«ΔΕΙΝΟΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ!»

 

                                      «ΤΟ ΑΜΑΡΤΑΝΕΙΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ...»

 

«Ἴδε ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε,

ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται»(Ἰωάν. ε΄14).

 

Δυστυχῶς ὀφείλουμε νά ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ Θεόπλαστος ἄνθρωπος, φέρει ἔμφυτον τήν Ροπήν πρός τό Κακόν, πρός τήν ἁμαρτίαν(Concuriscentia). Γιεννιέται μέ τή ροπή αὐτή, πού τήν κληρονομεῖ ἀπό τόν πρωτόπλαστον, τόν πεπτωκότα. Καί πραγματικά, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «τό ἁμαρτάνειν εἶναι ἀνθρώπινον». Ἀνθρώπινον, ἀλλά μέγα δεινόν, πολύ φοβερό κακόν. Κυριεύεται ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά βρωμερά του Πάθη, ἀπό τό σαρκικό φρόνημα, πού εἶναι ἔχθρα εἰς Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τήν ζωή τό Θάνατο(Ρωμ.η΄6-7). Διότι ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπον εἰς τήν παράβασι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, στήν ἀνομία, πού εἶναι ἁμαρτία(Α΄Ἰωάν.γ΄4) καί «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας εἶναι Θάνατος»(Ρωμ. στ΄23) .

«Δεινόν, λοιπόν, «ἡ ἁμαρτία», ἀλλά ἀνθρώπινον τό νά ἁμαρτάνῃ κανείς. Χρειάζεται δέ πολύ προσοχή καί ἀδιάλειπτη Προσευχή, νῆψι καί ἐγρήγορσι, γιά νά ἀποφύγῃ κανείς τήν ἁμαρτίαν, πού φοβερό Κακόν καί μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεόν. Εἷναι δέ φοβερότερο ΚΑΚΟΝ ἡ ἀμετανοησία.

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος μᾶς συνιστᾶ νά ἀναγνωρίζουμε τά λάθη μας , νά μετανοοῦμε εἰλικρινά καί ζητοῦμε τό Ἔλεος τοῦ Θεοῦ, τήν ἄφεσιν: «Τό ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τό ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν καί τό ἐξομολογεῖσθαι θεῖον». Τό ἴδιο λέγει καί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος, ὅτι εἶναι φοβερό κακό ἠ ἁμαρτία, ἀλλά πιό φοβερό Κακόν εἶναι ἡ ἀμετανοησία: «Οὐ φοβερόν τό πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι». Ὅλα τά κακά, οἱ ἀρρώστιες καί οἱ συμφορές εἶναι προϊόντα τῆς κακῆς προαιρέσεως τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι προϊόντα τῆς ἁμαρτίας.

Καί καλόν εἶναι νά συνειδητοποιήσουμε τώρα, πρίν νά εἶναι ἀργά, πόσο φοβερό κακό εἶναι ἡ ἁμαρτία καί νά προσέχουμε καί νά ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτίαν, πού μᾶς ὁδηγεῖ στό χωρισμό ἀπό τόν Θεόν τῆς ἈΓΑΠΗΣ,δηλ. μᾶς ὁδηγεῖ στό αἰώνιον Θάνατο. Νά μήν ἀφήνουμε ἀφύλακτες τίς θυρίδες, δι’ ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή καί τή ζωή μας ὁ Θάνατος. Διότι  δέν προσέχουμε καί ἀφήνουμε ἀφύλακτες τίς Θύρες, μπαίνει ὀ διάολος μέσα μας καί μᾶς ὁδηγεῖ κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν θάλασσαν πρός ἀποπνιγμόν, πρός τόν θάνατον(πρβλ. Ματθ. η΄32).

Ὁ Παραλυτικός, τόν ὁποῖον ἐθεράπευσεν ὁ Κύριος στή Βηθεσδᾶ, παρέλευσε ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν του. Καί εἶναι πασίδηλον ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία τῆς Ζωῆς, ἡ Ὀρθοπραξία, ἡ τήρησις τῶν Ἐντολῶν, εἶναι ὑγεία. Γιά νά διαφυλάξουμε τήν ψυχοσωματική μας Ὑγεία, μᾶς ἔδωκε τίς Ἐντολές ὁ Πανάγαθος Θεός, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη. Ἡ Ὑπακοή εἶναι Υγεία καί ἡ  παρακοή Θάνατος.

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, θεραπεύει τίς,  ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, ἀρρώστιες, ψυχικές καί σωματικές. Καί μᾶς συμβουλεύει νά καταλάβουμε καλά, ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν καί νά ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτίαν.

Καί ὅταν μᾶς θεραπεύει ὁ Κύριος ἀπό τά δεινά τῆς ἁμαρτίας, νά προσέχουμε καί νά μή νά ἐπιστρέφουμε καί πάλιν, ὅπως ὁ σκύλος, ἐπί τό ἴδιον ἐξέραμα καί ὅπως τό γουρούνι πού καθαρίζεται καί ξανά ἐπιστρέφει, εἰς κύλισμα βορβόρου» (Β΄ Πέτρ. β΄ 22). Τότε κινδυνεύουμε νά πάθουμε πολύ χειρότερα κακά.

Ὅπως συμβούλευσε ὁ Κύριος τόν θεραπευθέντα Παράλυτον τῆς Κολυμβήθρας Βηθεσδᾶ, τό ἴδιο συμβουλεύει καί τόν καθέναν ἀπό μᾶς καί λέγει:

«ΙΔΕ ΥΓΙΗΣ ΓΕΓΟΝΑΣ· ΜΗΚΕΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕ, ΙΝΑ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ  ΣΟΙ  ΤΙ ΓΕΝΗΤΑΙ» ( Ἰωάν. ε΄14).