«ΤΙΣ ΘΕΟΣ ΜΕΓΑΣ ΩΣ Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ;»

ΣΥ ΕΙ Ο ΘΕΟΣ

Ο ΠΟΙΩΝ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΜΟΝΟΣ».

Σύ, Κύριε, ὁ Πάνσοφος, ὁ Πανάγαθος καί παντοδύναμος, «ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο»(Ἰωάν. α΄ 2), Σύ, «ὁ περιπατῶν ἐπί πτερύγων ἀνέμων· ὁ ποιῶν τούς ἀγγέλους Σου πνεύματα καί τούς λειτουργούς Σου πῦρ φλέγον»(Ψαλμ. 103,3-4), Σύ, ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων, «ὁ ἐπιβλέπων ἐπί τήν γῆν καί ποιῶν αὐτήν τρέμειν, ὁ ἁπτόμενος τῶν ὀρέων καί καπνίζονται»(Ψαλμ.103,32), Σύ, Κύριε, τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν Κόσμο» (Ἰωάν. α΄ 9), Σύ, Κύριε, καί μόνον Σύ εἶσαι ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ καταδικός μας Θεός.

Σύ, Κύριε, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, «ἔσκυψες ἀπό τό ἅγιον ὕψος Σου καί ἀπό τό οὐράνιον Θυσιαστήριόν Σου, ἔρριξες, Κύριέ μου,  ἀπό τόν οὐρανό, στή γῆ, στοργικόν, εὐσπλαγχνικόν τό βλέμμα Σου σέ μᾶς τούς εὐτελεῖς. Ἔσκυψες, γιά νά ἀκούσῃς τό στεναγμό ὅλων ἡμῶν τῶν ἀλυσοδεμένων στήν αἰχμαλωσία, γιά νά λύσῃς ἀπό τά δεσμά τους τά παιδιά ἐκείνων, πού εἶχαν αἰχμαλωτισθῆ και θανατωθῆ, γιά νά διακηρύξουν οἱ ἐλευθερωθέντες, τό ὄνομά Σου, Κύριε, καί νά ὑμνήσουν τή δόξα Σου» (πρβλ. Ψαλμ. 101,20-22).

Σύ, Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, εἶσαι ὁ Ἐλευθερωτής καί  ὁ μοναδικός Σωτῆρας τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Καί ἄν ἐμεῖς, ὁ λαός σου, δέν ὁμολογήσουμε τίς ἄπειρες, καθημερινές, φανερές καί ἀφανεῖς, εὐεργεσίες Σου, «οἱ λίθοι κεκράξονται»!...

«Μέγας εἶσαι, Κύριε, καί θαυμαστά τά ἔργα Σου καί οὐδείς λόγος ἐξαρκέσει πρός ὕμνον τῶν θαυμασίων Σου».

Σύ, Κύριέ μου, εἶσαι ὁ παντοδύναμος καί πάνσοφος Δημιουργός τοῦ Σύμπαντος κόσμου. Σύ, τά «πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας», καί ἐν σοφίᾳ συγκροτεῖς, συνέχεις καί συγκρατεῖς ἐν ἀγαστῇ ἁρμονίᾳ, τάξει καί  Ἰσορροπίᾳ τά Σύμπαντα. Ὀρθῶς ὁ Μέγας Βασίλειος, στήν λειτουργία, ἀναφωνεῖ, Δέσποτα , Κύριε καί Θεέ μου, Σύ εἶσαι ὁ Ὤν, ἡ αἰωνία ὕπαρξις, ὁ Ἐξουσιαστής τῶν πάντων καί πραγματικά, ἀλήθεια, εἶναι ἄξιον καί δίκαιον καί πρέπον εἰς τήν μεγαλοπρέπειαν τῆς ἁγιότητός Σου νά Σέ αἰνοῦμεν, νά Σέ ὑμνοῦμεν, νά Σέ εὐλογοῦμεν, νά Σε προσκυνοῦμεν, νά δοξάζουμε Ἐσένα ὁ Ὁποῖος εἶσαι ὁ Μόνος πραγματικός, ὁ Ἀληθινός Θεός καί ὅλοι ἐμεῖς, τά πλάσματά Σου ὀφείλουμε νά  Σοῦ προσφέρουμε μέ καρδιά συντετριμμένη καί μέ πνεῦμα ταπεινώσεως τήν λογικήν λατρείαν, τήν ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ λατρείαν μας, γιατί, Κύριε, Σύ μᾶς χάρισες τήν ἀκριβῆ, τήν τέλεια γνῶσι τῆς ἀληθείας Σου. Καί τίς ἱκανός λαλῆσαι τάς δυναστείας Σου; Ποιός εἶναι  ἱκανός  νά ὁμιλήσῃ, ὅπως ἀκριβῶς ἀξίζει, γιά τά ἔργα  τῆς δυνάμεώς Σου; Ἤ ποιός μπορεῖ νά καταστήσῃ ἀκουστάς στούς ἀνθρώπους, ὅλες τίς ὀφειλόμενες Σέ Σένα, Κύριε, δοξολογίες καί ὅλους τούς ἐπαίνους σου; Ἤ ποιός μπορεῖ νά διηγηθῇ ὅλα τά θαυμάσιά Σου, τά ὁποῖα ἐποίησες καί μέ τά ὁποῖα μᾶς στήριξες ἀπό τήν ἀρχή τῆς Δημιουργίας καί μέχρι σήμερα;».

Σύ, Κύριε, ὁ Μονογενής καί Λόγος τοῦ Θεοῦ Πατρός, ἐφανερώθηκες σέ μᾶς «ἐν σαρκί», ἔλαβες δούλου μορφήν, ἔγινες γιά χάρι μας ταπεινός ἄνθρωπος,  ἐταπείνωσες  ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ»(παρβλ. Φιλιπ. β΄ 5-11).

Ναι, Μακρόθυμε Κύριε, γιά μᾶς τούς ἁμαρτωλούς  ἀνθρώπους καί γιά τή σωτηρία μας, ἄφησες τό Θεϊκό Σου Θρόνο, καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου, ἔγινες ἄνθρωπος καί ἔρχεσαι κοντά μας, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας». «Πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ», μᾶς πλησιάζεις, «ὡς αὔρα λεπτή» καί ἁπαλύνεις τόν πόνο μας, σπογγίζεις τά δάκρυά μας, πλένεις τίς πληγές μας, θεραπεύεις τίς ἀρρώστιες μας, μᾶς ζωοποιεῖς καί μᾶς δίνεις τή Χάρι καί τή δύναμι, ἄν θέλουμε, νά γίνουμε θεοί.

Ἔρχεσαι καί διέρχεσαι τήν ζωήν Σου κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ»(Ματθ.δ΄23. πράξ.ι΄38). Ἔρχεσαι κοντά μας καί μιλᾶς μέσα στήν καρδιά μας καί πάντες οἱ πιστοί ὁμολογοῦμεν ὅτι «οὐδέποτε οὕτως ἐλάλησεν ἄνθρωπος, ὡς οὗτος ὁ ἄνθρωπος» (Ἰωάν. ζ΄46).Καί εἶναι ὁ λόγος Σου τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς μας, ἵαμα, θεραπεία.

Σύ, Κύριέ μου, εἶσαι «ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς, ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβαίνων καί ζωήν διδούς τῷ κόσμῳ».

Σύ εἶσαι ὁ πανακής ἰατρός, ὁ γιατρός γιά ὅλες τίς ἀρρώστιες. Στό ὄνομά Σου «τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται και κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καί πτωχοί εὐαγγελίζονται· καί μακάριός ἐστιν ὅς ἐάν μή σκανδαλισθῇ ἐν Σοί» (Ματθ. ια΄ 4-6). Σύ, Κύριε, εἶσαι ὁ  Σωτήρ καί Λυτρωτής τοῦ Σύμπαντος, ὁ Θριαμβευτής καί Νικητής πάνω στό κακό καί τήν ἁμαρτίαν. Σύ καί μόνον Σύ ἐσαρκώθης καί Ἐσταυρώθης δι’ ἠμᾶς καί ἑκών ἐτάφης καί Ἀνέστης ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα.

 Σύ εἶσαι «ὁ Παῖς ὁ ἐκλεκτός, ὁ θαυμαστός Σύμβουλος, ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, ὁ Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος καί μετά τήν Ἀνάστασίν Σου μᾶς βεβαιώνεις ὅτι θά εἶσαι καί εἶσαι παντοτινά μαζί μας. Καί ἡ παρουσία Σου δίνει ζωή, νόημα, περιεχόμενο στή ζωή μας. Ἡ ζωντανή Σου Παρουσία γαληνεύει, ἀναπαύει, θεραπεύει, θερμαίνει, ζωοποιεῖ καί μᾶς δίνει τή Χάρι καί τή δύναμι, ἄν θέλουμε, νά ὑψωθοῦμε ἐν Χριστῷ καί νά σταθοῦμε εἰς τά δεξιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός.

Σύ, Κύριε, ὁ Χριστός, εἶσαι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἠ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Σύ εἶσαι τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ, ὅπως μᾶς ἀποκαλύπτει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Πιστεύομεν καί ὁμολογοῦμεν ὅτι Σύ, ὁ Πάντων Ἐπέκεινα καί ὁ Πανταχοῦ Παρών(πρβλ. καί Ψαλμ. 138,7-10) θέλεις καί καταδέχεσαι νά βασιλεύσῃς στήν καρδιά τῶν πιστῶν Μαθητῶν Σου, γιά νά γίνῃ ἡ ψυχή μας Οὐρανός, Παράδεισος τῆς Ἐδέμ. Θεέ μου, κανείς δέν εἶναι ὅμοιός Σου(Ψαλμ. 82,2). Καί κανείς, ἀπολύτως κανείς, δέν μπορεῖ νά περιγράψῃ τά μεγαλεῖα Σου, οὔτε νά διηγηθῇ τά θαυμάσιά Σου.

Μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας,  ὁμολογοῦμεν καί  ψάλλομεν, συνετῶς, μέ καρδιά συντετριμμένη καί τεταπεινωμένην, τολμῶμεν δέ καί κραυγάζοντες λέγομεν   σέ ὅλους, στή γῆ, τούς ἀνθρώπους : «Τίς Θεός Μέγας ὡς ὁ Θεός ἡμῶν; Σύ ὁ Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια Μόνος» (Ψαλμ. 76,14-15).

Σύ, Κύριε, ὁ Καρδιογνώστης, γνωρίζεις τή λαχτάρα τῆς ψυχῆς μου. Γνωρίζῃς ὅτι λαχτάρα, πεῖνα καί  δίψα τῆς ψυχῆς μου, εἶναι νά γνωρίσουν ὅλοι οἱ Λαοί τῆς γῆς, πάντα τά Ἔθνη, τήν δόξαν Σου καί τήν Δύναμίν σου. Νά μάθουν καί νά πιστέψουν ὅλοι ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Μόνος Ἀληθινός Θεός καί ὅτι δέν ὑπάρχουν θεοί ἄλλοι ἐκτός  ἀπό  Σένα. Νά μάθουν ὅλοι ὅτι ἀγαπᾶς τήν Δικαιοσύνην καί μισεῖς τήν Ἀδικίαν καί ὅτι, ἀνά πᾶσαν στιγμήν, ἀποδίδεις στόν καθένα ἀνάλογα μέ τά ἔργα του καί ὅτι  Σύ, Κύριε «Γινώσκεις ὁδόν δικαίων καί ὁδός ἀσεβῶν ἀπολεῖται»(Chi Jodea derech tsadikim, ve derech ressaim tovet). Νά γνωρίσουν ὅλοι οἱ Λαοί τῆς γῆς ὅτι Σύ, Κύριε, εὐλογεῖς τήν ζωήν καί τά ἔργα τῶν πιστῶν, τῶν δικαίων. Γι’ αὐτό καί οἱ πιστοί δέν φοβοῦνται διότι ἔχουν Ἐσένα, Κύριε, ἰσχυρόν ὐπερασπιστήν καί προστάτην, καταφυγήν καί στερέωμα. Νά μάθουν ὅλοι ὅτι, καί ὅταν ἐκ θεμελίων σείεται ἡ γῆ, ὅταν  μετακινοῦνται τά ὄρη καί μεταθέτωνται  ἐν μέσῳ τῶν θαλασσῶν καί ὅταν βογγοῦν τά κύματα καί συγκλονίζωνται τά Σύμπαντα, ἀπό μεγάλες καί κραταιές μεταβολές καί ἀπό παντός εἴδους ἀναστατώσεις, ἐμεῖς οἱ πιστοί δέν φοβούμαστε, διότι Σύ, Κύριε, ὁ Θεός τῶν Δυνάμεων  εἶσαι μαζί μας, ἀντιλήπτωρ ἡμῶν, Φρούριόν μας, ὁ Θεός τῶν πατέρων μας: «Lo nira… chi Jodea Tsebaoth imanu, misgav lanu Eloche Jaakob»( πρβλ. Ψαλμ. 45, 3,8). 

Σέ Εὐχαριστῶ, Κύριε, καί Σέ εὐγνομονῶ, γιά ὅλες, τίς ἀφανεῖς καί φανερές, πρός ἡμᾶς εὐεργεσίες Σου, Σέ εὐχαριστῶ, γιά τήν ἄπειρον ἀγαθότητά Σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, πού, μετά ἀπό ὁλόκληρα ἑξήκοντα χρόνια, ἀκόμη ἀνέχεσαι καί ἐμέ τόν ἁμαρτωλό καί ἀνάξιο δοῦλο Σου, στό Ἱερόν Σου Θυσιαστήριον. Κύριε, ἄκουσε τήν ταπεινή μου δέησι, Σέ παρακαλῶ καί εὐσπλαγνίσου τά πλάσματά Σου, πού βρίσκονται μακρυά Σου. Φώτισε τά σκοτάδια μας, ὥστε ὅλοι νά καταλάβουμε ὅτι μόνον Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, ὁ Ἕνας καί μόνος ἀληθινός Θεός, ὁ δικός  μας Θεός, ὁ ποιῶν θαυμάσια Μόνος καί ἀξίωσέ μας, μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας, νά ἐπιστρέψουμε κοντά Σου, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, καί, ἐν ἐνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ καί ἔργῳ,  νά Σέ δοξάζωμε, διότι μόνον Σένα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ἀνήκει ἡ τιμή, τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.