«Ἰησοῦ υἱέ Δαυῒδ, ἐλέησόν με»

Καί οἱ παρατρεχάμενοι «ἐπετίμων αὐτῷ

ἵνα σιωπήσῃ» (Μαρκ. ι΄ 40-52.Λουκ.ιη΄ 35-43).

Τυφλός ἐπαίτης, ὁ Βαρτίμαιος, καθόταν σέ μιά γωνιά τοῦ δρόμου, στήν Ἱεριχώ, καί ζητιάνευε. Δέν ἔβλεπε, ἀλλά ἄκουσε τό θόρυβο τοῦ λαοῦ, πού περνοῦσε καί ζήτησε νά μάθῃ τί συμβαίνει. Καί πληροφορεῖται ὅτι «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται». Τότε ἀμέσως μέ πίστι θερμή, ἄρχισε νά φωνάζῃ δυνατά, νά κραυγάζῃ:

«Ἰησοῦ υἱέ Δαυῒδ, ἐλέησόν με».

Οἱ πονεμένες κραυγές τοῦ  δυστυχισμένου καί φτωχοῦ τυφλοῦ ἐνοχλοῦν τούς «παρατρεχάμενους» Γραμματεῖς καί Φαρισαίους, τούς ὑποκριτές, πού ἀκολουθοῦσαν τό Χριστό, καί θέλοντας νά ἐπιδείξουν τό ὑποκριτικό ἐνδιαφέρον τους, γιά τό Διδάσκαλο, ἄρχισαν νά ἐπιπλήττουν τόν τυφλόν καί προσπαθοῦσαν νά τόν ἀναγκάσουν νά σιωπήσῃ, γιά νά μήν ἐνοχλῇ τόν Κύριο· «ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ».

Αὐτός ὅμως παρακάμπτει τά ἐμπόδια, δέν δειλιάζει, ἀλλά μέ Πίστι θερμή, μέ λαχτάρα, ἱκετεύει καί παρακαλεῖ τόν Κύριον: «Αὐτός δέ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱέ Δαυῒδ ἐλέησόν με».

Μέ ὑπομονή, ἐπιμονή καί πίστι στήν ἀγαθότητα καί παντοδυναμίαν τοῦ Χριστοῦ προσεύχεται καί παρακαλεῖ τόν Κύριο. Δέν βαττολογεῖ. Ἔλεος ζητεῖ ἀπό τόν Ἐλεήμονα. Μέ τήν προσευχή του δηλώνει Πίστιν εἰς τόν Ἰησοῦν καί ὁμολογεῖ ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Μεσσίας, ὁ υἱός Δαυῒδ, δηλαδή, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ τέλειος Θεός, πού ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, ὁ Σωτήρας, ὁ Ἱησοῦς ὁ Ναζωραῖος, πού παρέρχεται, ἔρχεται κοντά μας, νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τίς συμφορές, πού σωρεύει στήν ψυχή καί τή ζωή μας ἡ ἁμαρτία. Πιστεύει ὁ Βαρτίμαιος καί εἶναι σίγουρος, ὅτι ὁ Θεός εἰσακούει τίς κραυγές του καί ἀποκρίνεται. Οἱ ἄνθρωποι ἐνοχλοῦνται, ὁ Ἰησοῦς ὅμως, ποτέ. Παρέρχεται, περνάει ἀπό κοντά μας,

 «χθές καί σήμερον αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» καί δέν μᾶς προσπερνάει, στέκεται καί ἀκούει μέ στοργή τά αἰτήματά μας καί θεραπεύει τίς ἀνάγκες μας, ὅπως στάθηκε καί στήν Ἱεριχώ, ὅταν ἄκουσε τίς κραυγές τοῦ τυφλοῦ, πού ζητοῦσε τό ἔλεός Του καί διατάσσει αὐτούς πού τόν ἐμπόδιζαν, καί τούς εἶπε νά τόν φέρουν κοντά Του καί τόν ρώτησε: «Τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δέ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καί ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Ἡ πίστις σου σέ Μένα σέ ἔσωσε ἀπό τήν ἀθεράπευτη τύφλωσί σου.

Ἀκριβῶς μέ τήν ἴδια στοργή καί τρυφερότητα ἀκούει καί τίς δικές μας κραυγές. Δέν μᾶς προσπερνᾶ. Στέκεται κοντά στόν καθένα μας  καί ἀκούει, μέ προσοχή καί ἄπειρη ἀγάπη, τά αἰτήματά μας καί μᾶς θεραπεύει τίς ἀνάγκες μας ποιῶν πάντοτε τό συμφέρον μας.

Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά σώσῃ ὅλους ἐμᾶς τούς ἀναγκεμένους, πού ξεστρατήσαμε ἀπό τό δρόμο τῆς ζωῆς. Ἔρχεται κοντά μας ὁ υἱός Δαυῒδ, καί διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας, εὐεργετῶν καί ἰώμενος πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Αὑτός, ὁ Ἰησοῦς εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο πού ἔρχεται στόν κόσμο. Ἔρχεται καί φωτίζει τά σκοτάδια μας καί θεραπεύει τήν ψυχική καί σωματική μας τύφλωσι, ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε καί τό ζητήσουμε, μέ πίστι θερμή. Εἰσακούει τίς προσευχές μας καί ἀποκρίνεται. Ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος, χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας παρέρχεται καί δέν μᾶς προσπερνᾶ, στέκεται κοντά στόν καθένας μας, ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅ,τι κι’ ἄν κάνουμε, ὅπου κι’ ἄν βρισκώμαστε, καί ἀκούει τήν προσευχή μας καί ἀπαντᾶ πάντοτε θετικά, ποιῶν τόν συμφέρον. Τό τονίζω αὐτό, διότι, πολλές φορές,  παρεξηγοῦμε τήν σιωπή τοῦ Ἰησοῦ. Ὅμως ἡ ἁγία Του σιωπή μᾶς προβληματίζει, ἀλλά καί μᾶς προστατεύει, διότι, τίς περισσότερες φορές, δέν ξέρουμε τί ζητᾶμε. Ὁ Θεός εἶναι Ἀγαθός καί μεταδοτικός τοῦ ἀγαθοῦ. Ὅταν ἐμεῖς ζητᾶμε  κάτι, ἀντίθετο ἀπό τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, ὅταν ζητᾶμε κάτι κακό γιά τόν ἑαυτό μας ἤ γιά τούς ἄλλους, ὁ Πανάγαθος δέν γίνεται συνεργάτης μας στό Κακό. Ὁ Θεός πάντοτε συνεργεῖ εἰς τό ἀγαθό.

Οἱ ἅγιοι λένε ὅτι ἔχουμε «τό λαβεῖν εἰς τό μή λαβεῖν».
Ἡ ἐποχή μας, δυστυχῶς, εἶναι μια ἐποχή σχιζοφρενική, σατανοκρατούμενη. Οἱ λέξεις καί οἱ ἔννοιες ἔχασαν τό πραγματικό τους νόημα. Ἀκόμη ἐδῶ, στήν Ἑλλάδα μας, στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, ζοῦμε σέ ἕνα πέλαγος παρανοήσεων.

Στά Σχολεῖα μας προπαγανδίζεται ἡ ἀθεῒα. Τή ζωή μας σήμερα χαρακτηρίζει ἡ ξετσιπωσιά. Καταργοῦμε τή ὀρθόδοξη χριστιανική ἀγωγή , τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου, προσπαθῶντας νά ξεριζώσουμε μέσ’ ἀπό τήν ψυχή τῶν παιδιῶν μας τήν πίστι στό Χριστό, τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί τήν ἀφοσίωσι στήν χριστιανική Οἰκογένεια. Καταργοῦμε σιγά-σιγά καί τήν Προσευχή στά Σχολεῖα μας, γιά νά μή στενοχωρήσουμε τούς λαθροεισβολεῖς καί διδάσκουμε, τό Κοράνιο τοῦ μίσους, τή Βεδάντα καί γιά τίς ἔμφυλες Ταυτότητες.

Ἡ ΠΡΟΣΕΥΧΗ, «ἡ ἀνάβασις νοῦ πρός Θεόν» θεωρεῖται ἀπό ἄμυαλους  ἰθύνοντες, ρατσιστική ὀπισθοδρόμησις.

Ὤ τῆς παραφροσύνης και τῆς χριστοκτονίας τῆς τῶν προφητοκτόνων!
Σήμερα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά, χρειάζεται νά  ἀναλάβῃ ἡ  Ἐκκλησία καί οἱ συνετοί γονεῖς ὅ, τι δέν κάνουν οἱ ἰθύνοντες τῆς Πολιτείας!

Πρίν νά ρημάξουν  τά πάντα, ὀφείλουμε νά ὁδηγήσουμε τά παιδιά μας στόν Ἰησοῦ Χριστό καί νά τά μάθουμε νά συνομιλοῦν μέ τό Θεό καί νά τόν παρακαλέσουμε νά θεραπεύσῃ τήν ψυχική τύφλωσι τῶν ἐθελοτυφλούντων.

Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται καί ἀκούει τίς κραυγές μας καί ἀποκρίνεται. Ἄς Τόν παρακαλέσουμε νά θεραπεύσῃ τήν ψυχική καί τήν πνευματική μας τύφλωσι, ἐλπίζοντες ὅτι καί οἱ ἐθελοτυφλοῦντες σύντομα θά ἀναβλέψουν, καί ἀκολουθοῦντες τόν Ἰησοῦν θά τόν δοξάζουν, ὥστε καί πᾶς ὁ λαός νά ὑμνῇ καί νά δοξάζῃ τόν Θεόν, γιά τήν ἄφατη συγκατάβασί Του.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ καί Λόγε τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον, ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ, ἐλέησόν ἐμέ καί τόν κόσμον σου, καί σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Θεός. Ἀμήν. 
Δόξα στό Ὄνομά Σου, τό ἅγιο καί ἱερό, Κύριέ μου Ἰησοῦ, ἐλέησον. 
Ἰησοῦ, ἐλέησον! Ἔλεος σοῦ ζητῶ. Ἔλεος, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου. Ἰησοῦ μου, ἔλεος... Ἔλεος!