«ΥΜΕΙΣ ΕΣΤΕ ΤΟ ΑΛΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ»

«ΥΜΕΙΣ  ΕΣΤΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.»

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό Bene Supremo, ἡ Αὐτοαλήθεια, ἡ Αὐτοζωή, ἡ Πηγή τοῦ Φωτός, τοῦ ἀληθινοῦ φωτός, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Εἶναι ἡ Πηγή τοῦ Ὡραίου, τῆς Ὀμορφιᾶς καί ὅλα τά ὡραιοποιεῖ, σέ ὅλα δίδει Χάρι καί νοστιμιά. Καί ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του, Εὐσπλαγχνία, ἔρχεται κοντά μας καί φωτίζει τά σκοτάδια μας καί καθαρίζει τή σαπίλα, σέ ὅλα δίνει νόημα καί περιεχόμενο, σέ ὅλα δίνει ζωή.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, «τοῦ καί ἀπό γλώττης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή», «Χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»(Ἑβρ.ιγ΄8) ἔρχεται κοντά μας, καί μέ τό  ζωοποιό Του λόγο, πού, γλυκύτερος κι’ ἀπό τό μέλι, χαριτωμένος καί ἅλατι ἠρτυμένος, ῥέει στίς καρδιές μας, καθαρίζει κάθε ρύπο καί χαρίζει σέ ὅλους τήν ἀνάπαυσι, τή γαλήνη, τήν ὑγεία καί τήν παντοτεινή χαρά, τήν ὀποίαν «οὐδείς αἴρει ἀφ’ ἡμῶν»(Ἰωάν. ιστ΄ 22).

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, τούς πιστούς Μαθητάς Του,  ὅλους τούς πιστούς, τούς ἀνακηρύσσει ἅλας τῆς γῆς καί Φῶς τοῦ κόσμου. Μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε τήν ἁγία Του ζωή. Νά περιπατοῦμε ἐν ἀγάπῃ. Ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι κι’ ἐμεῖς νά ζοῦμε «καθώς πρέπει ἁγίοις». Νά ζοῦμε «εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ». Νά ἀκολουθοῦμε «τῷ Ἀρνίῳ ὅπου ἄν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄4). Νά διαφυλάσσουμε τή Χάρι, πού μᾶς ἔδωκεν ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισε, μέ τό πανάγιον αἷμα του ἀπό τῆς ἀμαρτίες μας. Νά διαφυλάττουμε τόν ἑαυτό μας ἄμωμον καί παρθένον, καθαρόν ἀπό κάθε ρύπο. Νά μένουμε τελείως ἀφοσιωμένοι εἰς τό Ἀρνίον καί ἔτσι νά εἴμαστε πραγματικά τό ἅλας τῆς γῆς. Θέλει ὁ Κύριος καί ὀφείλουμε νά εἴμαστε τό πνευματικό ἁλάτι, γιά τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς, μέ σκοπό νά καθαρίζουμε τήν ἠθική σαπίλα. Γιά νά εἴμαστε ὅμως τό ἁλάτι τῆς γῆς, ὀφείλουμε νά προσέχουμε πολύ καί ἀδιαλείπτως νά προσευχώμεθα, ὥστε μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, νά εἶναι ὅχι μόνον ὁ λόγος νά εἶναι χαριτωμένος καί ἅλατι ἠρτυμένος, ἀλλά καί ἡ ζωή μας, νά εἶναι καθαρή ἀπό κάθε ὑλική καί ἀκάθαρτη ἡδονή. Νά διατηροῦμε «τόν ἑαυτό μας καθαρό, ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄Κορινθ. ζ΄ 1), ὥστε νά μποροῦμε νά καθαρίζουμε καί  τή σαπίλα καί τήν ἠθική λάσπη τῶν ἐπί γῆς συνανθρώπων μας. Ἐάν τό ἅλας χάσῃ τή δύναμί του, μέ τί θά ἁλατισθῇ, ὥστε νά ἀποκτήσῃ καί πάλιν τήν δύναμι καί τή νοστιμιά πού ἔχασε; Δέν χρησιμεύει πιά σέ τίποτε, παρά μονάχα νά πεταχθῇ στούς δρόμους καί νά καταπατῆται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἐάν , λοιπόν, καί σεῖς οἱ Μαθηταί μου χάσετε τήν καθαρότητά σας, ἐάν χάσετε τήν ἠθική σας δύναμιν, δέν θά γίνετε μόνον ἄχρηστοι, ἀλλά καί θά περιφρονηθῆτε ἀπό τούς ἀνθρώπους. Θά γίνετε καταγέλαστοι. Φροντεῖσθε , λοιπόν, νά εἶσθε καθαροί, νά εἶσθε πιστοί ἀκόλουθοί μου, ὥστε, ἀκολουθοῦντες τά ματωμένα Χνάρια μου, νά μπορῆτε νά ἐπηρεάσετε καί τή ζωή τῶν ἀνθρώπων , ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά πάσης τῆς κτίσεως, πάντων τῶν Ἐθνῶν.

Ἀλλά ἐσεῖς, οἱ πιστοί μου ἀκόλουθοι, δέν εἶσθε μόνον τό ἅλας τῆς γῆς, ἀλλά εἶσθε καί τό Φῶς τοῦ Κόσμου. Εἶσθε τό Φῶς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, λέγει Κύριος.

Καί συνεπῶς ὀφείλουμε νά εἴμαστε πρότυπα ἀγιότητος. Ὑποδείγματα ἀρετῆς. Νά φωτίζουμε καί νά ἁγιάζουμε τόν Κόσμο, μέ τό προσωπικό μας Παράδειγμα. Σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι νά φωτίζουμε, ὄχι μόνον μέ τό χαριτωμένο λόγο μας, ἀλλά κυρίως μέ τό φωτεινόν Παράδειγμά μας. Νά φωτίζουμε τούς ἀνθρώπους. Νά μεταδίδουμε στούς  ἀνθρώπους τό λόγο τῆς Ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Ὅχι μόνον νά λέμε στήν Προσευχή μας «Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου, γενηθήτω τό Θέλημά Σου...», ἀλλά μέ τή ζωή καί τό φωτισμένο λόγο μας νά ἀνοίγουμε τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, νά βασιλεύσῃ ὁ Χριστός, ὥστε νά γίνεται πάντοτε ἀπό ὅλους τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς. Μᾶς τίμᾷ ὁ Κύριος καί μᾶς ἀναδεικνύει Φῶς τοῦ κόσμου. Δέν πρέπει νά κρύβουμε τό φῶς ὑπό τόν μόδιον, ἀλλά νά τοποθετοῦμε τό Φῶς, ψηλά, στό λυχνοστάτην, ὥστε νά φωτίζῃ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Αὐτό εἶναι τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἑπομένως, ὁ Κύριος θέλει νά εἴμαστε Φῶς καί λέγει:

 «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ἡμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ἡμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄ 16). Θά πρέπει νά τονίσω ἐδῶ ὅτι χρειάζεται νά εἶναι Φῶς , ὄχι μόνον  τά λόγια , ἀλλά κυρίως τά ἔργα νά εἶναι καλά, φωτεινά.

Εἶναι καλός καί ὡφέλιμος, πολλές φορές καί θεραπευτικός, ὁ χαριτωμένος καί ἅλατι ἠρτυμένος λόγος μας. Ἀλλά μέ θεωρίες καί λόγια κτίζω ἀνώγια καί κατώγια. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι «Πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις». Δέν ἀρκοῦν μόνο τά χαριτωμένα λόγια, χρειάζονται πράξεις Ἀγάπης. Γιά νά εἴμαστε ἀντάξιοι τῆς ἀποστολῆς μας στόν Κόσμο, ὀφείλουμε νά δείξουμε τήν Πίστι μας διά τῶν ἔργων τῆς Ἀγάπης μας. Γιά νά εἴμαστε τό Φῶς τοῦ κόσμου καί τό ἅλας τῆς γῆς ὀφείλουμε νά εἴμαστε ὅλοι καί ὁλόκληροι Φῶς. Εἶναι βέβαιον ὅτι στήν ἀνοδική μας πορεία ἀπό γῆς πρός οὐρανόν θά συναντήσουμε πολλές θλίψεις καί διωγμούς καί δυσκολίες. Εἶναι δεδομένον ὅτι «πάντες οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν εἰς Χριστόν Ἰησοῦν διωχθήσονται» (Β΄Τιμόθ. γ΄ 12). Ἀλλά, ὅπως σωστά λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «Οὐκ ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄18). Ὁ Χριστός περιμένει νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς ἀποστολῆς μας, νά εἴμαστε δηλαδή τό ἅλας τῆς γῆς καί τό Φῶς τοῦ κόσμου. Καί πάντα συνεργεῖ εἰς τό Ἀγαθόν. Δέν μᾶς ἀφήνει μόνους. Μᾶς συνοδεύει καί μᾶς ἐνισχύει στόν πνευματικό μας ἀγῶνα. Καί ἡ Χαρά τῆς πνευματικῆς ζωῆς δέν περιγράφεται. Καί τό σπουδαιότερον εἶναι ὅτι ὁ Κύριος μᾶς προεξαγγέλλει ὅτι ἐκεῖνος, πού θά φέρῃ σέ πέρας τήν ἀποστολήν του, ὡς φῶς τοῦ κόσμου καί ἅλας τῆς γῆς, καί διδάξει τούς ἀνθρώπους λόγῳ καί ἔργῳ, ἐκεῖνος, πού θά ἀνοίξῃ τήν καρδιά του στό Χριστό, θά ἐγκολπωθῇ τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί θά τό κάνῃ «Πρᾶξι», αὐτός θά ἀναγνωρισθῇ μέγας εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Τί πιό μεγάλο, τί πιό θαυμάσιο ἀπό αὐτό; Ὁ μάρτυς ὁ πιστός καί ὁ ἀληθινός, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς βεβαιώνει καί λέγει: «Ὅς δ’ ἄν ποιήσῃ καί διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν (Ματθ. ε΄ 19β). Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Κύριος νά φέρουμε σέ τέλειον πέρας τήν ὑψηλή μας ἀποστολή!

Εἴθε νά μᾶς δώση τή χάρι καί τή δύναμι νά εἴμαστε τό Φῶς τοῦ κόσμου καί τό ἅλας τῆς γῆς!

Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ, μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἁγίων, νά Τόν ὑμνοῦμεν καί νά Τόν δοξάζωμεν ἀσιγήτως, διότι Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.