγή τοῦ Φωτός, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμον (Ἰωάν. α΄9).Μᾶς εὐσπλαγχνίζεται καί ἀνατέλλει σέ ὅλους ἐμᾶς, τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, καί φωτίζει τά σκοτάδια μας. Μᾶς καλεῖ κοντά Του καί μᾶς χαρίζει τό Φῶς Του. Μᾶς τιμᾶ καί μᾶς ἀνεβάζει εἰς ὕψος καί μᾶς ἀναδεικνύει ὡς τό Φῶς τοῦ κόσμου καί λέγει: «ὑμεῖς ἐστέ τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. ε΄14). Μᾶς καλεῖ κοντά Του, μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμεν, μέ τή θέλησί μας, καί μᾶς βεβαιώνει λέγων· «Ἐγώ εἰμι τό Φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό Φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάν.η΄12)      καί μᾶς συμβουλεύει νά δεχθοῦμε τό Φῶς καί νά πιστεύουμε εἰς τό Φῶς καί νά περιπατοῦμε ἐν τῷ φωτί, νά ῥυθμίζουμε τήν συμπεριφορά μας, τή ζωή μας ὁλόκληρη, σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ φωτός, γιά νά γίνουμε παιδιά τοῦ φωτός, «ἵνα υἱοί φωτός γένησθε», λέγει ὁ Κύριος. Μᾶς διδάσκει δέ καί τόν τρόπον, μέ τόν ὁποῖον θά γίνουμε «υἱοί φωτός» καί λέγει: «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄ 16). Ἔτσι, σάν λύχνος, ἄς λάμψῃ τό Φῶς τῆς ἀρετῆς σας μπροστά στούς ἀνθρώπους, γιά νά δοῦν τά καλά σας ἔργα καί νά δοξάσουν τόν οὐράνιον πατέρα σας, τόν Θεόν.

Δυστυχῶς ὅμως, οἱ ἄνθρωποι, δέν δέχονται τό ἀληθινόν Φῶς καί μένουν στό σκοτάδι, μέ τή θέλησί τους. Δέν δέχονται τό Φῶς καί δέν συμπεριφέρονται ὡς «υἱοί φωτός». Παραμένουν «δέσμιοι τῆς γῆς» (Θρήνοι Ἱερεμ. 3΄34).Παραμένουν, μέ τή θέλησί τους, παράνομοι, «δέσμιοι σκότους καί μακρᾶς πεδῆται νυκτός» (Σοφ.Σολ. 17, 2). Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης, λέγει ὅτι ὁ λόγος καί ἡ αἰτία, γιά τήν ὁποίαν κρίνονται καί καταδικάζονται οἱ ἄπιστοι, εἶναι ἀκριβῶς αὐτός, ὅτι δηλαδή, τό Φῶς τῆς Ἀληθείας, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι ἠγάπησαν μᾶλλον τό σκότος ἤ τό Φῶς, ἐπροτίμησαν τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί ὄχι τό φῶς· διότι ἦσαν πονηρά τά ἔργα τους. Πᾶς γάρ ὀ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μη ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ, γιά νά ἀποφύγῃ τόν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεώς του» (πρβλ. Ἰωάν. γ΄ 19-20).

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ νά γίνουμε «υἱοί φωτός». Μας καλεῖ νά νεκρώσουμε τή σάρκα καί τά σαρκικά. Νά παύσουμε νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ὑπαγορεύεις τῆς σαρκός, ἀλλά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τοῦ Πνεύματος, σύμφωνα μέ τίς ὑπαγορεύσεις τοῦ φωτός. Διότι τό φρόνημα τῆς σαρκός εἶναι θάνατος, εἶναι σκοτάδι, μᾶς χωρίζει ἀπό τό Θεό, ἀπό τό ἀληθινόν φῶς. Τό φρόνημα τῆς σαρκός εἶναι ἔχθρα εἰς Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τή ζωή μας τό Θάνατο, ἐνῶ τό φρόνημα τοῦ πνεύματος εἶναι ζωή καί εἰρήνη, εἶναι Φως (πρβλ. Ρωμ. στ΄  5-6). Χρειάζεται προσοχή καί προσευχή, γιά νά νικήσουμε τή σάρκα καί τά σαρκικά μας πάθη.

 Ὅταν ὁ ἄνθρωπος κυριευθῇ ἀπό τά βρωμερά του Πάθη, βυθίζεται στό ἔρεβος, στό πυκνό σκοτάδι, εἶναι πραγματικά τυφλός. Ὅταν π.χ. κυριευθῇ ἀπό τήν πλεονεξία, πού εἶναι εἰδωλολατρία, ἤ ἀπό τήν φιλοχρηματία ἤ ἀπό τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα, γιά τήν ἀπόκτησι περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν στή γῆ, γιά τόν ἑαυτό του, εἶναι ὁλότελα τυφλός. Δέν βλέπει καί δέν ἀκούει.

Ὁ πολυεύσπλαγχνος, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν τύφλωσι, μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τά πάθη καί τίς κακίες φωτίζοντας τή ζωή μας μέ τό δικό Του Φῶς.

Καί μᾶς προτρέπει νά συμπεριφερόμαστε σύμφωνα μέ τίς ὑπαγορεύσεις τοῦ Φωτός. Μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθοῦμε τά Χνάρια Του. Μᾶς  λέγει ὅτι δέν εἶναι μικρή συμφορά, εἶναι μεγάλη ἡ συμφορά ἡ προσκόλλησις τοῦ νοῦ καί τῆς καρδιᾶς μας στά γήϊνα καί τά ἀνάξια λόγου, τά μάταια καί, γιά νά καταλάβουμε καλά πόσο μεγάλη συμφορά εἶναι ἡ προσκόλλησις στή γῆ καί τά γήϊνα μᾶς ἐξηγεῖ καί μᾶς λέγει: «ὁ Λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ὁ Λύχνος πού δίδει φῶς  στό σῶμα εἶναι ὁ ὀφθαλμός, ὅπως καί ὁ λύχνος πού φωτίζει τήν ψυχή εἶναι ὀ νοῦς. Ἐάν λοιπόν, ὁ ὀφθαλμός εἶναι ὑγιής, ὅλο τό σῶμα θά εἶναι γεμᾶτο φῶς, σάν νά ἦταν ὁλόκληρον τό σῶμα σου ὀφθαλμός. Ἔτσι θά φωτίζεται καί ἡ  ψυχή σου, ἐάν ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά σου δεν ἔχουν τυφλωθῆ ἀπό το πάθος τῆς φιλαργυρίας, τῆς φιλοπλουτίας, τῆς προσκολλήσεως  στά μάταια. Καί κανείς δέν ἀμφιβάλλει ὅτι «πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὐπάρχει μετά θάνατον», «πάντα σκιᾶς ἀσθενέστερα, πάντα ὀνείρων ἀπατηλότερα».

Ἐάν ὁ ὀφθαλμός σου εἶναι πονηρός, ἄρρωστος, βλαμμένος, βλαμμένον καί τυφλωμένον θά εἶναι καί ὅλον τό σῶμα σου, θά εἶναι βυθισμένο στό σκοτάδι. Ἐάν, λοιπόν, λέγει ὁ Κύριος, ἐκεῖνο τό ὄργανον, πού σοῦ δόθηκε, γιά νά σοῦ μεταδίδῃ φῶς, γιά νά σέ φωτίζῃ, ἐάν αὐτό γίνῃ σκότος, σέ πόσο σκοτάδι θά βυθισθῇς; Κάτι παρόμοιο θά συμβῇ ἐάν ὁ νοῦς σου κυριευθῇ ἀπό τά πάθη, ἐάν ὁ νοῦς σου σκοτισθῇ, καί ἡ ψυχή σου προσκολληθῇ στή γῆ, ἐάν ὁ νοῦς σου π.χ. προσκολληθῇ στόν πλοῦτο, τό σκότος πόσον; Τότε σέ πόσο σκοτάδι ἠθικό θά βυθισθῇ ἡ ψυχή σου!

Μάθετε, λοιπόν, τί λέγει ὁ Κύριος: «Οὐδείς δύναται δυσί  κυρίοις δουλεύειν·  ἤ γάρ τόν ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός ἀνθέξεται καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί Μαμωνᾷ»(Ματθ. στ΄22-24).

Μάθετε καί μή πλανᾶσθε. Κανείς δέν μπορεῖ, συγχρόνως, νά ὑπηρετῇ δύο κυρίους, μέ ἀντίθετα θελήματα. Πλανᾶ τόν ἑαυτόν του. Δέν εἶναι δυνατόν νά νομίζει ὅτι πιστεύει στό Θεό, ὅτι εἶναι προσκολλημένος στό Θεό καί συγχρόνως νά μήν ἐπαναπαύεται στό Θεό, ἀλλά νά θησαυρίζῃ θησαυρούς, γιά τόν ἑαυτό του, στή γῆ. Ἤ θά δεχθῇ τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ καί θά περιπατῇ ἐν ἀγάπη, ὥστε νά βλέπουν οἱ ἄνθρωποι τά φωτεινά του ἔργα και θά δοξάζουν τόν Θεόν, ἤ θά ὑπηρετῇ τό Διάβολο, τό Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα, καί θά ἀντιστρατεύεται στό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἤ θά μισήσουμε   τόν πλοῦτο καί τά ἔργα τοῦ σκότους καί θά ἀγαπήσουμε τό Θεό, μέ τήν καρδιά μας ἤ  θά προσκολληθοῦμε στά γήϊνα καί θά καταφρονήσουμε τόν Θεόν. Οὐ δύνασθαι Θεῷ δουλεύειν καί Μαμωνᾶ. Ὁ Θεός μᾶς χαρίζει μέρες. Καί  τώρα εἶναι καιρός εὐπρόσδεκτος.Ὅσο πιό γρήγορα μποροῦμε, καί μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἀνάγκη νά διαλέξουμε: Νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό τό Διάβολο καί νά ἀρνηθοῦμε τά ἔργα τοῦ σκότους, νά ἀνοίξουμε δέ τήν καρδιά μας στό Χριστό. Νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστόν, τό  ἀληθινόν Φῶς,  καί νά ἀγαπήσουμε τά ἔργα τοῦ Φωτός, πού εἶναι χαρά καί εἰρήνη, ἀσιγήτως δοξάζοντες τόν  Σωτῆρα μας τόν Φωτοδότην καί Κύριον.