Ο ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ ΠΥΡ ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΝ

ΚΑΙ ΕΣΤΙ Η ΧΕΙΡ ΥΨΗΛΗ !

 

Καί πάλιν ὁ Μεφιστοφελής, σωστός Γενίτσαρος, φοβᾶται τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία. Καί πάλιν ὁ Γενίτσαρος, ὡς «Ὗς λουσαμένη εἰς κύλισμα βορβόρου» (Β΄Πέτρ. β΄22), προσβάλλει τό ἴδιο του τό αἷμα. Καί πάλιν, (ἀπό φόβον;), ὡς ἐξωμότης προσβάλλει τήν Πίστιν στόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν. Ποδοπατεῖ καί μολύνει «τά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Ὀρθοδοξίας». «Βάλλει», ρίπτει τούς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων»(Ματθ. ζ΄ 6).

Καί πάλιν μετατρέπει τήν Ἀκρόπολιν τῆς Ὀρθοδοξίας, τό αἰώνιον Μνημεῖον τοῦ Ωραίου, τοῦ Μεγάλου καί τ’ Αληθινοῦ, σέ «Χοιροστάσι». Μετατρέπει σέ Τζαμί τόν Ἱερόν Ναόν τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, τήν Ἁγιά Σοφιά, τό Ἱερό μνημεῖον τῆς Παγκοσμίου Πολιτιστικῆς Κληρονομιᾶς.

ΞΕΧΝΑ ὁ Γενίτσαρος ὅτι ἡ Αγιά Σοφιά ζῆ μέσα στήν καρδιά, ὄχι μόνον τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά ζῆ καί μέσα στήν καρδιά ἑκατομμυρίων συνετῶν, εὐγενικῶν ψυχῶν, σέ ὁλόκληρη τήν Οἰκουμένην; ΞΕΧΝΑ ὅτι προκαλεῖ μεγάλην ἀγανάκτησιν καί ἀποτροπιασμό, φρίκη καί βδελυγμία, ὡς «Ὕβρις» καί «ὡς ἔγκλημα καθοσιώσεως», ἡ ἀνίερη αὐτή πρᾶξις;

ΞΕΧΝΑ ὅτι κανείς ποταπός καί ἰδιώτης δέν μπορεῖ νά χράνῃ, νά ρυπάνῃ τό αἰώνιον αὐτό Μνημεῖον, ὅ, τι κι’ἄν κάνῃ;

Ἄς μήν ξεχνᾷ ὁ Γενίτσαρος ὅτι «Ἔστι Δίκης ὀφθαλμός, Ὅς τά πάνθ’ ὁρᾷ» καί ὁτι «Θεός οὐ μυκτηρίζεται» καί «Φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ Ζῶντος».

Ἄς μήν ξεχνᾷ ὁ Γενίτσαρος ὅτι εἶναι «Σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν».

Ἄς μήν ξεχνᾷ ὁ Γενίτσαρος ὅτι «Τεθνήκασι καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου».

Ἄς μήν ξεχνᾷ ὁ Γενίτσαρος ὅτι «Ὁ ΘΕΟΣ ΗΜΩΝ εἶναι ΠΥΡ ΚΑΤΑΝΑΛΙΣΚΟΝ» καί ὅτι «ΕΣΤΙ Η ΧΕΙΡ ΥΨΗΛΗ» !