ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙΤΕ, ΜΗ ΩΣ ΑΣΟΦΟΙ, ΑΛΛ' ΩΣ ΣΟΦΟΙ (Ἐφεσ, ε΄15)

«ΩΣ ΤΕΚΝΑ ΦΩΤΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΕΙΤΕ» (Ἐφεσ. ε΄8).

 

Ἡ μοναδική Ἀλήθεια εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, χωρίς τήν ἁμαρτίαν. Ἀνατέλλει ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου. Μᾶς εὐσπλαγχνίζεται ὁ Χριστός καί μᾶς ἐπισκέπτεται καί μᾶς ἀνασύρει ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», φωτίζει τά σκοτάδια μας, καί μᾶς καλεῖ κοντά Του. Σέ κείνους, πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν στό Πανάγιον  Ὄνομά Του, «δίδει ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι». Ὅσοι δέχονται τήν κλῆσιν, πιστεύουν καί βαπτίζονται στό Ὄνομά τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπεκδύονται τόν παλαιόν ἄνθρωπον καί ἐνδύονται τόν Νέον ἄνθρωπον, ἐνδύονται τόν Χριστόν. Δηλαδή, φεύγουν ἀπό τό σκοτάδι καί ἔρχονται εἰς τό Φῶς. Ἐνδύονται τόν Χριστόν, πού εἶναι τό Φῶς τό Ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμον καί καλοῦνται νά προσέχουν, νά βλέπουν πῶς ἀκριβῶς περιπατοῦν, πῶς συμπεριφέρονται. Οἱ πιστοί ἐνδύονται τόν Χριστόν, πού εἶναι τό Φῶς καί ὀφείλουν νά περιπατοῦν ὡς τέκνα Φωτός. Νά ἔχουν ὑγιεῖς τούς ὀφθαλμούς τῆς ψυχῆς καί νά βλέπουν τόν Θεόν καί τά εἰκονίσματά Του, τούς συνανθρώπους τους καί νά φωτίζουν μέ ἀγαθοεργίες,  μέ ἔργα φωτεινά, θεάρεστα, μέ ἔργα Ἀγάπης καί Καλωσύνης τόν κόσμον.

Ὁ Ἁπόστολος Παῦλος μᾶς λέγει: Πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Κυρίου εἴμαστε βυθισμένοι στό σκοτάδι, τώρα ὅμως , ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν, εἴμαστε Φῶς ἐν Κυρίῳ. Τώρα ὀφείλετε, λέγει ὁ Παῦλος, νά περιπατεῖτε, νά συμπεριφέρεσθε ὡς τέκνα Φωτός. -Διότι ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος φανερώνεται μέ κάθε Καλωσύνην, Δικαιοσύνην καί Ἀλήθειαν- νά ἐξετάζετε τί εἶναι εὐάρεστον εἰς τόν Κύριον, μή ἐπικοινωνῆτε μέ τά ἔργα τά ἄκαρπα τοῦ σκότους, μᾶλλον δέ καί νά τά ἐλέγχετε, διότι ἐκεῖνα πού γίνονται κρυφά ἀπό τούς ἀπειθεῖς εἶναι τόσον αἰσχρά, ὥστε καί μόνον τό νά ὁμιλῇ κανείς γι’ αὐτά εἶναι μεγάλη ντροπή. Μέ τόν ἔλεγχον τοῦ φωτός ὅμως τά ἔργα αὐτά, πού γίνονται κρυφά, φανερώνονται. Εἶναι ἔργα  σκότους, ἔργα αἰσχρά καί βλαβερά καί ἀνεπίτρεπτα. Κάθε τί, πού ἀποκαλύπτεται ἀπό τό φῶς γίνεται φανερόν, καί κάθε τί πού φανερώνεται εἶναι φωτεινόν. Διά τοῦτο καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιον μᾶς λέγει: Σήκω ἐπάνω ἐσύ πού κοιμᾶσαι καί ἀναστήσου ἀπό τούς νεκρούς καί ὁ Χριστός θά σέ φωτίσῃ. Βλέπετε, προσέχετε, λοιπόν, πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, πῶς συμπεριφέρεσθε, ὄχι ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ἐπωφελούμενοι τοῦ χρόνου, ἐπωφελούμενοι κάθε εὐκαιρία, γιά νά ἐπιτελῆτε φωτεινά ἔργα, γιατί οἱ μέρες εἶναι πονηρές, δίοτι ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται.

Γι’αὐτό μή γίνεσθε ἄφρονες, ἀλλά νά κατανοῆτε ποιό εἶναι τό Θέλημα τοῦ Κυρίου. Καί νά μή μεθᾶτε, μέ κρασί, πού εἶναι ἀσωτία, ἀλλά νά γεμίζετε τήν ψυχή σας ἀπό Πνεῦμα Ἅγιον καί νά μιλᾶτε μεταξύ σας, μέ Ψαλμούς καί ὕμνους καί πνευματικά ἄσματα καί νά τραγουδᾶτε καί νά ψάλλετε στόν Κύριο, ὄχι μόνον μέ τό στόμα σας, ἀλλά μέ τήν καρδιά σας. Νά εὐχαριστῆτε  τόν οὐράνιον Πατέρα, γιά τό κάθε τί, γιά ὅλα, ὡς δοῦλοι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ».

Ὁ Χριστός μᾶς καλεῖ κοντά Του καί μᾶς ἀποστέλλει στόν κόσμο νά μεταδώσουμε τό Φῶς  Του καί λέγει :«Ὑμεῖς ἐστέ τό Φῶς τοῦ κόσμου». Χρέος μας εἶναι νά συμπεριφερώμαστε ὡς τέκνα Φωτός. Δέν πρέπει νά κρύβουμε τό Φῶς. Ὀφείλουμε νά σκορπίζουμε τό Φῶς μέ θεάρεστα ἔργα, ἔργα Ἀγάπης καί Καλωσύνης. Οὕτω λαμψάτω τό Φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄ 16). Σκοπός τοῦ φωτισμοῦ τῶν ἀνθρώπων καί σκοπός τῆς Ζωῆς μας σἀ αὐτήν τήν ἄθλια παροικία, ἡ Δόξα τοῦ Θεοῦ.

Πρός πραγματοποίησιν τοῦ σκοποῦ τῆς ζωῆς τῶν τέκνων τοῦ Φωτός, χρειάζεται σοφία καί σύνεσις, γι’ αὐτό Παῦλος λέγει: Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί». Ὀφείλουμε δέ νά ξεχωρίσουμε τήν ἀληθινή ἀπό τήν ψεύτικη σοφία. Δυστυχῶς ἡ σοφία, πού κυβερνᾶ σήμερα τόν κόσμο, πού βρίσκεται μακράν τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι θεία σοφία, δέν καταβαίνει ἀπό τόν οὐρανόν, ἀλλά εἶναι σοφία ἐπίγειος, σαρκική, δαιμονιώδης, ἐμπνέεται ἀπό τά δαιμόνια καί ἀπό τα δαιμονικά Πάθη. Διότι ἐκεῖ πού ὑπάρχει φανατικός ζῆλος καί φιλόνεικος κομματισμός, ἐκεῖ εἶναι σύγχυσις καί ἀκαταστασία καί πᾶν φαῦλον πρᾶγμα, λέγει ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος(Ἰάκ.  γ΄ 15-16).

« Ἡ δέ  ἄνωθεν σοφία πρῶτον μέν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικής, εὐπειθής, μεστή ἐλέους καί καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτος καί ἀνυπόκριτος» (Ἰακ. γ΄17).

Ἑπομένως  οἱ Μαθητές τοῦ Χριστοῦ συμπεριφέρονται ὡς τέκνα Φωτός, ὡς ἔχοντες τήν ἄνωθεν σοφίαν. Περιπατοῦν ὡς δένδρα πεφυτευμένα παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ὡς δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ, πού άποδίδουν τόν καρπόν  εἰς τόν κατάλληλον καιρόν. Οἱ Μαθητές τοῦ Χριστοῦ, ὡς τέκνα φωτός, ζοῦν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, ζοῦν καθώς πρέπει ἁγίοις, ἀκολουθοῦν τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, περιπατοῦν ἐν ἀγάπῃ. Ἑνωμένοι μέ τήν ἄμπελον τήν ἀληθινήν φέρουν καρπόν πολύν, τόν καρπόν τοῦ Πνεύματος πού εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης ἐγκράτεια» (Γαλάτ. ε΄ 22-23). Οἱ Μαθητές τοῦ Χριστοῦ, περιπατοῦντες ὡς τέκνα Φωτός, εἶναι μιμητές τοῦ Θεοῦ ὡς τέκνα ἀγαπητά. Περιπατοῦν ἐν ἀγάπῃ, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας»(Ἐφεσ. ε΄1-2), «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ»( Α΄ Πετρ. β΄21) καί «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν . γ΄15, 16).

Δυστυχῶς διαπιστώνουμε ὅτι σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι παραμένουν κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου, ἐμμένουν στήν ἁμαρτία, ἀγαποῦν  τό σκότος καί τά ἔργα τοῦ σκότους καί μισοῦν τό Φῶς καί δέν ἔρχονται πρός τό Φῶς. Συνεχίζουν τά ἔργα τῶν χειρῶν τους. Ἀρνοῦνται τόν Ἀληθινόν Θεόν καί λατρεύουν τά Εἴδωλα, λατρεύουν τό Διάβολο, τόν Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα, καί παρόλες τίς, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του, πληγές, συνεχίζουν νά ἀδικοπραγοῦν καί καυχῶνται ἐπί τοῖς ἀτοπήμασιν.

Ὁ Χριστός συγκαταβαίνει, ἔρχεται κοντά σέ ὅλους καί κρούει τήν Θύραν καί περιμένει, ὁ Μακρόθυμος, νά ἀκούσουμε τή Φωνή καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά καί νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά δεινά τῆς ἀποστασίας καί νά σωθοῦμε. Κρούει τήν Θύραν καί οἱ περισσότεροι ὄχι μόνον κωφεύουν, ἀλλά καί μέ θρασύτητα πολεμοῦν τήν Ἐκκλησίαν Του. Ἀγνοοῦν ὅτι «ὁ Κύριος ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»; Ἀγνοοῦν ὅτι Χριστός εἶναι ὁ Ἐξουσιαστής, «ὁ  δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο»; Ἀγνοοῦν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι  ὁ αἰώνιος Θριαμβευτής, ὁ αἰώνιος Νικητής καί ὅτι θά συντρίψῃ τούς ἀσεβεῖς ὡς σκεύη κεραμέως;

Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης , ὁ Ἰωάννης λέγει ὅτι ὁ λόγος καί ἡ αἰτία, γιά τήν ὁποίαν κρίνονται καί καταδικάζονται οἱ ἄπιστοι ὅτι ἦλθε στόν Κόσμον τό Φῶς τῆς Ἀληθείας, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί οἱ ἄνθρωποι προτιμοῦν τό σκοτάδι τῆς πλάνης καί μισοῦν τό Φῶς: «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τό Φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό Φῶς· ἦν γάρ  πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ· ὁ δέ ποιῶν τήν ἀλήθειαν ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα» (Ἰωάν. γ΄ 19-21).

Ἡ ἐμμονή τῶν πολλῶν στό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν, ἡ κακή τους προαίρεσις καί ἡ ἀμετανοησία σωρεύουν συμφορές στόν κόσμον. Γι’αὐτό καί «ἔστι δίκης ὀφθαλμός ὡς τά πανθ’ ὁρᾷ» καί «Ἔστι ἡ Χείρ ὑψηλή».

Οἱ Μαθητές τοῦ Χριστοῦ, «ὡς τέκνα Φωτός», ὀφείλουμε νά ἀντιμετωπήσουμε τή μάστιγα τῆς ἀμετανοησίας τῶν ἀντιχρίστων, μέ ἀδιάλειπτη Προσευχή πρός τόν Θεόν. Νά βλέπουμε πῶς  ἀκριβῶς περιπατοῦμε. μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί. Νά  ἀποθέσουμε τά  ἔργα τοῦ σκότους  καί νά ἐνδυθοῦμε τά ἔργα τοῦ Φωτός. Νά ἐνδυθοῦμε τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν (Ρωμ.ιβ΄12, 14).

Ἡ Πανοπλία μας , λέγει ὁ Παῦλος,  εἶναι πνευματική. Εἶναι ἠ δύναμις τοῦ Χριστοῦ, καί ὀφείλουμε πάντες νά ἐνδυθοῦμε τήν τοῦ Θεοῦ περιπατοῦντες ὡς τέκνα Φωτός: «Ἐνδυθῆτε, λοιπόν,  τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορέσετε νά ἀντισταθῆτε εἰς τά τεχνάσματα, εἰς τάς μεθοδίας τοῦ Διαβόλου, διότι δέν διεξάγομεν πάλην πρός αἷμα καί σάρκα, ἀλλά ἡ πάλη μας εἶναι μέ τίς ἀρχές, τίς ἐξουσίες, τούς κοσμοκράτορες τοῦ σκοτεινοῦ τούτου κόσμου, εἶναι πάλη μέ τά πονηρά πνεύματα , μέ ἔπαθλον τόν οὐρανόν. διά τοῦτο ἐνδυθῆτε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ, γιά νά μπορέσετε νά ἀντισταθῆτε κατά τήν πονηράν ἡμέραν καί,  ἀφοῦ ἐκτελέσετε ὅλα τά καθήκοντά σας, νά σταθῆτε στή θέσι σας, ὡς τέκνα Φωτός. Σταθῆτε, λοιπόν, ὄρθιοι, ἀφοῦ ζωσθῆτε τή μέση σας, μέ τήν ἀλήθεια, καί ἐνδυθῆτε τόν θώρακα τῆς  δικαιοσύνης, στά πόδια σας ὑποδήματα, γιά εἶσθε ἕτοιμοι, γιά τό χαρούμενο ἄγγελμα τῆς εἰρήνης. Πάνω ἀπό ὅλα νά πάρετε τήν ἀσπίδα τῆς Πίστεως, μέ τήν ὁποίαν θά μπορέσετε νά σβήσετε ὅλα τά φλογερά βέλη τοῦ πονηροῦ, καί νά δεχθῆτε τήν σωτηρίαν, γιά περικεφαλαία, καί τήν μάχαιραν τοῦ Πνεύματος, δηλαδή τόν λόγον τοῦ Θεοῦ. Νά ἐμμένετε στήν Προσευχή καί τήν δέησιν...»(Ἐφεσ. στ΄10-19). Ἡ Νίκη ἀνήκει στό Χριστό καί στούς καταδικούς Του κλητούς, ἐκλεκτούς καί πιστούς(Ἀποκ. ιζ΄ 14). Γι’αὐτό ,λοιπόν, καιρός νά συνειδητοποιήσουμε τό ΧΡΕΟΣ μας καί νά  συμπεριφερώμαστε ὡς τέκνα Φωτός, ὑμνοῦντες καί εὐλογοῦντες  Χριστόν ὡς Θεόν καί Σωτῆρα τῶν Ψυχῶν ἡμῶν. εἰς τόν ὁποῖον ἀνήκει ἡ Νίκη, ἡ Τιμή, τό Κράτος καί ἠ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.