«ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ, ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ» (Ἱάν. η΄32).

            Ο ΚΟΡΩΝΑΪΟΣ, ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, ΕΓΕΡΤΗΡΙΟΝ ΣΑΛΠΙΣΜΑ !

Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε ὅτι, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια  παροικία, μακρυά ἀπό τό Θεό, μᾶς κυβερνᾶ ἡ Ψευτιά καί ἡ Ὑποκρισία. Ἡ ζωή μας, ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια, εἶναι ἕνα καθημερινό Καρναβάλι. Στίς καθημερινές, διανθρώπινες σχέσεις, δέν βλέπεις, δέν συναντᾶς πρόσωπα, ἀλλά προσωπεῖα. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι «ἀφανίζουν», κρύβουν τό ἀληθινό τους πρόσωπο καί ἐμφανίζονται στούς ἀνθρώπους, μέ ἕνα πλαστό, ψεύτικο πρόσωπο, φοροῦν  Μάσκα, προσωπίδα. Φοροῦν τό προσωπεῖο τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς ‘Υποκρισίας, πρός ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν καί ἀθώων συνανθρώπων τους. Καθημερινά εἶναι μασκέ (masque), μασκαρεμένοι, μεταμφιεσμένοι, ψεῦστες, κακοήθεις, ὑποκριτές, πού μέ κάθε ἄνομο τρόπο, προσπαθοῦν νά ἐκμεταλλευθοῦν τούς συναθρώπους τους. Οἱ διανθρώπινες σχέσεις δέν εἶναι προσωπικές, ἀλλά ἀνέντιμες, ἀνειλικρινεῖς, προσωπειακές. Ἐγκαταλείψαμε τήν Πηγήν τοῦ ζῶντος ὕδατος, τόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ζοῦμε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ». Ζοῦμε χωρίς Θεόν, χωρίς ἀγάπη, χωρίς σκοπό, χωρίς νόημα, χωρίς περιεχόμενο. Πετρῶσαν’ οἱ καρδιές. «Ἐψύγη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» καί « ὀρύσσουμε λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν». Προσπαθοῦμε, μακρυά ἀπό τό Θεό,  νά χορτάσουμε τήν πεῖνα μας, μέ «τά ξυλοκέρατα» τῆς ἀποστασίας καί νά ξεδιψάσουμε τή δίψα μας στά «λασπονέρια τῆς ἀπιστίας». Γι’αὐτό ἀκριβῶς : «εἶναι πικρό καί τό νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί, πού τρῶμε «ἄρτος Ὀδύνης». 

Εἴμαστε δοῦλοι τῆς ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας. Ὅποιος ὑπερασπίζεται τήν ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ «ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ». Σέ κάθε μας κίνησι, σχέσι ἤ συμπεριφορά, φορᾶμε τό  πλαστό, τό ψεύτικο πρόσωπό μας, φορᾶμε τό προσωπεῖο τοῦ Ἁγίου. Εἴμαστε μασκαρεμένοι , μέ τή Θέλησί μας, καί μάλιστα εἴμαστε εὐχαριστημένοι, νά ἀδικοπραγοῦμε καί νά παραμένουμε «δέσμιοι τῆς γῆς», δέσμιοι τοῦ Σκότους, ὡς υἱοί τῆς Παραφροσύνης. Καθημερινά δίνουμε μάχες. Πολεμοῦμε τήν ΑΛΗΘΕΙΑ. Δέν θέλουμε νά φύγουμε ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς, νά ἐλευθερωθοῦμε  ἀπό τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. 

Σ' Αὐτήν, τή ἐσχάτη ἀθλιότητα ἔρχεται στόν κόσμο ὁ Χριστός, ἡ «προσδοκία τῶν Ἐθνῶν». Γιεννιέται ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γίνεται ἄνθρωπος καί ΚΡΟΥΕΙ τήν Θύραν.

 Ἀνατέλλει ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου, ἀνατέλει τό Ἀληθινόν Φῶς. Σαρκώνεται  Ἡ ΑΓΑΠΗ, ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ καί ἠ Ζωή. Ἔρχεται ὁ Ἐλευθερωτής, γιά νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τό σκοτάδι τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς. Ἔρχεται καί μᾶς καλεῖ νά πετάξουμε τά προσωπεῖα καί νά μᾶς ἀποκαλύψῃ τή ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, πού μπορεῖ νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς φορᾶς καί τοῦ θανάτου. Κρούει τήν θύρα καί ἐμεῖς ἀνάλγητοι, τυφλοί καί κωφοί ἀπό τά βρωμερά μας Πάθη, δέν ἀκοῦμε τή Φωνή Του. Ἐμμένουμε βυθισμένοι στή λάσπη τῆς Παραφροσύνης. Τρομερές εἶναι οἱ συνέπειες τῆς Πωρώσεως καί τῆς Ἀμετανοησίας.

Σ' αὐτή τήν κατάντια τῆς Πωρώσεως, στίς μέρες αὐτές, μᾶς ἐπισκέπτεται,  ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, «τό θανατικό», ὁ Κορωναϊός, ὁ Covid- 19, μέ τίς θανατηφόρες μεταλλάξεις του, μᾶς πλήττει, καί κρούει τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Οἱ ψυχικές διαταραχές, πού προκαλεῖ ὁ ΙΟΣ εἶναι χειρότερες καί τό θάνατο. Φέρει ὅμως καί Ἕνα καλό. Εἷναι ἐγερτήριον Σάλπισμα. Μᾶς καλεῖ νά ξυπνήσουμε καί νά ἔλθουμε, σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι, σέ ἐνσυνείδητον αὐτοέλεγχον, ὥστε νά  μετανοήσουμε, νά ἔλθουμε στόν ἑαυτό μας καί νά σταματήσουμε τό καθημερινό Καρναβάλι. Νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τή σκλαβιά τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας. Νά συνέλθουμε καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό ΧΡΙΣΤΟ.

Δυσανασχετοῦμε, γιατί μᾶς ἐπιβάλλουν, μέ τή βία νά φορᾶμε Μάσκα, γιά νά προστατευθοῦμε ἀπό τόν Κορωναϊό καί δέν δυσανασχετοῦμε, γιά τό προσωπεῖο, γιά τή Μάσκα τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας, πού, μέ τή θέλησί μας, φορᾶμε καθημερινά, γιά νά ἐξαπατοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον.

ΜΗΠΩΣ ὁ Κορωναϊός, ἡ πληγή αὐτή, ἡ ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἔρχεται νά μᾶς ἀφυπνίσῃ; ΜΗΠΩΣ εἶναι ἕνα ἐγερτήριον Σάλπισμα, Ὕλη εἰς τό αὐτεξούσιον;

ΜΗΠΩΣ  ὁ Κορωναϊός μᾶς καλεῖ νά πετάξουμε τά προσωπεῖα τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας καί νά ἐπανεύρουμε  τό ἀληθινό μας πρόσωπο καί νά ἐγκολπωθοῦμε τήν ΑΛΗΘΕΙΑ τοῦ Θεοῦ τήν Ἐλευθερώτρια καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό ΧΡΙΣΤΟ;

 ΜΗΠΩΣ εἶναι καιρός νά ἀγκαλιάσουμε τό ΧΡΙΣΤΟ, πού εἶναι ἡ Μόνη  Ἀλήθεια, καί νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τή διαφθορά, τή φθορά καί τό Θάνατο;

ΜΗΠΩΣ εἶναι καιρός νά κυριαρχήσῃ στίς σχέσεις μας ἡ ἐντιμότητα, ἡ εἰλικρίνεια, ἡ ΑΛΗΘΕΙΑ τοῦ Θεοῦ, τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του;

ΜΗΠΩΣ εἶναι καιρός οἱ διανθρώπινες σχέσεις  νά γίνουν προσωπικές, σχέσεις καί συναλλαγές, προσώπου μέ πρόσωπο, κάτω ἀπό τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὥστε νά ἀποφύγουμε τίς ἀπογοητεύσεις καί νά νοιώσουμε ἄνεσι, σιγουρά καί ἀσφάλεια;

 Ναί, ἀγαπητά μου Παιδιά, ἔφθασε ὁ καιρός, νά πετάξουμε τά προσωπεῖα, καί, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, κάθε μας συνάντησις νἆναι «ἡ λυρική τῆς συναντήσεως» νἆναι συνάντησις προσώπου μέ πρόσωπο καί νά λατρεύουμε τόν Κύριον τῆς Δόξης, μέ τήν καρδιά μας, μέ πράξεις γνήσιας ἀγάπης πρός τούς  ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, τούς συνανθρώπους μας. Νά Τόν λατρεύουμε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ, καί νά Τόν εὐχαριστοῦμε καί γιά τόν  Κορωναϊό, πού μᾶς καλεῖ,  ἀνάμεσα στό Φῶς καί τό Σκοτάδι, νά διαλέξουμε τό Φῶς καί ἀνάμεσα στήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, νά διαλέξουμε τήν  ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΤΡΙΑ καί νά ζοῦμε εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, δοξάζοντες Αὐτόν, τόν Ἀληθινόν Θεόν ἡμῶν, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.