ΤΕΛΙΚΗ ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΠΟΔΟΣΙΣ

 

Η ΕΝΔΟΞΟΣ ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ, ΗΜΕΡΑ ΧΑΡΑΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥΣ,

ΗΜΕΡΑ ΔΕ ΦΟΒΕΡΑ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥΣ.

 «Ἰδού ἔρχεται μετά τῶν νεφελῶν, καί ὄψεται αὐτῶν πᾶς ὀφθαλμός καί οἵτινες αὐτόν ἐξεκέντησαν, καί κόψονται ἐπ’ αὐτόν πᾶσαι αἱ φυλαί τῆς γῆς. Ναί, Ἀμήν» (Ἀποκ. α΄7).

 

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, καθιέρωσε τήν Τρίτη Κυριακή τοῦ τριῳδίου, ὡς ἑορτήν καί ἀνάμνησιν τῆς ἀδεκάστου Δευτέρας, ἐνδόξου Παρουσίας τοῦ Κυρίου, γιά νά μᾶς θυμίσουν καί μᾶς διδάξουν ὅτι ὁ Πανάγαθος Θεός δέν εἶναι μόνον ἄπειρη ἀγάπη, ἄπειρον Ἔλεος, πού δέχεται κοντά Του καί σώζει τούς εἰλικρινά μετανοημένους ἁμαρτωλούς, ἀλλά εἶναι καί ἄπειρη Δικαιοσύνη καί ἔρχεται νά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς καί νά ἀποδώσῃ στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα Του καί νά καθορίσῃ τό Τέλος τῆς ἀνομίας.

Σημειώνω ἐδῶ, πρός ἀποφυγήν τῶν παρανοήσεων ὅτι α) Ὁ Θεός ἡμῶν μᾶς ἔπλασε «κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν Αὐτοῦ». Μᾶς τίμησε μέ τήν τιμήν τοῦ· κατ’εἰκόνα. β) Ὡς Πάνσοφος καί ὡς Ἀγάπη, μᾶς ἔδωσε τίς Ἐντολές Του, μέ τίς ὁποῖες μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τήν ζωήν, ὥστε νά φθάσουμε ἀπό τό· «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ὁμοίωσιν». γ) ὅτι «Οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν Κακῶν ὁ Θεός». δ) Κάθε Ἐντολή τοῦ Θεοῦ περιέχει τήν Ἀρχήν τῆς Ἀνταποδώσεως. Δηλαδή: Ἡ Τήρησις τῆς Ἐντολῆς, ἡ Ὑπακοή εἶναι Ζωή, ἐνῷ ἡ ἀθέτησις τῆς Ἐντολῆς, ἡ παρακοή εἶναι κόλασις, τιμωρία, Θάνατος. ε)Τό Κακόν εἶναι προϊόν τῆς κακῆς χρήσεως τοῦ Νοῦ καί τῆς Ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου, τῆς κακῆς του προαιρέσεως. στ) Ὁ Θεός ἀπό καταβολῆς κόσμου ἡτοίμασε, δι’ἐκείνους, πού κάνουν καλή χρῆσι τοῦ Νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους, δι’ἐκείνους, πού τηροῦν τάς Ἐντολάς Του, Βασιλείαν, Παράδεισον, δέν ἡτοίμασε Κόλασιν. Ἡ Κόλασις, τό πῦρ τό αἰώνιον, εἶναι ἡτοιμασμένον τῷ Διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ζ) ὡς Ἀγαθός ὁ Θεός προλέγει καί κάθε ἄνθρωπος προγνωρίζει τά ἀποτελέσματα τῆς Παρακοῆς τῶν Ἐντολῶν.

Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά διαλέξῃ τήν Ὑπακοή, πού εἶναι ζωή ἤ τήν Παρακοή, πού εἶναι Θάνατος, Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά διαλέξῃ τήν τήρησι τῶν Ἐντολῶν τῆς ἀγάπης, τήν Ὑπακοήν καί, ὡς πρόβατον, νά εὑρεθῇ στά δεξιά τοῦ Σωτῆρος, κατά τήν ἐπιφανῆ Ἡμέρα τῆς Κρίσεως ἤ νά διαλέξῃ τήν Παρακοή καί, ὡς ἐρίφιον, νά σταθῇ ἐξ εὐωνύμων τοῦ δικαίου Κριτοῦ.

Ὁ Κριτής ἀποδίδει στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του. Συνεπῶς ἡ Μεγάλη καί Ἐπιφανής Ἡμέρα τῆς Κρίσεως καί Ἀνταποδόσεως εἶναι εὐλογημένη Ἡμέρα Χαρᾶς καί Εὐφροσύνης, γιά τούς δικαίους, καί φοβερά, φρικτή Ἡμέρα, γιά τούς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς.

Κατά τήν πρώτην Παρουσία Του ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἦλθε ὡς ταπεινός ἄνθρωπος, ἔλαβε δούλου μορφήν καί δέν ἦλθε γιά νά μᾶς κρίνη, ἀλλά γιά νά μᾶς σώσῃ. Δέν ἦλθε γιά νά καλέσῃ δικαίους , ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν (Ματθ. θ΄ 13.Λουκ.ε’32).Ἔρχεται κοντά μας «ὡς αὔρα λεπτή» καί μᾶς διδάσκει τήν Ἀγάπη, σπέρνει στίς καρδιές μας  τό ζωοποιό Του λόγο, φωτίζει τά σκοτάδια καί μᾶς χαρίζει τήν Ζωήν. Πάσχει γιά χάρι μας. Σταυρώνεται Αὐτός ἀντί ἡμῶν, «ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς Ἴχνεσιν Αὐτοῦ» καί «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν γ΄15,16. Α΄Πέτρ.β΄21).

Κατά τήν Δευτέραν, ἔνδοξον Παρουσίαν Του ἔρχεται νά ἐπιβάλῃ, ὡς Δικαιοκρίτης , Τέλος στήν ἀσυδοσία καί τήν Ἀνομίαν.

«Ἰδού ἔρχεται ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ὡς Πανάγαθος Θεός καί Παντοδύναμος, καθήμενος ἐπί τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ, Καί θά Τόν δῆ κάθε ὀφθαλμός. Θά Τόν δοῦν ὅλοι, ὄχι μόνον οἱ πιστοί, πού ἐλπίζουν εἰς Αὐτόν, ἀλλά καί οἱ ἄπιστοι, ἰδιαιτέρως αὐτοί, πού Τόν Σταύρωσαν καί Τόν ἐλόγχισαν ἐπί τοῦ Σταυροῦ. Καί θά κτυπήσουν τά στήθη τους, ἐξ αἰτίας τῆς λύπης καί τοῦ φόβου, πού θά δοκιμάσουν ὅλες οἱ φυλές τῆς γῆς, πού δέν πίστεψαν Σ’ Αὐτόν. Ναί, Ἀμήν. Αὐτή εἶναι ἡ Ἀλήθεια» (Ἀποκ.α΄7).

Πιστεύουμε ὅτι θά ἔλθῃ νά κρίνῃ ζῶντας καί νεκρούς καί νά ἀποδώσῃ στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του. Εἶναι ἄγνωστος ὁ χρόνος τῆς Ἐλεύσεώς Του, καί θά ἔλθῃ ὡς κλέπτης, ὡς ἀστραπή, ξαφνικά. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ὀφείλουμε νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί. Ὁ Κύριος μᾶς προειδοποιεῖ καί μᾶς προτρέπει νά εἴμαστε σέ ἐγρήγορσι, ἕτοιμοι νά Τόν ὑποδεχθοῦμε: «Γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τήν ἡμέραν οὐδέ τήν ὥραν ἐν ᾗ ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ. κε΄13). Δέν ξέρετε τήν ὥρα πού ἔρχεται, διά τοῦτο γρηγορεῖτε. Σίγουρα θά ἔλθῃ νά ἐπιβάλῃ τό Τέλος τῆς ἀνομίας. Θά ἔλθῃ ὡς Θεός τῆς ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης, ΟΤΑΝ ΕΛΘῌ, τότε κανείς δέν θά μπορέσῃ νά κρυφθῇ οὔτε νά κρύψῃ τά ἔργα του. Θά πάρη ὁ Καθένας τή θέσι πού, μόνος του διάλεξε.

Ὁ Κύριος προλέγει σέ ὅλους μας τί θά συμβῇ τότε, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Μᾶς προειδοποιεῖ ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιατί «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»( Β΄ Τιμόθ. β΄4). Καί ζητεῖ ἀπό ὅλους μας νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά ἐγκλπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωή. Θέλει νά περιπατοῦμε, ὅπως Αὐτός, ἐν ἀγάπῃ καί νά μένουμε ἐν τῇ ἀγάπῃ, ὅτι ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί. Ὁ Ζυγός Του εἶναι χρηστός καί τό φορτίον Του ἐλαφρόν. Δέν θέλει ψευτοθυσίες καί ψευτοκαμώματα, κεριά καί λιβάνια, ἀλλά θέλει ἡ καρδιά μας νά καίγεται γι’ Αὐτόν. Θέλει νά ἔχουμε εὔσπλαγχνίαν , ἔλεος, ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλον. θἆναι ἡ κρίσις ἀνέλεος, γιά  αὐτόν, πού δέν ἔδειξε στή ζωή τοῦ εὐσπλαγχνία, γιά τούς ἄλλους, τού ἐλαχίστους ἀδελφούς Του.

Τήν Ἡμέρα τῆς Κρίσεως θά καλέσῃ  αὐτούς κατά λόγον δικαιοσύνης διάλεξαν νά σταθοῦν στά δεξιά Του καί Θά πῇ: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ξένος  ἤμην, καί συνηγάγετέ με, γυμνός καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην καί ἤλθετε πρός με»(Ματθ.κε΄34-36). Καί στήν ἀπορία τους ἀποκρίνεται λέγων: « ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄40).

Καί σ’ αὐτούς, πού διάλεξαν στή ζωή τους, τήν Καλοπέρασί τους καί ἔζησαν χωρίς ἀγάπην, χωρίς εὐσπλαγχνίαν πρός τούς ἀδελφούς καί δέν μετενόησαν θά πῇ: «Πορεύεσθε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένῳ τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. Διότι ἐπείνασα καί οὐκ ἐδώκατέ φαγεῖν κλπ. διότι ἐφ’ ὅσον  Οὐκ ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστῳν, οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε» (Ματθ. κε΄41-45).

«Καί ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, ΟΙ ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΙ ΕΙΣ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ» (Ματθ.κε΄46).