Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ

Τό βαθύτερο νόημά της

Ὁ Κύριος προέλεγε εἰς τούς Μαθητάς Του, ὅτι πρέπει αὐτός νά ἀπέλθῃ εἰς τά Ἱεροσόλυμα καί νά πάθῃ πολλά ἀπό τούς πρεσβυτέρους καί ἀρχιερεῖς καί γραμματεῖς, καί νά θανατωθῇ, ἀλλά ὅτι κατά τήν τρίτη  ἡμέρα θά ἀναστηθῇ ( Ματθ. ιστ΄ 21).

Πολλές φορές προανήγγειλε σ’ αὐτούς τό ἑκούσιον Πάθος Του, ὅτι, δηλαδή, μέ τή θέλησί Του, θά σταυρωθῇ Αὐτός, ἀντί ἡμῶν. Αὐτό εἶναι τό μυστήριον τῆς Θείας Οἰκονομίας, πού ἀποκαλύπτεται καί πραγματοποιεῖται, διά τῆς Σταυρικῆς Θυσίας καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Καί ἕξ ἡμέρες πρίν ἀπό τό Πάθος ὁ Κύριος παίρνει μαζί Του τόν Πέτρον, τόν Ἰάκωβο καί τόν Ἰωάννην, τούς προκρίτους τῶν Μαθητῶν καί τούς ἀνεβάζει εἰς ὄρος ὑψηλόν ἰδιαιτέρως αὐτούς μόνους. Ὁ Χριστός δέν εἶναι προσωπολήπτης. Ἐκ τῶν δώδεκα, ξεχώρησε τούς τρεῖς αὐτούς μόνον, διότι ἐγνώριζε ὅτι μόνον αὐτοί ἦσαν ἱκανοί νά δεχθοῦν το φῶς τῆς ἀποκαλύψεως.

 Ὁ ἱερός ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας αἰτιολογεῖ τήν ἐκλογή τοῦ Κυρίου καί λέγει πῆρε μαζί του τούς κορυφαίους τῶν Μαθητῶν, στό Θαβώριον Ὄρος καί ἐνδόξως ἐνώπιον αὐτῶν, ἐξέλαμψεν. Μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, «δηλῶν, ὅτι οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες, καί τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται» (Κοσμᾶ Μοναχοῦ, Τροπάριον).

«Μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καί  ἔλαμψεν τό πρόσωπον αὐτοῦ ὡς Ἥλιος, τά δέ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶς, τά ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο στίλβοντα  (ἀστραφτερά), λευκά λίαν ὡς χιών, τέτοια, πού ἔμπειρος τεχνίτης στίς βαφές τῶν ὑφασμάτων ἐδῶ στή γῆ, δέν μπορεῖ νά τά λευκάνῃ ἔτσι (Ματθ. ιζ΄2. Μάρκ. θ΄  3).
Ἀποκαλύπτει ὁ Κύριος μιά ἀκτίνα τῆς θεϊκῆς Του δόξης. Φανερώνει ἐπίσης τή συνομιλία Του μέ τό Μωϋσῆ καί τόν Ἠλίαν καί δείχνει στούς Μαθητάς Του ὅτι ζώντων καί νεκρῶν κυριεύει, ὡς Θεός.

Καί τό σπουδαιότερον· καταξιώνει τούς Μαθητάς, πού διαπρέπουν εἰς τό ὕψος τῶν ἀρετῶν, νά ἀκούσουν τή Φωνή τοῦ Θεοῦ Πατρός, πού παρουσιάζει τόν Υἱόν Του εἰς τόν κόσμον, μαρτυρεῖ  τή θεότητα τοῦ Ἰησοῦ καί λέγει: «Οὗτός ἐστίν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ΄ 5).

Καταξιώνονται οἱ Μαθηταί νά ἀκούσουν πρῶτοι τήν σύστασι τοῦ Πατρός, πού διαγράφει τό δρόμο ἐπιστροφῆς καί σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου. Τή σύστασι, πού διαγράφει τήν Ὁδόν τῆς ὑπακοῆς στόν Ἰησοῦν Χριστόν: «Αὐτοῦ ἀκούετε».

Τό βαθύτερο νόημα τῆς Ἑορτῆς εἶναι ἡ ἐνίσχυσις

τῶν Μαθητῶν, πού δέν μποροῦσαν νά καταλάβουν τήν προαιώνια Βουλή τοῦ Θεοῦ. Μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, ἵνα ὅταν τόν δοῦν  ὑψωμένο στό Σταυρό, νά ἐννοήσουν ὅτι μέ τή θέλησί Του, ὁ Θεάνθρωπος, ἔπαθεν ὡς ἄνθρωπος, νά ἐννοήσουν τό ἑκούσιον Πάθος, καί, ὅπως λέγει ὁ ἱερός Δαμασκηνός, νά ἐννοήσουν ὅτι «ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη καί Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τῇ τρίτῃ ἡμέρα» καί ἐννοήσαντες τό ἑκούσιον Πάθος, νά συνειδητοποιήσουν τή Θεϊκή Του συγκατάβασι καί νά κηρύξουν ὅτι ὁ Κύριός τους εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὅτι αὐτός εἶναι ἀληθῶς τοῦ Πατρός τό ἀπαύγασμα. Νά μή δειλιάσουν πρό τοῦ Πάθους, ἀλλά νά προσκυνήσουν τήν ἄφατη μακροθυμία Του. Νά προσκυνήσουν καί νά κηρύξουν τή Θεότητά του, τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, τό ὁποῖον ἐπεσφράγησε  μέ τή σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασί Του. 

Νά κηρύξουν ὅλα ὅσα ἄκουσαν μέ τά αὐτιά τους καί εἶδαν μέ τά μάτια τους καί ἐψηλάφησαν μέ τά χέρια τους καί, μέ θυσία τῆς ζωῆς τους, νά ἀποδείξουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε ἄνθρωπος καί σταυρώθηκε καί ἀναστήθηκε γιά χάρι μας, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον», «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». Καί τέλος νά κηρύξουν σέ ὅλον τόν κόσμον, πάσῃ τῇ κτίσει», «εἰς πάντα τά ἔθνη»

ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Νά κηρύξουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή καί ὅτι οὐδείς ἔρχεται πρός τόν Πατέρα, εἰ μή δι’ Αὐτοῦ. Νά κηρύξουν ὅτι ὀ Ἰησοῦς καί μόνον Αὐτός εἶναι τό ἀληθινόν φῶς , πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν Κόσμο, εἶναι ἡ πάντων χαρά, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου. Καί νά τονίσουν ὅτι εἶναι ἀνάγκη νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά στόν Ἰησοῦ, τόν μοναδικό Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ κόσμου ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στή ζωή μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε τῆς χαρᾶς νά Τόν ὑμνοῦμε καί, ἀσιγήτως, νά Τόν δοξάζουμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Ἀμήν.