Παρά τάς διεξόδους τῶν υδάτων: ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ

ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ

Ὁ ἀνθρώπινος λόγος δέν μπορεῖ νά ἐκφράσῃ καί περιγράψῃ τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Πανάγαθος καί φιλάνθρωπος Θεός, ὡς στοργικός Πατέρας, παρακολουθεῖ τά πλάσματά Του, τήν κορωνίδα τῆς Δημιουργίας Του, καί πικραίνεται γιά τήν κατάντια μας, μακρυά Του. Ἀφήσαμε τή θαλπωρή, τή ζεστασιά τῆς Πατρικῆς Ἑστίας, ἐγκαταλείψαμε τόν Πατέρα τῆς στοργῆς, τήν Πηγήν τοῦ ζῶντος Ὕδατος καί ὑποφέρουμε μακρυά Του, ὀρύσσοντες λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν. Χωρίς Ἀγάπη, χωρίς θεόν, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό, σωρεύουμε στή ζωή μας συμφορές. Δέν θέλει ὁ Θεός νά βασανιζώμαστε, νά ὑποφέρουμε, κατάκοιτοι στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου καί ἀποφασίζει νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ. «Καί ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἐξαποστέλλει ὁ Θεός τόν Υἱόν Αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν»(Γαλάτ. δ΄4-5). Εἷναι ἄπειρη ἀγάπη ὁ Θεός. Ἐμεῖς, τά πλάσματά Του, δέν κατανοήσαμε τήν τιμήν τοῦ «κατ’εἰκόνα», ξεπέσαμε ἀπό τό ὕψος τῆς τιμῆς καί ὁμοιωθήκαμε μέ τά ἀνόητα κτήνη καί φθάσαμε στήν ἐσχάτην ἐξαθλίωσι. «Ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας ὅμως μᾶς ἀγάπησε τόσον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν Μονογενῆ ἔδωκε, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»( Ἰωάν. γ΄15-16). Τήν 25ην Μαρτίου ἑορτάζουμε τήν ἀποκάλυψιν τοῦ «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου Μυστηρίου, τοῦ ἀποκεκρυμμένου ἀπό τῶν αἰώνων ἐν τῷ Θεῷ»(Ρωμ. ιδ΄24. Ἐφεσ.γ΄9). Ἀποστέλλει ὁ Θεός τόν Ἀρχάγγελον Γαβριήλ στή Ναζαρέτ τῆς Γαλιλαίας, εἰς τήν ἁγνήν καί ἄσπιλον Παρθένον Μαριάμ, «τήν μόνην εν γυναιξίν εὐλογημένην καί καλήν», καί τῆς ἀναγγέλλει ὅτι θά γεννήσῃ τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ ἐκ πνεύματος Ἁγίου καί τῆς λέγει: «Χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετά σοῦ· εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξίν», καί τῆς ἐξηγεῖ τό Πῶς λέγων: «Πνεῦμα ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπί σέ καί δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διό καί τό γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱός Θεοῦ...ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα. Εἶπε δέ Μαριάμ· ἰδού ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά τό ρῆμά σου· καί ἀπῆλθε ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος»(Λουκ. α΄28 ἑξ.).

Μέγα τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τή Λύτρωσι τοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων. Ἐνεξιχνίαστες, ἀνεξερεύνητες οἱ Βουλές Αὐτοῦ. Τό Πῶς καί τό Γιατί, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, γίνεται υἱός ἀνθρώπου, εἶναι ὑπέρλογον Μυστήριον, ξένον καί παράδοξον. Δέν εἶναι ἀντικείμενον διεξεργασίας τοῦ ἀνθρωπίνου Νοῦ, ξεπερνάει τή λογική μας ἱκανότητα. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι «Μυστήρια Θεοῦ ἐρευνῶντες, παραπληκτήσωμεν», θά τρελλαθοῦμε. Τό βέβαιον εἶναι ὅτι ἔρχεται ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ καί μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ. Μᾶς ἀνασύρει ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ» καί μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς Πηγάς Ὑδάτων». Καί μέ ἕνα λόγο· ΤΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ,ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Τήν ἐλευθερίαν ἀπό τόν ζυγόν τῆς ἁμαρτίας, ΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ, ἡ ὁποία γίνεται ἡ ΚΛΙΜΑΞ δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός καί ἡ ΓΕΦΥΡΑ ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός Οὐρανόν.

Τό δικό μας ΧΡΕΟΣ εἶναι νά πιστέψουμε στό Θεό, νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Νά λατρεύουμε, μέ τήν καρδιά μας, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», λόγῳ καί ἔργῳ, τόν Χριστόν, διά τήν ἀνέκφραστον Αὐτοῦ συγκατάβασιν.

ΕΜΕΙΣ ὅμως οἱ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΟΥΜΕ καί τήν ἀπελευθέρωσί μας ἀπό τήν ἐπάρατη Τουρκική Δουλεία.

400 Χρόνια δοῦλοι, ὑποφέραμε ἀποτρόπαια, ἀπερίγραπτα ΔΕΙΝΑ, κάτω ἀπό ΒΑΡΒΑΡΟ ΖΥΓΟ τῶν ἀπίστων ΤΟΥΡΚΩΝ. Τήν 25ην Μαρτίου πανηγυρίζουμε τήν ἀποτίναξι τῆς Τουρκικῆς Δουλείας, μέ μοναδικά μας, τήν ΠΙΣΤΙ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ καί τήν ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ. Στό δίκαιο ἀγῶνα μας, ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΣΤΑΘΗΚΕ Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ, ἡ κεχαριτωμένη.

Ὁ Θεός βοήθησε τόν Νέον περιούσιον Λαόν του. Ὑπέγραψε τή ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ. Μόνον, πού δυστυχῶς ἐμεῖς, ξεχάσαμε τίς Θυσίες τῶν ΗΡΩΩΝ προγόνων μας, τῶν ἀγωνιστῶν, αὐτῶν, πού ἔχυσαν τό αἷμα τους, «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστιν τήν ἁγίαν καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν, καί ἀσελγοῦμε στή μνήμη τους. Ποδοπατοῦμε τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Πατρίδος μας, τίς παραδόσεις καί τά Ἱδανικά, καταστρέφουμε τήν ΙΕΡΗ ΜΑΣ ΓΛΩΣΣΑ, τή γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, τή γλώσσα τῆς ἁγίας Γραφῆς. Ἀκόμη καί αὐτοί πού εἶναι ἐντεταλμένοι νά φυλᾶνε τά ὍΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ, τά θυσιάζουν στό βωμό τῶν ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΩΝ, καί γιά νά καρατήσουν τή θεσούλα τους καί γιά τήν καλοπέρασί τους, ξεπουλᾶνε ὄχι μόνον τήν Ἑλλάδα μας, τήν κοιτίδα τοῦ πολιτισμοῦ, ἀλλά ἀκόμη καί τή μάνα τους, «ἀντί πινακίου φακῆς». «ἀντί τριάκοντα ἀργυρίων».

Τρίζουν τά κόκκαλα τῶν Προγόνων μας καί γεμίζουν πίκρα καί ἀγανάκτησι οἱ ψυχές τῶν γνησίων Ἑλλήνων, στήν προσπάθεια τῶν ἀντιχρίστων, μέ σκοπό νά ἀφανίσουν τόν ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, στήν προσπάθειά τους νά σβύσουν ἀκόμη καί τό Ὄνομα «ΕΛΛΗΝ». Δέν πρέπει νά λεγώμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ, ἀλλά Ελλαδίτες. Τί ντροπή, Θεέ μου! ...

Δακρύζει ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός τῶν Ἑλλήνων, ἡ Μεγαλόχαρη! Δακρύζουν ἀκόμη καί οἱ Εἰκόνες της!

ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΤΕ! ΝΥΝ ΥΠΕΤΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΆ ΞΥΠΝΥΣΟΥΜΕ καί νά φυλάξουμε τά ὅσια καί τά Ἱερά τῆς Πατρίδος μας. Ὁ Ἀληθινός Θεός, ὁ Θεός τῆς Ἑλλάδος εἶναι μαζί μας. Μᾶς παραστέκει καί μᾶς βοηθεῖ σέ κάθε δίκαιό μας ἀγῶνα. Ἀρκεῖ ἐγκαίρως νά καταλάβουμε καί νά ἀγωνισθοῦμε, «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν ἁγίαν καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν».