Ἀπόσμασμα ἀπό τόν Α΄ τόμο του βιβλίου «ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΑΣΦΑΛΗΣ ΜΕΘΟΔΟΣ... σελ. 10 ἑξῆς

Κυκλοφορησε τό διτομο βιβλίο μου «ΠΡΟΣΕΥΧΗ» (Ασφαλής Μέθοδος Γυμνασίας πρός Εὐσέβειαν), ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ MOY ΓΙΟΥ , ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΜΟΥ.

.......... .................................................................................................................................................

« Γύμναζε σεαυτόν πρός εὐσέβειαν» (Α΄ Τιμ. δ΄7).

Εὐλογημένος εἶν’ ὁ δρόμος τῆς ἐπιστροφῆς, ἡ ὑπακοή στό θεῖον κάλεσμα. Θά πρέπει ὅμως νά σημειώσουμε ὅτι διά τῆς πτώσεως δέν ἀμαυρώθηκε, δέν ἀχρειώθηκε μόνον τό «κατ’ εἰκόνα», ἀλλά ἐπῆλθε μεγάλη ἐξασθένησις τῆς Θελήσεως πρός τό Ἀγαθόν καί φοβερή ροπή τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Κακόν (concupiscentia) καί ἀπό τότε «ἐνεργεῖται τό μυστήριον τῆς ἀνομίας» (Β΄Θεσσαλ.β΄ 7). Καί οἱ  ἄνθρωποι δέν κατανοοῦν τήν τιμήν, μέ τήν ὁποίαν τούς ἐτίμησεν ὁ Θεός καί δέν χρησιμοποιοῦν τόν καιρόν, πού τούς προσφέρει ὁ Θεός πρός διόρθωσιν καί ἐπαναφοράν εἰς τήν προτέραν δόξαν. Ἀντίθετα μάλιστα βαίνοντες ἀπό πτώσεως εἰς πτῶσιν, γίνονται «δέσμιοι τῆς γῆς» (Θρῆνοι γ΄ 34), «δέσμιοι σκότους καί μακρᾶς πεδῆται νυκτός» (Σοφ. Σολομ. ιζ΄ 2). « Ἐμπήγονται», μέ τή θέλησί τους, «εἰς ἰλύν βυθοῦ» (Ψαλμ. 68, 3). Βυθίζονται στό βοῦρκο τῆς ἀποστασίας καί παραμένουν «κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου» (πρβλ. Ματθ. δ΄ 16), ἀνεπίδεκτοι τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος, κατά τόν Δαμασκηνόν «οὐ βιάζεται δέ τινα διά τό αὐτεξούσιον».

Μέγας ὁ Θεός ἡμῶν, μέγα καί τό ὕψος τῆς τιμῆς εἰς τό ὁποῖον ἔταξεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον. Ἀλλά μεγάλη, συντριπτική εἶναι καί ἡ πτῶσις τοῦ ἀνθρώπου, διά τῆς παρακοῆς. «Οὐ συνῆκε», δέν κατενόησε τό ὕψος τῆς τιμῆς καί ἔπεσε ἀπό τό ὕψος τοῦ οὐρανοῦ εἰς τά κατώτατα μέρη τῆς γῆς, εἰς τά καταχθόνια.

Εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαία ἡ ἐπαναγωγή (τό ξαναφέρσιμο) ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἀπομακρύνθηκε ὁ Θεόπλαστος, διά τῆς παρακοῆς.

Πῶς ὅμως θά ἐπανακτήσῃ τόν χαμένο Παράδεισο;

Πῶς θά ἐπανακτήσῃ τό ἀρχαῖον, τό πρωτόκτιστον κάλλος                      τῆς εἰκόνος;

Πῶς θά μπορέσῃ νά ἐπιτύχῃ τήν ἐπαναφοράν του εἰς τήν προτέραν δόξαν;

Πῶς θά ἀποτινάξῃ τόν κλοιόν τόν τῆς ἁμαρτίας;

Πῶς  θά μπορέσῃ νά σπάσῃ τά δεσμά  καί  ἀπό τά   καταχθόνια, νά  ἀνέβη ἐπάνω ἕως τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ;

Πῶς θά εἰσέλθῃ καί πάλιν εἰς τόν Παράδεισον καί πῶς θά ἀξιωθῇ νά σταθῇ καί πάλιν  «ἐνώπιος ἐνωπίῳ» καί νά ὁμιλῇ μέ τόν Θεόν, ὅπως συνομιλῇ ὁ φίλος μέ τόν φίλον του; (πρβλ. Ἔξοδ. λγ΄11).

Ποιές  βασικές προϋποθέσεις ἀπαιτοῦνται, γιά νά βρεθῇ ὁ ἄνθρωπος σέ σχέσι, κοινωνία καί ἕνωσι μέ τόν Θεόν, νά     ἀνέβη εἰς τό ὕψος τῆς τιμῆς, ὅπου τόν ἔταξεν ὁ Θεός, δηλ. εἰς τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου κάλλους τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου;

Μπορεῖ  μόνος του ὁ ἄνθρωπος  νά βρῇ τόν ὀρθό  δρόμο  τῆς ἐπιστροφῆς; Μπορεῖ μόνος του νά βρῇ τήν ψυχική του γαλήνη καί ἡρεμία; Μέ ποιό τρόπο θά μπορέσῃ νά καθαρίσῃ τό «κατ’ εἰκόνα» καί νά βρῇ  τήν ὁδόν ἐπαναφορᾶς εἰς τήν κατάστασιν τῆς μακαριότητος; Μέ ποιό τρόπο  θά φθάσῃ εἰς τήν ἀφετηρία τῆς, κατά τήν προαιώνιον Βουλήν τοῦ Θεοῦ,  πορείας του, ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα», εἰς  τό καθ’ ὁμοίωσιν», καί  ἀπό «δυνάμει θεός », νά γίνῃ καί ἐνεργείᾳ θεός»; Δηλαδή μέ ποιό τρόπο ἐν Θεῷ   καί μέ τή θέλησί του, θά κατορθώσῃ τόν τελικό σκοπό τῆς  ζωῆς του στή γῆ, πού εἶναι ἡ πνευματική του τελείωσι,  ἡ Θέωσι;

Ποιός θά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν ἰλύν βυθοῦ εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγεῖ;

Ποιος θά μᾶς βγάλει ἔξω ἀπό τήν ὀδυνηρή κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος καί θά μᾶς ὁδηγήσῃ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς;»

Ποιός θά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν Θεόν Πατέρα;

Ποιός θά μᾶς διδάξῃ τή μέθοδο ἐπαναφορᾶς, τήν ἀσφαλῆ μέθοδο γυμνασίας πρός εὐσέβειαν, τήν ἀσφαλῆ  Μέθοδο προσηλώσεως νοῦ πρό(ς Θεόν;

 Ποιός θα μᾶς διδάξῃ τόν ἔλλογον τρόπον ἐνεργείας, πρός ἐπίτευξιν τῆς ἀδιαλείπτου  καί     πραγματικῆς συνομιλίας  μέ τόν Θεόν ;

Αὐτά καί πολλά ἄλλα ἐρωτηματικά θά ἀπαντηθοῦν, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, σέ αὐτό τό Βιβλίον.  Μᾶς εὐσπλαγχνίζεται ὁ Θεός. Ἔρχεται κοντά μας ὁ Υἱός και λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστός και μᾶς καλεῖ κοντά Του και λέγει: «Δεῦτε πρός με πᾶντες…Καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ»(Ματθ. ια΄ 28-30).

Πιστεύω δέ ὅτι ἡ ὀρθότερη καί ἀσφαλέστερη Μέθοδος Γυμνασίας προσηλώσεως νοῦ πρός Θεόν, ἡ ἐνδεδειγμένη πορεία καθάρσεως, φωτισμοῦ καί θεώσεως εἶναι ἡ ἀδιάλειπτη Προσευχή, ὅταν εἶναι πραγματική, ὅταν γίνεται σύμφωνα μέ τίς προϋποθέσεις, πού ὁρίζει Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν Ἱησοῦς Χριστός.