Ο ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΚΑΝ ΤΕΘΝΗΚΕ ΣΠΥΡΙΔΩΝ,

                         ΤΟΥ ΘΑΥΜΤΟΥΡΓΕΙΝ ΟΥΚ ΕΛΗΞΕΝ ΕΙΣΕΤΙ».

 

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμην τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός ἡμῶν Σπυρίδωνος, Ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, τοῦ Θαυματουργοῦ, τίς 12 Δεκεμβρίου.

Γεννήθηκε τό 270 στήν Κύπρο ἀπό γονεῖς πτωχούς ἀγρότες, ἀλλά εὐσεβεῖς καί ἐναρέτους, καί ἀνετράφη «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Ἦταν ὀλιγογράμματος, ἀλλά μελετοῦσε, μέρα καί νύκτα. τήν ἁγία Γραφή. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἦταν τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς του. Ἀπό τήν τρυφερή του ἡλικία πίστευε στό Χριστό, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του, λάτρευε τόν Κύριο μέ τήν καρδιά του καί ἦταν ἀφωσιωμένος στό Χριστό. Ἁπλός, ταπεινός, ὀλιγόλογος, γεμᾶτος ἀγάπη γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ἄκρως ἐλεήμων. Ἀρχικά ἦταν ποιμένας προβάτων. Ἔβοσκε τά πρόβατά του καί προσηύχετο. Ἐνδεδυμένος τόν Χριστόν ἦταν ὁλόκληρος Φῶς, πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ ἐδίδασκε μέ τό λόγο καί μέ τήν ἐνάρετη ζωή τούς συνανθρώπους του τήν ἀγάπη στό Χριστό καί στόν πλησίον. Ἐνυμφεύθη καί ἀπέκτησε ἀπό τό γάμο μιά κόρη. Ὅταν ἐκοιμήθη ἡ σύζυγός του ἔμεινε μόνος μέ τή θυγατέρα τήν Εἰρήνη καί ἀφιέρωσε τόν ἑαυτό του στήν ἀγαθοεργία, στήν ἐλεημοσύνη καί τή φιλοξενία. Προσπαθοῦσε πάντοτε νά κάνῃ τό καλό ἐν τῷ κρυπτῷ, ἀλλά ἡ φήμη του, ὡς Καλοῦ καί Ἁγίου, ἁπλώθηκε παντοῦ καί ὅταν κοιμήθηκε ὁ Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος, ὁμόφωνα,   Κλῆρος καί Λαός, ζήτησαν νά γίνῃ ὁ Σπυρίδων, Ἐπίσκοπος Τριμυθοῦντος. Ἔτσι ἀπό Ποιμένας προβάτων, ἔγινε καί Ποιμήν λογικῶν προβάτων. Ὁ ἅγιος τίμησε καί δόξασε τό Θρόνο του. Γνήσιος μιμητής τοῦ Κυρίου ἀναδείχθηκε ὁ ταπεινός καί ἄκακος Σπυρίδων. Ἁγνός καί ταπεινός, Τύπος καί Ὑπογραμμός σέ ὅλα. Πρότυπον ἁγίας ζωῆς. Ἡ Παρουσία του ἦταν εὐλογία. Ἐδόξαζε τόν Θεόν, μέ ἔργα ἀγάπης καί Ἐλεημοσύνης.  Ὅλοι εὕρισκαν παρηγοριά κοντά του.

Ἅγιέ μου, Σπυρίδων, θαυματουργέ, ὅπως πάντοτε ἀκοῦς τίς προσευχές μας καί μᾶς  ἐλευθερώνεις, μέ τή Χάρι, πού ἔλαβες ἀπό τόν Κύριο, ἀπό πολλές ἀνίατες ἀρρώστιες, λυπήσου μας καί τώρα, πού τόσο ὑποφέρουμε ἀπό αὐτόν Κορωναϊό καί ἀπό τίς μεταλάξεις του, καί διῶξε, μέ τή Χάρι σου, καί αὐτή τή θανατηφόρα πληγή, πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα, ἅγιέ μου! Σῶσε μας, Ἅγιε, «χάριτας ἱαμάτων, ἀπαστράπτων τοῖς πᾶσι».

Ὁ Κύριος ἐχαρίτωσε τόν Ἅγιον. Βράβευσε τόν ἐνάρετον βίον του καί τοῦ ἔδωκε τό Χάρισμα νά θαυματουργῇ καί ὄχι μόνον θεράπευε «πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ», ὅσο ζοῦσε, ἀλλά καί μετά τήν κοίμησί του συνεχίζει ὁ Ἅγιος νά θεραπεύῃ ἀνίατες ἀρρώστιες, σέ κείνους, πού προσέρχονται, μέ πίστι, καί τόν παρακαλοῦν. Ὁλοζώντανο τό σκήνωμά του μεταφέρθηκε στήν Κέρκυρα καί εἶναι ὁ Προστάτης μας. Εἶχα τήν εὐτυχία νά βρίσκομαι κοντά στόν ἅγιο ἀπό μικρό παιδί καί ἔζησα τά θαύματα τοῦ Ἁγίου. Οἱ πιστοί γνωρίζουν τά ἀναρίθμητα Θαύματά Του. Εἶναι ἀδύνατο νά ἀναφέρω στή θέσι αὐτή τά  ἄπειρα θαύματα τοῦ Ἁγίου. «Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις Αὐτοῦ» (Ψαλμ.67,36). «Τοῖς ἁγίοις τῆς ἐν τῇ γῇ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος»(Ψαλμ. 15,3). Ὁ Κύριος  ἔδωκε τή χάρι στούς ἁγίους Του νά κάνουν μεγάλα καί θαυμαστά ἔργα, καί νά θεραπεύουν ἀνίατες ἀρρώστιες. Καί ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἔλαβε τό Χάρισμα τοῦ θαυματουργεῖν: Καί,

«Ὁ Θαυματουργός κἄν τέθνηκε Σπυρίδων, τοῦ Θαυματουργεῖν  οὐκ ἔληξεν εἰσέτι», διακηρύττων, σέ πιστούς καί ἀπίστους, ὅτι   «θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ».

Πρότυπον Καλοῦ Ποιμένος, ὁ Ἅγιος, ἀπεδείχθη «ἀδιάσειστον ἔρεισμα τῆς Ἐκκλησίας», «κλέος τῶν Ὀρθοδόξων», «τῶν θαυμάτων πηγή», πρότυπον γνήσιας Ἀγάπης, Ὅλος Φῶς Χριστοῦ, «ὄργανον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», πρᾷος, ταπεινός καί ἀκέραιος, «ἐπουράνιος ἄνθρωπος καί ἐπίγειος ἄγγελος», «γνήσιος τοῦ Χριστοῦ φίλος» καί καλεῖ ὅλους τούς ἀνθρώπους, νά ἀφήσουν τήν πλάνην καί τήν αἵρεσιν, νά ἀφήσουν τήν Ψευτιά, τήν Ὑποκρισία καί τούς Ἐγωϊσμούς, νά ἐπιστρέψουν στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦν τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης, γιά νά βροῦν γαλήνη καί ἀνάπαυσι στήν ψυχή τους καί νά νοιώσουν ἀσφαλεῖς.

Καί εἶναι καιρός νά καταλάβουμε ὅλοι ὅτι χωρίς τόν Χριστόν ἡ ζωή μας εἶναι ἄδεια , εἶναι κόλασις. Χωρίς τόν Χριστό ἡ ζωή μας δέν ἔχει νόημα, δέν ἔχει σκοπό. Καθημερινά διαπιστώνουμε ὅτι Χωρίς τόν Χριστό, εἶναι «πικρό καί τό νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί, πού τρῶμε», εἶναι πραγματικά «ἄρτος Ὀδύνης». Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε τόν ἐνάρετο βίο τοῦ Ἁγίου καί Θαυματουργοῦ Σπυρίδωνος. Μᾶς καλεῖ νά φύγουμε ἀπό τήν πνιγερή ζωή, στῆς Ὀμορφιᾶς τή σφαίρα. Νά φύγουμε ἀπό τό σκοτάδι καί ἔλθουμε στό Φῶς. Νά ἐγκολπωθοῦμε τήν Ἀλήθεια καί ἀφήσουμε τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, πού τόσο πολύ μᾶς δυσκολεύουν τή ζωή. Νά νοιώσουμε τή χαρά τῆς ἑνώσεώς μας μέ τό Χριστό καί μεταξύ μας. Νά λυτρωθοῦμε ἀπό τό Ἄγχος, πού μᾶς προκαλοῦν τά βρωμερά μας Πάθη καί ἐλεύθεροι παθῶν, ὄντως ἐλεύθεροι, νά μετουσιώσουμε αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία σέ προθάλαμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας, μιμούμενοι τόν Ἅγιον καί Θαυματουργόν Σπυρίδωνα.

Εἶναι πλούσια ἡ ἱερή μας γλῶσσα καί ὅμως δέν βρίσκω τά κατάλληλα λόγια νά περιγράψω τή χαρά τῆς Βασιλείας τοῦ Χριστοῦ στή ζωή μας. Ὁ Καθένας ὅμως μπορεῖ προσωπικά ὁ ἴδιος νά νοιώσῃ, τί σημαίνει νά βασιλεύει στήν καρδιά μας ὁ Χριστός. καί δέν θά παύσω νά κουράζω τήν ἀγάπη σας,  ἀγαπητά μου παιδιά, καί, μέ τούς ἀλαλήτους στεναγμούς μου καί μέ ἄναρθρες κραυγές νά κράζω σέ ὅλους σας καί νά ἐπαναλαμβάνω, μέχρι νά γίνη συνείδησις σέ ὅλους ὅτι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Ναί. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, καί μόνον Αὐτός, εἶναι τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὀ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, Ὁ Παντοκράτωρ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς τό ἀληθινόν, καί ἡ Εἰρήνη τοῦ Κόσμου. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Ἀληθινός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Ὁ ΜΟΝΟΣ, πού καί ὅταν Τόν ἀρνούμαστε, μᾶς κυνηγάει μέ τό Ἔλεός Του, γιά νά μᾶς σώσῃ καί ὁ Μόνος, πού δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί ὁ Πανταχοῦ Παρών καί είτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι, «ἐν αὐτῷ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν». Αὐτός εἶναι ὁ ἄρτος τοῦ Θεοῦ, ὁ καταβαίνων ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καί ζωήν διδούς τό κόσμῳ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι Αὐτός, πού Σταυρώθηκε, ἀντί ἡμῶν καί Ἀναστήθηκε, γιά νά μᾶς ἀνεβάσῃ μαζί Του στά οὑράνια. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ προσωπικός μας Σωτῆρας καί ὁ Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος κόσμου. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ  ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν Οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾦ δεῖ σωθῆναι ἠμᾶς». Αὐτός ἔγινε εἰς τόν Πατέρα «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Διό καί ὁ Θεός -Πατήρ τόν Υἱόν Αὐτοῦ, καί ὡς ἄνθρωπον Αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ Ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν Ὅνομα, ἵνα ἐν τῷ Ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός». ΑΥΤΟΝ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΜΕΝ. ΑΥΤΟΝ ΔΟΞΟΛΟΓΗΣΩΜΕΝ. Διότι σ’Αὐτόν καί μόνον Σ’Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.