«ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΔΙ’ ΗΜΑΣ.

Εἶναι, στ’ ἀλήθεια, θαυμαστή ἡ ἐπιγραφή, πού θέτει στό Εὐαγγέλιόν του, ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος. Εἶναι μεγαλειώδης,  γεμᾶτος θεῖα νοήματα, περιεκτικός ὁ τίτλος τοῦ Εὐαγγελίου του: «ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ  Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ». Τίτλος, πού ἐκφράζει, μέ ἁπλότητα, τό περιεχόμενον ὁλοκλήρου τῆς Ἁγίας Γραφῆς. «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ». ΒΙΒΛΟΣ, δηλαδή, πού ἱστορεῖ, πῶς ὁ Πανάγαθος Θεός πραγματοποιεῖ τίς Ἐπαγγελίες Του, τήν προαιώνιον Βουλήν Του, πῶς ἀποκαλύπτει «τό χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον, τό Μυστήριον τό κεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ», τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Του, γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου (Ρωμ. ιστ΄25. Κολοσ. α΄ 26 ἑξ.).

«Καί ὁμολογουμένως μέγα ἐστί τό τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ» (Α΄Τιμόθ. γ΄16).

ΒΙΒΛΟΣ, πού ἱστορεῖ «Τίς ἡ οἰκονομία τοῦ Μυστηρίου τοῦ  ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων καί ἀπό τῶν γενεῶν ἐν τῷ Θεῷ, τῷ τά πάντα κτίσαντι διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Κολοσ. α΄26. Ἐφεσ. γ΄9).

ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σημαίνει ΒΙΒΛΟΣ, πού ἔχει περιεχόμενον ὅλα, ὅσα ἔχουν σχέσι, μέ τόν, «ἐν σαρκί ἐληλυθότα», Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, μέ τόν, «δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο» Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.

 

ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ  Ἰησοῦ Χριστοῦ, σημαίνει  βίβλος, βιβλίον, σύγγραμμα, πού περιέχει ὄχι μόνον τήν θαυμαστήν Γέννησιν, ἀλλά καί τόν Πανάγιον Βίον, τίς πράξεις, τήν αἰώνιον σωστικήν διδασκαλίαν, τά Θαύματα, τά Σεπτά, τά ἄχραντα Πάθη, τόν ἐπώδυνον θάνατον, τήν λαμπροφόρον Ἀνάστασιν, τήν ἔνδοξον Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί «τήν εἰς οὐρανούς ἀποκατάστασιν» πάντων τῶν πιστῶν εἰς Αὐτόν.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει: «Τίνος δέ ἕνεκεν ΒΙΒΛΟΝ αὐτήν ΓΕΝΕΣΕΩΣ καλεῖ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Καίτοιγε τοῦτο οὐ μόνον τήν γέννησιν ἔχει, ἀλλά πᾶσαν τήν οἰκονομίαν. Ὅτι  πάσης τῆς οἰκονομίας τό κεφάλαιον τοῦτο, καί ἀρχή καί ρίζα πάντων ἡμῖν τῶν ἀγαθῶν γίνεται» ( Ὑπόμν. εἰς τό κατά Ματθ. κεφ. Α΄ Ὁμιλ. Β΄ παρ. γ΄).

Ἡ ΒΙΒΛΟΣ  ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί κατά χάριν. Γιά Χάρι μας,  «ἑαυτόν  ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄6 ἑξ.), ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιά μᾶς. «Ἐπί τῆς γῆς ὤφθη καί τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ 3,38). Ἡ Βίβλος ἀναφέρει «τά περί Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, ὅς ἐγένετο ἀνήρ προφήτης δυνατός ἐν ἔργῳ καί λόγῳ ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί παντός τοῦ λαοῦ...» (Λουκ. κδ΄19 ἑξ.). Ἀναφέρει ὅτι «ὁ Χριστός ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ ...»(Α΄ Πέτρ. β΄21).

Η ΒΙΒΛΟΣ ἀναφέρει ὅτι «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά πατρός, πλήρης χάριτος καί ἀληθείας» (Ἰωάν. α΄14).Γίνεται υἱός ἀνθρώπου, υἱός Δαυῒδ,  υἱός Ἀβραάμ, σύμφωνα μέ τίς Ἐπαγγελίες τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας. Αὐτός εἶναι «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν» (Γενέσ. 49,10). Ὁ Θεός «προεπηγγείλατο διά τῶν Προφητῶν αὐτοῦ ἐν Γραφαῖς ἁγίαις περί τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ τοῦ γενομένου ἐκ σπέρματος Δαυῒδ κατά σάρκα»(Ρωμ. α΄1-3). Ὁ Προφήτης  Ἡσαῒας λέγει: «Καί ἐξελεύσεται ράβδος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσαί, καί ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης ἀναβήσεται»( Ἡσ.11,1). Γίνεται ἄνθρωπος. Μᾶς ἐπισκέπτεται καί μᾶς καλεῖ κοντά Του καί δέν ἐντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς του καί συγκληρονόμους τῆς Βασιλείας Του. Μᾶς εὐσπλαγχνίζεται καί συγκαταβαίνει, «ἵνα  τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσιν».

Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀρχίζει τό Εὐαγγέλιόν του, γνωρίζοντας στούς ἀνθρώπους τήν ἀνθρωπίνην γέννησιν τοῦ Κυρίου καί ἀποκαλεῖται υἱός Δαυῒδ, υἱός Ἀβραάμ, ἀπό τούς ὁποίους γενεαλογεῖται ὡς ἄνθρωπος . Ὁ Ματθαῖος γράφει πρός τούς Ἑβραίους. Ἀντιγράφει τάς Δέλτους τῆς Προθέσεως καί τούς ἀποδεικνύει ὁ Ἱησοῦς εἶναι ὁ ἀναμενόμενος ἀπό αὐτούς Μεσσίας, ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν, ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης  εὐαγγελίζεται τή Θεία Γέννησι τοῦ Κυρίου: «ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος, καί ὁ Λόγος ἦν πρός τόν Θεόν καί Θεός ἦν ὁ Λόγος» (Ἰωάν. α΄1).

                                        «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο»

Οἱ πνευματοφόροι Ἀπόστολοι γνωρίζουν καλά ὅτι ὁ ἄνθρωπος γνωρίζει πρῶτα τόν ἄνθρωπο καί μέ τή γνῶσι τοῦ ἀνθρώπου, προάγεται σιγά-σιγά στή γνῶσι τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό προηγεῖται τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ματθαίου καί ἕπεται τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰωάννου.

Ὁ Ματθαῖος ἀρχίζει τό Ευαγγέλιον μέ τάς Δέλτους τῆς Προθέσεως καί μέ τήν ἐπιγραφήν: «ΒΙΒΛΟΣ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ» καί ἀποδεικνύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ προεπηγγελμένος ὑπό τῶν Προφητῶν, ὁ ἐκ σπέρματος Δαβίδ   προσδοκώμενος Μεσσίας, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού γίνεται υἱός ἀνθρώπου, γιά τή σωτηρία μας. «Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»( Ματθ. α΄21). Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τήν τυραννία τοῦ Διαβόλου καί καταργεῖ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ Θανάτου ,τοὐτέστι τόν διάβολον καί μᾶς ἀπαλάσσει ἀπό τό φόβο τοῦ Θανάτου. Καταργεῖ τό κακόν καί τήν ἁμαρτίαν καί σέ κείνους πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν στό Ὄνομά Του «δίδει τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰωάν α΄12).

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ.στ΄2). Καί πραγματικά «ἰδού ἐνίκησεν ὁ λέων ὁ ἐκ τῆς φυλής Ἰούδα, ἡ ρίζα Δαυῒδ» (Ἀποκ. ε΄ 5). Τή θεϊκήν συγκατάβασι, τήν ἔξοδον τοῦ Νικητοῦ καί τήν ἔνδοξον Νίκην Του, μᾶς ἀποκαλύπτει ἡ Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.  Ἡ Βίβλος, τό  Εὐαγγέλιον εἶναι ἡ Βίβλος τῆς Ζωῆς. Ἡ μελέτη τῆς Βίβλου φωτίζει καί ἁγιάζει τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή. Περιέχει τό ζωοποιό λόγο τοῦ Θεοῦ. Καί,  πράγματικά, ἡ μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί ἡ τήρησις τῶν Ἐντολῶν εἶναι ἡ, κατ’ ἐξοχήν,  τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς, ἴαμα, θεραπεία.

Ἡ ἀδιάκοπη μελέτη τῆς Βίβλου γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἐφαρμογή στή ζωή μας τῶν λόγων τοῦ Εὐαγγελίου, μᾶς χαρίζει τήν μακαριότητα. Διά τῆς μελέτης τοῦ θείου λόγου γνωρίζουμε τί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό ἀγαθόν καί εὐάρεστον καί τέλειον. Διά δέ τῆς τηρήσεως τῶν Ἐντολῶν γράφουμε τά ὀνόματά μας «ἐν Βίβλῳ ζωῆς»(Φιλιπ. δ΄3).

Οἱ πιστοί στό Χριστό, μελετῶντες τή Βίβλο, ἐνδύονται τήν Πανοπλία τοῦ Θεοῦ, ἐνδύονται λευκά φορέματα, ἐνδύονται τήν ΑΓΝΟΤΗΤΑ. «Ζώνουν τή μέση τους μέ τήν Ἀλήθεια, ἐνδύονται τόν θώρακα τῆς Δικαιοσύνης, φοροῦν στά πόδια τους σάν ὑποδήματα τήν ἑτοιμότητα τῆς ψυχῆς, στό νά εἶναι ἕτοιμη καί πρόθυμη στήν τήρησι τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Εἰρήνης. Καί πάνω ἀπό ὅλα παίρνουν τήν ἀσπίδα τῆς Πίστεως, μέ τήν ὁποίαν μποροῦν νά σβύσουν ὅλα τά πύρινα βέλη τοῦ πονηροῦ, πού ἀνάβουν φωτιά στήν ψυχή τους. Δέχονται σάν περικεφαλαία τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, τόν Χριστόν, πού φωτίζει καί ἁγιάζει τόν νοῦν καί τόν φρουρεῖ ἀπό κάθε κακό λογισμό, καί τή μάχαιρα τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι ὁ πανάγιος λόγος τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. στ΄ 14-17).

Οἱ Πιστοί στό Χριστό, μελετῶντες τή ΒΙΒΛΟ, μένουν ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν. Ἀναφέρει δέ ὁ Κύριος ὅτι οἱ πιστοί «Οὐκ ἐμόλυναν τά ἱμάτια αὐτῶν, καί περιπατήσουσι  μετ’ ἐμοῦ ἐν λευκοῖς, ὅτι ἄξιοί εἰσιν. Ὁ νικῶν οὗτος ( κάθε πιστός) περιβαλεῖται ἐν ἱματίοις λευκοῖς, καί οὐ μή ἐξαλείψω τό ὄνομα αὐτοῦ ἐκ τῆς Βίβλου τῆς ζωῆς, καί ὁμολογήσω τό ὄνομα αὐτοῦ ἐνώπιον τοῦ πατρός μου καί ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ»(Ἀποκ. γ΄4-5). Οἱ Πιστοί στό Χριστό, μελετῶντες τήν Βίβλο γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ, πιστεύουν ἀπόλυτα στή Νίκη τῆς Ἀγάπης.  Ἡ μελέτη τῆς Βίβλου, ὁδηγεῖ σταθερά τά βήματά μας, στό Σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἐκεῖ ὅπου ἀντάλλαξε ἀσπασμό ἡ Ἀγάπη, μέ τήν ταπεινοσύνη, εἰς λατρευτικήν προσκύνησιν τοῦ Θείου Βρέφους!

ΕΙΘΕ, μέ πράξεις γνήσιας ἀγάπης, νά γράψουμε μέσα στήν καρδιά μας τή ΒΙΒΛΟ ΓΕΝΕΣΕΩΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ, ὥστε «ὁ ἐν Σπηλαίῳ γεννηθείς καί ἐν Φάτνῃ ἀνακληθείς Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν»,  νά γεννηθῇ καί μέσα στήν ψυχή μας!

ΕΙΘΕ, νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Θεός-Πατήρ νά λατρεύωμεν τόν Σωτῆρα «ἐν Πνεύματι καί ἀληθείᾳ», μέ τήν καρδιά μας!

ΕΙΘΕ,  ἀσιγήτως, νά ὑμνοῦμεν τόν Κύριον καί νά Τον δοξολογοῦμεν, ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ, διότι Σ’ Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος, καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.