«ΕΝ ΑΚΑΡΕΙ» , ΣΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΤΑΧΙΣΤΑ.

 

 

                         «ΕΝ  ΡΙΠῌ ΟΦΘΑΛΜΟΥ», ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΙΓΜΗΝ.

 

Σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν εἴμαστε προσωρινοί, ζοῦμε μέ ἡμερομηνίαν λήξεως. Ὁ Φιλάνθρωπος Θεός μᾶς τοποθέτησε ἐδῶ καί μᾶς χαρίζει καιρόν μετανοίας καί μᾶς συμβουλεύει νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς ἐνθαρρύνει καί μᾶς συμβουλεύει καί λέγει: «Σήκω ἐπάνω σύ, πού κοιμᾶσαι καί ἀναστήσου ἀπό τούς νεκρούς καί ὁ Χριστός θά σέ φωτίσῃ. Προσέχετε, λοιπόν, πως ἀκριβῶς φέρεσθε. Βλέπετε πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί.(Νά προσέχετε καί νά συμπεριφέρεσθε, ὄχι ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί), ἐπωφελούμενοι τοῦ χρόνου, πού σᾶς χαρίζει ὁ Θεός, διότι αἱ ἡμέραι εἶναι πονηραί, «ἐξαγοραζόμενοι τόν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσί»(Ἐφεσ. ε΄14-17). Εἶναι ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μας, νά προσέχουμε καί νά τηροῦμε στή ζωή μας τό πανάγιον Θέλημα τοῦ Κυρίου. Διότι, ἔχουμε κληρονομήσει τή ροπή πρός τό Κακό καί τήν ἁμαρτίαν καί ἀνά πᾶσαν στιγμήν κινδυνεύουμε  νά χωρισθοῦμε ἀπό τόν Θεόν, ἀπό τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος καί νά ἐμπέσουμε «εἰς ᾏδου βυθόν». Κινδυνεύουμε «ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ», «ἐν ἀκαρεῖ», εἰς τήν στιγμήν, νά χάσουμε τόν ὀρθό προσανατολισμό μας, νά χάσουμε τήν πίστι μας στό Θεό καί νά βυθιστοῦμε εἰς ἰλύν βυθοῦ. Ἀρκεῖ μιά μικρή ἀστόχαστη κίνησις, μιά ἀπόκλισις. «Ἐν μιᾷ  στιγμή» ἄρκεῖ μία ροπή, μιά μικρή ἀπόκλισις ἀπό τῆς ὁμαλῆς πορείας, ἕνας μικρός ἐκτροχιασμός ἀπό τῆς Ὁδοῦ τῆς ζωῆς, μιά σκέψις, ἕνας πονηρός λογισμός, ἕνα παραστράτημα, μιά κακή ἐπιθυμία, γιά νά  μᾶς χωρίσῃ ἀπό τόν Θεόν τῆς Ἀγάπης καί νά μᾶς ρίξῃ στήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. «Μία ῥοπή καί ταῦτα πάντα Θάνατος διαδέχεται». Εἷναι γνωστόν τό εὐόλισθον, τό ὀλισθηρόν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὥστε «ἐν ἀτόμῳ», «ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ», εἰς μίαν στιγμήν, ὅσο χρειάζεται νά ἀνοιγοκλείσῃ  κανείς τό βλέφαρό του (Α΄Κορινθ. ιε΄52), νά σωθῇ ἤ, ἄν δέν προσέξῃ,  νά χαθῇ.

Καί δυστυχῶς, δέν  εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε ,ὅτι οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δέν προσέχουν καί χωρίζονται ἀπό τόν Θεόν καί χάνονται, διότι δέν προσέχουν, δέν μελετοῦν τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ, δέν ἔχουν ἀδιάλειπτη τήν μνήμην τοῦ Θεοῦ, δέν προσεύχονται ἀδιαλείπτως, καί τούς κυριεύει ὁ ἐχθρός, ὁ ὁποῖος δέν κοιμᾶται, ἐλοχεύει, καραδοκεῖ, ἐνεδρεύει, καιροφυλακτεῖ, παραμονεύει καί προσπαθεῖ νά πλανήσῃ ἀκόμη καί τούς ἐκλεκτούς. Ὁ Ἁπόστολος Πέτρος, ὁ ποῖος γνωρίζει πολύ καλά τό εὐόλισθον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως βρωντοφωνάζει σέ ὅλους καί λέγει: «Νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ»(Α΄ Πέτρ. ε΄8).

Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς συμβουλεύει νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί. «Γρηγορεῖτε,(Προσέχετε σἄν ἄγρυπνοι φρουροί), στήκετε ἐν τῇ πίστει(νά μένετε στερεοί καί ὄρθιοι εἰς τήν πίστιν), ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε (Ἀγωνιζεσθε σἄν ἄνδρες γενναῖοι, πάρτε δύναμι καί θάρρος. Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω(Ὅλα ὅσα κάνετε, ἄς γίνωνται μέ ἀγάπη) » (Α΄Κορινθ. ιστ΄13-14).

Ἄν δέν προσέξουμε, κινδυνεύουμε νά χάσουμε τήν σχέσιν, τήν κοινωνίαν, τήν συνομιλίαν  καί ἕνωσιν, μέ τόν Θεόν, σέ χρόνο μηδέν, ἐν ἀκαρεῖ, ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ Κύριος μᾶς συνιστᾶ νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί:

 «Γίνου γρηγορῶν...»(Ἀποκ. γ΄2) καί «Μακάριος ὁ γρηγορῶν καί τηρῶν τά ἱμάτια αὐτοῦ...»(Ἀποκ. ιστ΄ 15). Καί πάλιν: «Γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε, ἵνα μή εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν· τό μέν πνεῦμα πρόθυμον, ἡ δέ σάρξ ἀσθενής» (Ματθ.κστ΄41).

Ὁ ἐχθρός εἶναι ἀδύναμος, ἀλλά παμπόνηρος καί στήνει ὁ δόλιος, παγίδες καί κινδυνεύουμε, τάχιστα, σέ χρόνο μηδέν, νά χαθοῦμε. Χρειάζεται, λοιπόν, συνειδητή, ἀδιάλειπτος νοερά Προσευχή, ἀδιάκοπη μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, νηφαλιότητα, ἐγρήγορσι, γιά νά ἀποφύγουμε τά πεπυρωμένα βέλη τοῦ Πονηροῦ.

 Δυστυχῶς ὅμως οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δελεαζόμαστε ἀπό τίς ψεύτικες κοσμικές ψευτοχαρές, μᾶς κυριεύουν τά βρωμερά μας Πάθη, καί ἐν ἀκαρεῖ, χάνουμε τά αἰώνια καί ἄφθαρτα ἀγαθά. Χάνουμε τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου εἰς μακρότητα ἠμερῶν.

Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, μέγας βαθυψυχολόγος, λέγει ὅτι ὁ Πονηρός θέλει νά ὑπηρετῆται «πολυποίκιλος γάρ ἐστι καί ἀπατηλός ἐν ἐπιθυμίαις κόσμου. Διά γάρ ἀγάπην τινά γηῒνην καί σαρκικήν, εἰς ἥν δεσμεῖται ἄνθρωπος θελήματι ἰδίῳ, δελεάζεται ὑπό τῆς κακίας, ὅπερ γίνεται αὐτῷ ἅλυσις καί δεσμός καί φορτίον βαρύ καταβυθίζον καί πνῖγον ἐν τῷ αἰῶνι τῆς πονηρίας, μή συγχωροῦν ἀνακύψαι καί πρός Θεόν ἀπελθεῖν. Ἐπειδή ὅπερ τις ἠγάπησε τοῦ κόσμου, καταβαρεῖ τόν νοῦν αὐτοῦ καί κατωκρατεῖ καί οὐκ ἐᾷ ἀνακύψαι» (Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου, Ὁμιλ. Πνευμ. Ε΄6 ΒΕΠΕΣ 41,176,3-10).

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ νά προσέξουμε εἰς τόν ἑαυτόν μας καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Νά προσέξουμε  καί νά φυλάττουμε τίς θυρίδες δι’ ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή μας ὁ Θάνατος. Διότι ἄν δέν προσέξουμε καί ἄν δέν φυλάξουμε τίς Θύρες, θά μπῇ  «ἐν μιᾷ ροπή» καί ἐν ριπῇ ὀφθαλμοῦ» ὁ Διάολος μέσα μας, θά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τόν ΘΕΟΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ καί θά βυθισθοῦμε στά ΤΑΡΤΑΡΑ.

 «Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, Μακρόθυμε καί Πολυέλεε, πρόφθασε , μακρυά Σου ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ, Κύριε, μή χρονίσῃς. Ἔρχου ταχύ. Λυπήσου μας  καί σῶσε μας.

ΧΡΙΣΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ, μή παρίδῃς ἡμᾶς, κινδυνεύοντας καί πάλιν τήν ἀπό Σοῦ διάστασιν»· ἀλλά, Σύ Κύριε, πού Σταυρώθηκες , γιά μᾶς, τούς ἀχρείους δούλους Σου, « οἰκτίρησον... Εὐσπλαγχνίσου μας, μόνε Μακρόθυμε, τόν ἐν περιστάσει λαόν Σου καί ἀνάστηθι, πολέμησον τούς πολεμοῦντας ἡμᾶς, ὡς Παντοδύναμος».

Σέ Σένα πιστεύουμε, Σέ  Ἐσένα ἁμαρτάνουμε, ἀλλά καί Ἐσένα μονάχα λατρεύουμε. «Κύριε τῶν Δυνάμεων μεθ’ ἡμῶν γενοῦ. Αλλον γάρ  ἐκτός Σου βοηθόν ἐν θλίψεσιν οὐκ ἔχομεν. Κύριε τῶν Δυνάμεων, ἐλέησον ἡμᾶς».