ΓΙΑΤΙ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΑΛΜΑΤΩΔΩΣ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΙΜΑΚΑ;

               

         B         

«ΤΟΥΣ  ΑΝΙΑΤΩΣ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΝΕΛΕΙΝ»

Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, στην ἐποχή μας, σέ παγκόσμια Κλίμακα, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἔχασαν την ἀνθρωπιά τους, καί ὄχι ἁπλῶς δέν δέχονται, δέν ἀνοίγουν τήν καρδιά τους στό Χριστό, δέν ἐγκολπώνονται τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, ἀλλά καί πολεμοῦν την Ἐκκλησία Του. Μεθοδικά καί μέ δόλια μέσα προπαγανδίζουν τήν ἀθεῒα και προσπαθοῦν να ξεριζώσουν τήν Πίστι στο Χριστό, μέσ’ ἀπό τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί μάλιστα τῶν Νέων, σέ παγκόσμια Κλίμακα. Στήν Ἀμερική π.χ. κτίζουν περικαλλεῖς Ναούς στά Σατανᾶ καί κάνουν λατρευτικές θυσίες στό Σατανᾶ. Καί στήν καρδιά τῆς Ὀροδοξίας,  στήν Ἑλλάδα μας, οἱ ἄθεοι ἐγκληματίες μέ τό «λευκό κολλάρο»(The White collar), προπαγανδίζουν τή ἀθεῒα στά ἑλληνικά Σχολεῖα, καταργοῦν τήν ὀρθόδοξον χριστιανική διαδασκαλία, καταργοῦν τά Θρησκευτικά, καταργοῦν τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης, και διδάσκουν, γιά τίς ἔμφυλες Ταυτότητες, διδάσκουν τή Βεδάντα τοῦ ἄκρατου Ἐγωϊσμοῦ καί  τίς Οὐπανισάδς καί τό Κοράνιο τοῦ μίσους, σέ μιά ἐποχή, πού ἡ ἐγκληματικότητα αὐξάνει ἁλματωδῶς καί σέ Παγκόσμια Κλίμακα. Γι’αὐτό «Εἶναι πικρό καί τό νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί, πού τρῶμε, «ἄρτος Ὀδύνης».

Δέν νοιώθουμε ἀσφαλεῖς μέσα στό σπιτικό μας.

Φοβούμαστε νά βγοῦμε ἔξω ἀπό τό σπίτι μας.

Στό κάθε μας βῆμα κινδυνεύουμε νά πέσουμε

θύματα  ἀσυνείδητων κλεπτῶν, ληστῶν, ἀδίστακτων φονιάδων. Κιδυνεύουμε ἀπό αὐτά τά «ἀποβράσματα» τῆς κοινωνίας, πού χωρίς φόβο ἤ ντροπή, ληστεύουν, βασανίζουν, σκοτώνουν ἀδύναμους συνανθρώπους μας, γιά νά τούς πάρουν τήν πενιχρή τους σύνταξι, καί μένουν ἀτιμώρητοι.

Ἔχουν εἰσέλθει ἀνάμεσά μας, δυστυχῶς, λάθρᾳ, Κακοποιοί, «λύκοι βαρεῖς, προβατόσχημοι, μή φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου καί ἄλλοι ψευδάδελφοι, ψευτοδιδάσκαλοι, Ψευτοκουλτουριάρηδες, λαλοῦντες διεστραμμένα(πρβλ Πράξ. κ΄ 29 ἑξ.). Ἔχουν εἰσέλθει καί «παρείσακτοι ψευδάδελφοι», πού, χωρίς ντροπή, ἐπιβουλεύονται την ἐλευθερία μας, μέ σκοπό νά μᾶς ὑποδουλώσουν καί νά μᾶς  ἐκμεταλεύωνται (πρβλ. Γαλάτ. β΄ 4). Ἔχουν εἰσέλθει καί ζοῦν ἀνάμεσά μας ἐκ γενετῆς ἐγκληματίες, γεννήθηκαν δηλ. ἐγκληματίες, ἐγκληματίες ἐκ βιαίου πάθους, ὀργῆς, ζηλοτυπίας, ὅπως π.χ. πολιτικοί ἐγκληματίες, Ψυχοπαθεῖς ἐγκληματίες, παράφρονες, ἠθικῶς βλάκες ἤ ἠθικῶς μωροί, ψυχικῶς ἀνώμαλοι ἀλλά και καθ’ ἕξιν ἤ κατ’ ἐπάγγελμα ἐγκληματίες, οἱ ὁποῖοι δέν ἐπιδέχονται θεραπείαν, δέν βελτιώνονται παρόλες τίς σωφρονιστικές Ποινές, ἀλλά ὑποτροπιάζουν, συνεχίζουν να διαπράττουν φρικιαστικά, ἀποτρόπαια ἐγκλήματα σέ βάρος τῶν ἀθώων συνανθρώπων μας, πού βασανίζονται καί θανατώνονται καί οἱ ἐγκληματίες μένουν ἀτιμώμώρητοι.

Τό Ἔγκλημα εἶναι «Πρᾶξις ἤ παράλειψις» ἐναντίον τῆς ὁποίας ὁ Νόμος προβλέπει Ποινήν. Ἡ ἀρχή:«nullum crimen nulla poena sine lege» εἶναι ἀπαραίτητος εἰς την λειτουργίαν τῆς Κοινωνικῆς Δικαιοσύνης. Ἡ Ἀρχή εἶναι προϊόν σκληρῶν, αἱματηρῶν ἀγώνων ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος.

Ἡ ἵδρυσις τῆς Πολιτείας, τοῦ Κράτους, ἐκτός τῶν ἄλλων, κύριον σκοπόν ἔχει να θεσπίζῃ Νόμους, Δίκαιον δίκαιον καί νά ἐπιβάλῃ τήν τήρησιν τῶν Νόμων, σέ ὅλους τούς Πολῖτες, δι’αὐστηρῶν Ποινῶν. Ἐάν ἡ Πολιτεία δεν μπορεῖ να προστατέψῃ τούς Πολῖτες ἀπό την ἐγκληματική συμπεριφορά ἀσυνειδήτων ἐγκληματιῶν, τότε δεν ἔχει λόγον ὑπάρξεως. Καί οἱ Νομοθετοῦντες ἄρχοντες ὀφείλουν να συνειδητοποιήσουν ὅτι «ἄρχοντες ἀρχόντων εἰσίν οἱ Νόμοι». Νά προσέχουν δε πολύ, ὥστε οἱ Νόμοι νἆναι δίκαιον δίκαιον. Νά μήν ἀντιστρατεύονται στό Νόμο τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ποινή καθορίζει στόν κάθε πολίτη τά ὅρια τῆς ἐλευθερίας του καί εἶναι δικαία ἀντιτιμωρία τοῦ τελεσθέντος ἐγκλήματος, εἶναι ἐξαγνισμός καί ἠθική κάθαρσις. Εἶναι ἀνάλογον ἀντιπεπονθός, πού ἐπιβάλλεται στόν ἐγκληματία, ἀνάλογον δέ πρός τό τελεσθέν ἔγκλημα. Ἡ ποινή ἐπιβάλλεται κατά λόγον δικαιοσύνης, σύμφωνα με την ἀρχήν τοῦ δικαίου, τῆς ἠθικῆς ἤ τῆς λογικῆς.

«Εἴκε πάθοι τά τ’ ἔρεξε, δίκη κ’ ἰθεῖα γένοιτο»(Ἀριστοτ. ἡθικά Νικομ.1132 β 26). Εἶναι το·«ἀντιπεπονθέναι το ἴσον», τῶν Πυθαγορείων. Εἶναι ἡ ἀρχή τῆς ταυτοπαθείας (Talio), τό τοῦ Μωασαϊκοῦ Νόμου: «Ὀφθαλμόν ἀντί ὀφθαλμοῦ και ὀδόντα ἀντί ὀδόντος…». Ὁ  Θεῖος Κανών ἐπιμετρήσεως τῆς ποινῆς,  καταργεῖ τήν ἐκδίκησιν, τήν αὐτοδικίαν και την αὐτοδύναμον προστασίαν τοῦ δικαιώματος, καί ἐπιβάλλει ποινήν ἀκριβῶς ἴσην, μέ το κακόν πού προκάλεσε μέ τό ἔγκλημα ὁ ἀδικοπραγήσας. Θά ὐποστῇ δεινόν ἴσον πρός αὐτό τό ὁποῖον ἔπραξε.

Ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ πηλουσιώτης λέγει ὅτι ὁ Νόμος, ἡ Ἀρχή τῆς ταυτοπαθείας δόθηκε, ὄχι για να βγάζουμε τά μάτια μας, ἀλλά γιά νά  μή βγάζουμε τά μάτια μας. Τό ἴδιο καί ἡ θανατική Ποινή, δέν καθιερώνεται, γιά νά θανατώνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἀλλά γιά  νά μή  διαπράττουμε ἐγκλήματα, πού ἐπισύρουν τή θανατική. Μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τό ἔγκλημα.

Ὁ Νόμος γενικά εἶναι παιδαγωγός. Διδάσκει τούς πολῖτες νά παύσουν να ἀδικοπραγοῦν, να ἀποφεύγουν τά ἐγκλήματα, καί κατ’ ἀκολουθίαν να ἀποφεύγουν τίς ποινές, πού ἐπισύρουν σέ βάρος τους τά ὑπ’ αὐτῶν διαπραττόμενα ἐγκλήματα.

Π.χ. Ὁ Πρωταρχικός νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι ποινικός Νόμος, ἡ παράβασις τοῦ ὁποίου ἐπισύρει εἰς τόν παραβάτην τήν Ποινήν τοῦ Θανάτου. Ὁ Νόμος εἶναι «ὕλη εἰς τό αὐτεξούσιον». Ὁ ἄνθρωπος προγνωρίζει ὅτι ἡ παρακοή, ἡ παράβασις τοῦ Νόμου εἶναι Θάνατος και ἡ ὑπακοή, ὁ σεβασμός και ἡ τήρησις τοῦ Νόμου εἶναι ζωή. Στο χέρι τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νά διαλέξη, Ὅ,τι θέλει, τή ζωή ἤ τό Θάνατο. Ὁ Νόμος ἐκπαιδεύει καί ἀποτρέπει ἀπό τά ἐγκλήματα.

Ὁ Πρωταρχικός αὐτός Νόμος εἶναι ἰσχυρά εἰκόνα μιᾶς ἐποπτικῆς διδασκαλίας, γιά νά ἑδραιώσῃ ὁ ἄνθρωπος στά βάθη τοῦ διανοητικοῦ καί τοῦ συναισθηματικοῦ του κόσμου τή δύναμι τῆς Θείας Δικαιοσύνης καί τή φοβερότητα τῆς Ποινῆς, πρός ἀποτροπήν ἀπό τοῦ ἐγκλήματος.

Δυστυχῶς ὅμως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού δέν θέλουν να πειθαρχήσουν, δέν σέβονται τούς νόμους, ἀρνοῦνται τό Θεό καί τό Νόμο Του καί συνεχίζουν να διαπράττουν φρικιαστικά ἀποτρόπαια ἐγκλήματα, σέ βάρος τῶν συνανθρώπων τους. Δεν βελτιώνονται. Εἶναι, ἀποδεδειγμένως, ἀνίατοι, ἀθεράπευτοι, παχύδερμα, πού «ἄν τούς φτύσῃς, χαμογελοῦν και λέν’ πώς ψιχαλίζει».

Ὑποχεοῦται ἡ Πολιτεία, τό Κράτος, μέ τή δύναμι πού τοῦ δίνει ὁ Λαός, νά θεσπίσῃ δίκαιους Νόμους, ὄχι ὅπως κάνουν σήμερα. Σήμερα  οἱ ἐγκληματίες μέ τό «λευκό Κολλάρο», θεσπίζουν Νόμους, δυστυχῶς, διά τῶν ὁποίων χαρακτηρίζουν «ρατσιστές» καί ἐγκληματίες τούς Πατριῶτες, τούς πολιτικούς τους ἀντιπάλους, νομιμοποιοῦν τίς διαστροφές καί τίς ἀνωμαλίες και, ἐμμέσως, ὑπερασπίζονται τούς ἐγκληματίες. Ἐνῶ ἡ ἐγκληματικότητα αὐξάνει ἁλματωδῶς καί σέ Παγκόσμια Κλίμακα, ἀφοπλίζουν τούς φύλακες τῶν πολιτῶν, Ἐάν π.χ. τολμίσῃ κανείς ἀστυνομικός, ἀμυνόμενος νά κάμη χρῆσι τοῦ ὅπλου του ἐναντίον τῶν ληστῶν- δολοφώνων, γιά νά ὐπερασπισθῇ  τούς πολῖτες, πού ληστεύονται,  τιμωρεῖται αὐστυρά, καί οἱ ἁρμόδιοι ὑπερασπίζονται τούς ληστές-δολοφόνους. Ὑπάρχει μεγαλύτερος παραλογισμός ἀπό αὐτόν, διά δείξῃ  τό μέγεθος τῆς ἀναλγησίας καί τῆς ἠλιθιότητος αὐτῶν, πού φέρουν σέ αὐτήν τήν ἀθλιότητα; Κυριαρχεῖ ἡ σαπίλα. ὅλο τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι μιά πληγή. Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας ὀχτακόσια χρόνια πρό Χριστοῦ, περιγράφει τήν κατάντια τῆς ἀποστασίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό Θεό καί λέγει ὅτι «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην. Ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ (τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος) ὁλοκληρία»(Ἡσ. α΄ 5-6).  Κεφαλή εἶναι ἡ πολιτική ἐξουσία. Καρδία εἶναι ἡ πνευματική ἐξουσία, οἱ μεγαλόσχημοι καί ψευτοκουλτουριάρηδες. Καί πόδες εἶναι ὁ ἀχάριστος καί ἀμετανόητος λαός. ὅλοι μαζί εἶναι μιά πληγή. Οἱ πᾶντες ἀδικοπραγοῦν καί δέν μετανοοῦν.

Καί ἀκόμη χειρότερο εἶναι τό γεγονός ὅτι, ἐάν ληστές καί δολοφόνοι συλληφθοῦν, τώρα τιμωροῦνται με ψευτοϊσόβιον κάθειρξιν, καί  ὀδηγοῦνται σέ Φυλακές ἡλιόλουστες, με ραδιόφωνο, τηλεόρασι, τηλέφωνα σταθερά καί κινητά, μέ ἐξόδους καί ἄδειες, ὅπου ἀποδεδειγμένως ὑποτροπιάζουν ὕστερα καί ἀπολαμβάνουν μιά ἀνέμελη ζωή, σέ βάρος τῶν κορόϊδων, πού πληρώνουν γιά τήν Καλοπέρασι τῶν φωνιάδων. Δέν νομίζετε ὅτι μέ αὐτόν τόν τρόπον προσβάλλεται τό αίσθημα τῆς Δικαιοσύνης, τραυματίζονται οἱ νομοταγεῖς Πολῖτες καί δέν ἀπονέμεται δικαιοσύνη;

Δέν νομίζετε ὅτι οἱ ἑγκληματίες πρέπει να νοιώσουν τή δίκαιη τιμωρία, για τά εἰδεχθῆ ἐγκλήμτά τους; Δέν ὑποστηρίζω  τήν ἄποψιν θεραπείας ἑνός Κακοῦ μέ ἕνα ἄλλο Κακόν. Ζητῶ τόν σωφρονισμό τῶν ἀδικοπραγούντων. Καί προτείνω να τιμωροῦνται αὐστυρά, γιά τά ἀποτρόπαια καί φρικιαστικά ἐγκλήματά τους, οἱ ἀνιάτως ἔχοντες.

Προτείνω για λόγους Γενικῆς καί Εἰδικῆς ΠΡΟΛΗΨΕΩΣ, την ἐπαναφορά σέ ἰσχύν ΤΗΣ ΘΑΝΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΗΣ,για τά ἐγκλήματα τῆς ἐσχάτης Προδοσίας, Παιδεραστίας,  ἐμπορίας Ναρκωτικῶν, Ληστείας μετά φόνου και τῶν ἄλλων φρικιαστικῶν κακουργημάτων. Προτείνω  δέ ἀκόμη Η ΙΣΟΒΙΟΣ ΚΑΘΕΙΡΞΙΣ, νά εἶναι πραγματικά Ι Σ Ο Β Ι Ο Σ 

Κ Α Θ Ε Ι Ρ Ξ Ι Σ, χωρίς χάρες, χωρίς ἐξόδους,   χωρίς ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΙ. Ἐλπίζω ὅτι μέ αὐτόν τον τρόπο θα ἀναχαιτίσουμε τή λαίλαπα τῆς Ἐγκληματικότητος καί θα προστατεύσουμε τούς νομοταγεῖς πολῖτες, μέχρις ὅτου ἡ Κοινωνία μας, διά τῆς Πίστεως στό Χριστό, ἀπό «ἀγέλη Χοίρων πολλῶν βοσκομένη», μεταβληθῇ  σέ Κοινωνία Προσώπων, σέ Κοινωνία ἁγίων.

Πῶς ἀλλιῶς θά μπορέσουμε νά ἀναχαιτίσουμε τήν ἁλματώδη αὔξησι, τή  λαίλαπα αὐτή τῆς ἐγκληματικότητος; Πῶς ἀλλιῶς θα προστατέψουμε τούς ἀθώους και νομοταγεῖς Πολῖτες; 

Γιά τούς πατροκτόνους, ὁ Πλάτων προέβλεπε τήν ποινήν τοῦ θανάτου (Πλάτ, Νόμοι,873). «Τούς ἀνιάτως ἔχοντας ἀνελεῖν». Ὅσοι δέ φανοῦν ὅτι δέν θέλουν νά συμμορφωθοῦν, με τούς Νόμους καί δέν μετανοοῦν, δέν βελτιώνονται καί, με τή θέλησί τους μένουν ἀθεράπευτοι, ἕνεκα τοῦ  μεγέθους τῶν ἁμαρτημάτων, «Εἰ δ’ ἄν δόξωσιν ἀνιάτως ἔχειν…τούτους ἡ προσήκουσα μοίρα ῥίπτει εἰς τόν Τάρταρον ὅθεν οὐδέποτε ἐκβαίνουσιν». Ρίπτονται στόν Τάρταρον ὁπόθεν δέν ἐξέρχονται ποτέ (Πλάτων. Φαίδων 113 Ε).

Ὁ Προφήτης  Ἡλιού ὁ Θεσβίτης,  κατέσφαξε τούς τετρακοσίους Ἱερεῖς τοῦ Βάαλ «ὡς μόλυσμα τοῦ λαοῦ» ( Γ΄ Βασιλ. 18,40. Πρβλ. και Δευτερ, 13,1-6).

Ὁ σκοπός τῆς ποινῆς εἶναι ἡ διαπαιδαγώγησις τῆς Κοινωνίας καί ἡ ἀποτροπή τῶν πολιτῶν ἀπό τῶν κακῶν πράξεων (Γενική καί εἰδική Πρόληψις).

Ἡ Πολιτεία ἔχει ΧΡΕΟΣ νά διαπαιδαγωγῇ καί διά τῆς Ποινῆς, «διά τῆς ποινῆς εὐθύνειν»(Ἀριστοτ. Ἀθην. Πολιτ. Η΄ 4).

Πρώτιστον Χρέος τῆς Πολιτείας εἶναι ἡ ἀγωγή τῶν Νέων διά τῆς Πίστεως στό Χριστό και διά τῆς διδασκαλίας τῆς ἀγάπης. Εἰς αὐτό ὀφείλει να κατευθύνεται ἡ παιδαγωγική ἤ Θεραπευτική ἐξατομίκευσις τῆς σωφρονιστικῆς μεταχειρίσεως και τῶν ἐγκληματιῶν.

Στήν περίπτωσιν ὅμως, ἀπό δική τους κακή προαίρεσι, δέν βελτιώνονται, τότε ἡ Πολιτεία, τό εὐνομούμενο Κράτος ὑποχρεοῦται νά καθιστᾶ αὐτούς ἐν φυσικῇ ἀδυναμίᾳ, νά  μή μποροῦν νά βλάψουν τούς ἄλλους. Καί αὐτό τό ἀποτέλεσμα ἐπιτυγχάνεται ἤ διά τῆς Θανατικῆς Ποινῆς, δι’ἐκείνους πού διαπράττουν ἐγκλήματα, πού τιμωροῦνται μέ τήν ἐσχάτην τῶν ποινῶν ἤ μέ τήν ἰσόβιον κάθειρξιν, ποινή ἡ ὁποία πρέπει νἆναι οὐσιαστικά ἰσόβιος καθειρξις, γιά λόγους Γενικῆς και Εἰδικῆς Προλήψεως. Μη θεωρήσετε σκληρό τό λόγο. Εἶναι ὀ μόνος τρόπος να προστατεύσουμε τούς ἀθώους Πολῖτες ἀπό τῆ μάστιγα τῶν ἀσυνειδήτων, στυγερῶν δολοφόνων.

Μπορεῖ κανείς ἀπό αὐτούς , πού θεωροῦν αὐστηρές τίς ποινές, νά ἐπαναφέρῃ στή ζωή τούς ἡλικιωμένους συνταξιούχους, πού δολοφονήθηκαν  ἀπό τούς στυγερούς αὐτούς ληστές-δολοφόνους , γιά νά τούς πάρουν την πενιχρή τους σύνταξι;

Μποροῦν αὐτοί πού συνηγοροῦν ὑπέρ τῆς ἀτιμωρησίας τῶν ἐμπόρων τοῦ «λευκοῦ θανάτου» νά ἐπαναφέρουν στή ζωή τά θύματα αὐτῶν τῶν ἀδύστακτων αἰσχροκερδῶν δολοφώνων τόσων  Νέων παιδιῶν, πού ἔπεσαν θύματα αὐτῆς τῆς κακουργίας;

Μπορεῖ κανείς ἀπ’ αὐτούς, πού ζητοῦν τήν κατάργησι τῆς θανατικῆς ποινῆς, πού πρέπει νά ἐπιβληθῇ στους ληστές-δολοφόνους τῆς νεαρῆς μητέρας, στά Γλυκά Νερά, νά την ἐπαναφέρει στή ζωή; Μπορεῖ κανείς νά θεραπεύσῃ τά τραύματα τοῦ νηπίου βρέφους της, ἤ νά παρηγορήσῃ  το σύζυγο και τούς γονεῖς της;

Εἴθε ὁ Φιλάνθρωπος Θεός νά ἀναπαύῃ  τίς ψυχές τῶν ἀδικοσκοτωμένων ἀδελφῶν μας καί νά μᾶς προστατεύει ἀπό αὐτά τά ἀποβράσματα τῆς Κοινωνίας καί νά ἐξαφανίσῃ το Κακόν ἀπό τον κόσμο. Εἴθε ὁ Πανάγαθος καί Παντοδύναμος να φωτίσῃ τούς ἁρμοδίους να ἐξωρίσουν ἀπό την Κοινωνία μας τούς ἀνιάτως ἔχοντας. Εἴθε να μᾶς λυπηθῇ ὁ Πολυέλεος καί νά μᾶς βοηθήσῃ, ὥστε τόν ὑπόλοιπον χρόνο τῆς ζωῆς ἡμῶν ἐν εἰρήνῃ και μετανοίᾳ ἐκτελέσαι, ὑμνοῦντες Αὐτόν, ὡς Θεόν εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.