Η ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ

ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΡΓΙΚΗ ΜΗΤΕΡΑ

ΟΛΩΝ ΜΑΣ

«Ὦ πανύμνητε Μῆτερ, Σύ, πού βρέθηκες στά μάτια τοῦ Θεοῦ, «ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή», Σύ, πού χάρις στήν Πίστι καί τήν ἀγάπη Σου στό Θεό, χάρις στίς ἀρετές Σου καί τήν ἀπόλυτη ἀφοσίωσί Σου στόν Κύριο  ἀναδείχθηκες τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τῶν φιλοθέων φιλοθεωτέρα καί τῶν Ἁγίων ἁγιωτέρα, Παναγία, Σύ, πού χάρις  στήν ἄκρα καί ἀπόλυτη καθαρότητα τῆς καρδίας Σου, καταξιώθηκες καί ἔτεκες τῶν πάντων Ἁγίων ἁγιώτατον Λόγον, Δέξου, Δέσποινα, τά δάκρυά μου καί τίς ἱκεσίες μου, καί λύτρωσέ μας , ὅλους ἐμᾶς τούς ἀχρείους, ἀπό πάσης συμφορᾶς.

Ἐσένα ἀνέδειξε ὁ Κύριος, πάνω ἀπό τό Σταυρό Του, Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν Του Μαθητῶν. Ἐσένα, Πανάχραντε, ἀνέδειξε ὁ Κύριος, σκέπη τοῦ κόσμου, πλατυτέρα νεφέλης. Μονάχα Ἐσένα ἔχομε προστασίαν καί σκέπην καί καταφυγή καί στερέωμα. Σέ  Σένα προστρέχουμε σέ κάθε μας ἀνάγκη. Καί κανείς , πού προσέρχεται μέ πίστι σέ Σένα,  ἁγνή Παρθένε Θεοτόκε, δέν φεύγει ντροπιασμένος ἀπό κοντά Σου, ἀλλά  ζητεῖ τή Χάρι  Σου καί λαμβάνει τό δώρημα πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως. Σύ εἶσαι ἡ ἐλπίς τῶν ἀπηλπισμένων καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια. Σύ εἶσαι ἡ πιό γλυκειά, ἡ πιό τρυφερή καί στοργική μας Μάνα. Κι’ πρέπει νά ὁμολογήσω, ὅτι ἄν ὑπάρχω ἀκόμη στή ζωή, αὐτό τό ὀφείλω στή Χάρι Σου, Παναγιά μου. Σύ μέ θεράπευσες ἀπό τόν ὄγκο στή γλῶσσα μου, μέ τή θαυμαστή Σου ἐπέμβασι. Σέ Σένα ὀφείλω τό ὅτι μπορῶ καί μιλάω ἀκόμη. Πῶς μπορῶ νά σιωπήσω καί νά μή κηρύττω τό Θαῦμα Σου; Ἐάν σιωπήσω, «οἱ λίθοι κεκράξωνται». Μεγαλόχαρη, ἄχραντε Θεοτόκε, βοήθησέ μας, ἔχουμε ξεφύγει ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ καί δέν ἐννοοῦμε νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά καί Σέ πικραίνουμε, Μητέρα, τόσο πολύ, πού δακρύζουν ἀκόμη καί οἱ Εἰκόνες Σου. Ἄκουσε τίς ἄναρθρες κραυγές μου. Συγχώρησέ μας. Ἱκέτευε τόν Υἱόν Σου, νά φωτίζῃ τά σκοτάδια μας καί νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ», στήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ, ὥστε νά μετανοήσουμε, πρίν νά εἶναι ἀργά καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά στό Λυτρωτή μας καί Θεό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μας. Σέ Σένα καταφεύγουμε καί Σέ Σένα ἀναθέτουμε τήν ἐλπίδα μας, Δέσποινα. Ποῦ ἀλλοῦ νά καταφύγουμε; Καταφύγιόν μας εἶναι ἡ μητρική Σου ἀγκαλιά. Μονάχα κοντά σου βρίσκουμε σίγουρα προστασία καί θερμή βοήθεια. Ὕστερα ἀπό τόν Κύριο, ἐσένα ἔχουμε προστασία καί σκέπη καί σωτηρία τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

«Τήν δέησίν μου δέξαι τήν πενιχράν, καί κλαυθμόν μή παρίδῃς καί δάκρυα καί στεναγμόν· ἀλλ’ ἀντιλαβοῦ μου ὡς ἀγαθή, καί τάς αἰτήσεις πλήρωσον·  δύνασαι γάρ πάντα, ὡς Πανσθενοῦς Δεσπότου Θεοῦ Μήτηρ, εἰ νεύσεις ἔτι μόνον πρός τήν ἐμήν οἰκτράν ταπείνωσιν»

Μέ ἕνα Σου μόνον νεῦμα στόν Κύριο, μπορεῖς νά μᾶς λυτρώσῃς, Πανάχραντε, ἀπό ὅλων τῶν εἰδῶν τίς συμφορές. Κι’ αὐτό  τό διακηρύττω , ὁ ἀνάξιος ἐγώ, Μεγαλόχαρη, Δέσποινα, Παναγία, πού, καθημερινά, ἔζησα καί ζῶ τήν συνεχῆ θαυματουργική ἐπέμβασί Σου, στό κάθε μου βῆμα!

Γι’ αὐτό καί μέρα νύχτα καί μέ ὅλη τήν Ψυχή μου,

« Ἐν ὕμνοις εὐχαρίστοις δοξολογῶ καί γεραίρω τό

ἄμετρον ἔλεος, καί τήν πολλήν δύναμίν σου ὁμολογῶ, καί τάς εὐεργεσίας σου, ἅς ὑπερεκένωσας εἰς ἐμέ, κηρύττω, μεγαλύνω, ψυχῇ τε καί καρδίᾳ καί λογισμῷ καί γλώσσῃ πάντοτε»