ΑΝΑΡΘΡΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ

 

                                          ΑΝΑΡΘΡΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ

  Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἄκουσε, Σέ παρακαλῶ, ἄκουσε τίς ἄναρθρες κραυγές μου! Μή, Κύριε, μή ἐγκαταλείπῃς με...

Πιστεύω, Κύριε, καί ὁμολογῶ ὅτι Σύ εἶσαι   ὁ Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον ἀμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ. Ἐλέησόν με, Κύριε, καί σῶσον με τόν ἐλεεινόν καί ἀνάξιον δοῦλον σου! Ξερίζωσε μεσ’ ἀπό τήν ψυχή μου τήν αἰτία,  πού γεννᾶ τόσους πονηρούς καί βρωμερούς λογισμούς καί στερέωσε τή σαλεμένη μου καρδιά ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν Σου!  Σύ, Κύριε, ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί Πανταχοῦ Παρών ἄκουσε τίς ἄναρθρες κραυγές μου, καί σῶσον με, Ἀγαθέ, ὥς Φιλάνθρωπος !

Πρός Σέ, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, πρός Σέ, μόνον, καταφεύγω. Δέξου τά δάκρυά μου, Εὔσπλαγχνε καί Μακρόθυμε Κύριε, καί ἀξίωσέ με νά εἶμαι κοντά Σου, ὅπου καί ὅπως  θέλῃς. Αὐτή εἶναι ἡ μοναδική λαχτάρα τῆς ψυχῆς μου, νά εἶμαι κοντά Σου. Μόνον κοντά Σου, νοιώθω ἀσφαλής. Μόνον κοντά Σου εἶμαι χαρούμενος καί χαίρομαι νά κάθωμαι, νοερά, στἄχραντα πόδια Σου, νά ἀκούω τόν ζωοποιόν Σου λόγο καί νά τόν φυλάσσω στήν καρδιά μου. Ἐπιθυμῶ νά γίνεται καί ἀπό μένα τό πανάγιον Θέλημά Σου, ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς, ὥστε καί αἰωνίως, νά Σέ ὑμνῶ καί «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» νά χαίρωμαι τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ προσώπου Σου εἰς μακρότητα ἡμερῶν, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου. ΑΜΗΝ.