Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ὁ Ἀσκητής Προφήτης, ὁ Πρόδρομος 

καί 

Βαπτιστής τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης, ὁ Πρόδρομος καί Βαπτιστής τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱός τοῦ ἱερέως Ζαχαρίου καί τῆς Ἐλισάβετ, εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ καί «ἐκ κοιλίας μητρός ἡγιασμένος». Πρῶτος ὡς κυοφορούμενον βρέφος, ὑποδέχεται τόν Μεσσίαν καί σκιρτᾷ καί ἀγάλλεται ἐν τῇ κοιλίᾳ τῆς μητρός αὐτοῦ. Κατά τήν ἐπίσκεψι τῆς Παρθένου εἰς τήν Ἐλισάβετ, μόλις αὐτή ἄκουσε τόν ἀσπασμόν τῆς Μαρίας «ἐσκίρτησε τό βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς· καί ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καί ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καί εἶπε...» (Λουκ. α΄ 39-56).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστής εἶναι ὁ μέγιστος τῶν Προφητῶν, ὁ μεσίτης τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης. Εἶναι ἐκεῖνος, γιά τόν ὁποῖον εἶπεν ὁ Θεός, διά στόματος Μαλαχίου τοῦ Προφήτου: «Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου, καί ἐπιβλέψεται ὁδόν πρό προσώπου μου...»(Μαλαχ. γ΄ 1), εἶναι ἐκεῖνος, γιά τόν ὁποῖον μίλησεν ὁ Θεός, διά στόματος τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Προφήτου Ἡσαῒου, ὅταν εἶπε: «Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ· ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καί πᾶν ὄρος καί βουνός ταπεινωθήσεται, καί ἔσται πάντα τά σκολιά εἰς εὐθεῖαν καί ἡ τραχεῖα  εἰς ὁδούς λείας· καί ὀφθήσεται ἡ δόξα Κυρίου, καί ὄψεται πᾶσα σάρξ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν  ὅτι Κύριος ἐλάλησε» (Ἡσ. μ΄ 3-5.  Ματθ. γ΄ 1 ἑξ. ια΄10 Μάρκ. α΄2. Λουκ. ζ΄ 27 ). Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης εἶναι πράγματι «ἡ Φωνή τοῦ Λόγου, ὁ Λύχνος τοῦ Φωτός, ὁ τοῦ Κυρίου Πρόδρομος», ὁ ὁποῖος πιστεύει εἰς τόν Μεσσίαν, τόν σαρκωθέντα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, καί προσπαθεῖ, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, νά φέρῃ σέ πέρας τήν ἀποστολήν του, νά προετοιμάσῃ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, πρός ὑποδοχήν τοῦ Μεσσίου, τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Πρίν ὁ Κύριος κάνει τήν δημοσίαν Του ἐμφάνισιν, ἔρχεται ὁ Ἰωάννης εἰς τήν δημοσίαν δρᾶσιν του. Ἐμφανίζεται καί κηρύττει, εἰς τήν ἔρημον τοῦ Ἰορδάνου, βάπτισμα μετανοίας, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί λέγει: «Μετανοεῖτε, ἤγγικεν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. γ΄ 2). Προπορεύεται τοῦ Θεανθρώπου. Παρουσιάζεται «ἐν Πνεύματι καί δυνάμει Ἡλιοῦ» καί μέ τό θεοφώτιστο κήρυγμά του πολλοί, πού εἶχαν ἀπομακρυνθῇ ἀπό τόν ἀληθινόν Θεόν ἐπιστρέφουν εἰλικρινά μετανοιωμένοι καί σώζονται. Τό κήρυγμα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου ἀγγίζει τίς ψυχές ὅλων μας καί μᾶς βοηθεῖ νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του. Μᾶς συγκινεῖ ἡ θερμή του Πίστις καί ἡ λατρεία Του στόν Μεσσία, τό Χριστό. Ὑποδειγματική εἶναι ἡ ταπείνωσις καί ἠ ἀγάπη τοῦ τιμίου Προδρόμου. Ἐνσαρκώνει τή μακαριστή πτωχεία τοῦ πνεύματος. Τό κήρυγμά του, τά βιώματά του, ἡ ἀσκητική ζωή του μᾶς ἀνεβάζουν πάνω ἀπό τά γήϊνα. Ἡ ἐνδυμασία του: «Εἶχε τό ἔνδυμα αὐτοῦ ἀπό τριχῶν καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφήν αὐτοῦ». Ἡ τροφή του:

«Ἡ δέ τροφή αὐτοῦ ἦν ἀκρίδες καί μέλι ἄγριον» (Ματθ. γ΄ 4). Μᾶς διδάσκει πῶς νά διαφυλάσσουμε τήν ψυχική μας γαλήνη καί τή σωματική μας ὑγεία.

Κηρύττει ὄχι μόνον μέ τό λόγο του, ἀλλά καί μέ τήν ἁγίαν ζωή του, την ἀφοσίωσι στόν Λυτρωτήν καί Σωτῆρα τοῦ Σύμπαντος Κόσμου. Πολλοί ἔρχονται καί βαπτίζονται στόν Ἰορδάνη ἐξομολογούμενοι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν. Καί στούς Φαρισαίους καί τούς Σαδδουκαίους λέγει:«Γεννήματα ἐχιδνῶν,τίς «ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπό τῆς μελλούσης ὀργῆς; Ποιήσατε οὖν καρπόν ἄξιον τῆς μετανοίας»  (Ματθ. γ΄ 7-8). Καυτηριάζει τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Κηρύττει τήν Ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁδηγεῖ στό Χριστό, πού εἶναι ἡ ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, ἡ Ἀνάστασις τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου καί ἡ ἐνσάρκωσις Ὄλων τῶν Ἀρετῶν. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης,

«ἄνθρωπος ἀπεσταλμένος παρά Θεοῦ, ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περί τοῦ φωτός, ἵνα πάντες πιστεύσωσι δι’ αὐτοῦ. Οὐκ ἦν ἐκεῖνος τό φῶς, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περί τοῦ φωτός» Μαρτυρεῖ καί τονίζει ὁ Ἰωάννης ὅτι ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμο (Ἰωάν. α΄ 6-10).

Διακηρύττει καί λέγει: Δέν εἶμαι ἐγώ ὁ Χριστός. Ὁ Μεσσίας εἶναι Ἐκεῖνος, γιά τόν Ὁποῖον σᾶς μίλησα καί σᾶς εἶπα νά ἑτοιμασθῆτε καί νά Τόν ὑποδεχθῆτε. Αὐτός, ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτός μου ἦν  (Ἰωάν. α΄ 15). «Ἐγώ βαπτίζω ὑμᾶς ἐν ὕδατι εἰς μετάνοιαν· ὁ δέ ὀπίσω μου ἐρχόμενος ἰσχυρότερός μού ἐστιν, οὗ  οὐκ εἰμί ἱκανός  τά ὑποδήματα βαστάσαι· αὐτός ὑμᾶς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί πυρί» (Ματθ. γ΄ 11). Ἐγώ εἶμαι ἡ φωνή τοῦ Λόγου, Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ.

 Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενος, ὅς  ἔμπροσθέν μου γέγονεν, οὗ ἐγώ οὐκ εἰμί  ἄξιος ἵνα λύσω αὐτοῦ τόν ἰμάντα τοῦ ὑποδήματος»(Ἰωάν. α΄ 27).

Δείχνει σέ ὅλους τόν Μεσσίαν καί λέγει: «Ἴδε ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου» (Ἰωάν. α΄ 29).

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ἐλέγχει τήν ἁμαρτία. Δέν ἐξαιρεῖ κανέναν, ἐλέγχει καί τούς ἁπλούς ἀνθρώπους καί τούς Βασιλιᾶδες. Ζητεῖ ἀπό ὅλους νά προετοιμάσουν τήν ψυχή τους νά ὑποδεχθοῦν τόν Μεσσίαν, τόν Λυτρωτήν Ἰησοῦν, καί νά σωθοῦν. Ἐθαύμασε ὁ ἅγιος Προφήτης τήν θεϊκήν συγκατάβασιν καί τήν ἄκραν ταπείνωσι τοῦ Ἰησοῦ, πού καταδέχθηκε, ὁ Ἀναμάρτητος καί δέχθηκε νά βαπτισθῇ στόν Ἰορδάνη ἀπό τό δοῦλο Του καί ἔκτοτε ἔγινε ζωή του ὁ Χριστός. Ὅταν κάποιοι τοῦ ἀνέφεραν ὅτι ὅλοι τώρα πηγαίνουν στόν Ἰησοῦ καί βαπτίζονται καί ὄχι σ’ αὐτόν. Τότε ὁ ἅγιος Προφήτης χάρηκε καί ἀναφώνησε: «Αὕτη οὖν ἡ χαρά ἡ ἐμή πεπλήρωται» καί μέ τό προφητικό, τό αὐστηρό του, ὕφος διεκήρυξε τή χαρά του καί  εἶπε: «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰωάν. γ΄ 30). Ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενος, ἐπάνω πάντων ἐστίν. Ἐκεῖνος πρέπει νά αὐξάνῃ, σέ ἐπιρροή καί δόξα, Ἐκεῖνος πρέπει νά δοξάζεται καί μεγαλύνεται καί νά λατρεύεται ἀπό ὅλους, ἐγώ δέ νά μικραίνω, ὥστε ὅλοι νά ἀκολουθοῦν Ἐκεῖνον, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν. Ἑκεῖνος, πού ἔρχεται ἀπό ἐπάνω εἶναι ἀνώτερος ἀπό ὅλους.

Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε ὅλοι ὅτι ὁ Ἰησοῦς πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καί μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισε μέ τό αἷμα Του καί μᾶς ἀνέδειξε βασιλείαν, μᾶς κατέστησε βασιλεῖς καί ἱερεῖς στό Θεῷ καί Πατέρα. Νά καταλάβουμε καλά ὅτι ὁ Ἰησοῦς καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τόν μόνον ἀσφαλές

καταφύγιον, καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στόν Χριστόν. Νά δεχθοῦμε ὁλόψυχα τό κήρυγμα τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου καί νά λατρεύσωμε τόν Χριστό «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ».

Εἷναι καιρός, ἡ χαρά καί  τό βίωμα τοῦ Ἰωάννου νά γίνῃ καί δική μας χαρά καί δικό μας βίωμα, ὥστε τόν ὑπόλοιπον χρόνον τῆς ζωῆς μας, νά ἔχουμε ὡς Ἀρχήν τό βίωμα  τοῦ τιμίου προδρόμου: «Ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἡμᾶς δέ ἐλαττοῦσθαι». Νά γίνῃ σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ.

Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκην νά παρακαλέσω θερμά τόν Ἅγιον Ἰωάννη, τόν Βαπτιστήν, νά πρεσβεύσῃ στόν Κύριο, γιά ὅλους μας, ὥστε νά ξεφύγουμε ἀπό τήν ἀθλιότητα καί νά ἐπιστρέψουμε στό Χριστό. Πιστεύω, πώς ἐάν προσέλθῃ ὁ Ἅγιος Πρόδρομος, ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τῆς μεγαλωσύνης καί κρατῶν ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν αὐτοῦ, πρεσβεύσῃ γιά μᾶς, ὁπωσδήποτε ὁ Κύριος θά ἀκούσῃ τήν προσευχή του καί  θά γίνῃ ἔλεος σέ ὅλους μας καί θά μᾶς ἀξιώσῃ νά Τόν λατρεύωμεν καί νά Τόν δοξολογοῦμε εἰς πάντας τούς αἰῶνας, διότι Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.