ΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΕΙΝΑΙ ΔΕΝΔΡΑ ΚΑΡΠΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΕΙΘΑΛΗ

 

Οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, πιστεύουν στό Χριστό μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς τους, καί Τόν λατρεύουν «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καί ἀκολουθοῦν τά ματωμένα Χνάρια Του, «ἀκολουθοῦν τῷ ἀρνίῳ ὅπου ἄν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄4). Περιπατοῦν, «ἐν ἀγάπῃ, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί παρέδωκεν ἑαυτόν ὑπέρ ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» (Ἐφεσ. ε΄ 2).

Οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ πιστεύουν, λατρεύουν, ἀκολουθοῦν καί ἀκοῦνε τό λόγο τοῦ Κυρίου. Μέρα καί νύκτα ψελλίζουν,  μελετοῦν τό λόγο τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης καί προσπαθοῦν, μέσα σέ ἕνα κόσμο, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωαν.ε΄19),προσπαθοῦν καί ἀγωνίζονται νά κάνουν «πρᾶξι» τήν Ἀγάπη.

Οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, γιά νά συνεχίσουν τό κοσμοσωτήριον ἔργον, πού τούς ἀναθέτει ὁ Κύριος, ὀφείλουν νά εἶναι καί εἶναι πρότυπα ἁγιότητος. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο μάχονται, ἀγωνίζονται καί μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, νικοῦν, στόν ἀγῶνα τους,  τόν κακόν τους ἑαυτόν,  τόν  κόσμον καί τόν Διαβόλον. «Σταυρώνουν τήν σάρκα σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»(Γαλάτ. ε΄ 24).

Μάχονται. Δέν μένουν ἄπραγοι, ἀδρανεῖς. Δραστηριοποιοῦνται, εἶναι ἐνεργητικοί, ἐργατικοί, ζωτικοί. Καί μέ τή δραστηριότητά τους ὁδηγοῦν τούς συνανθρώπους τους στό δρόμο τῆς ζωῆς. Εἶναι στήν «πρᾶξι», τό Φῶς τοῦ κόσμου. Διέρχονται τήν ζωήν αὐτῶν μέ εὐεργεσίες καί «θεραπεύουν πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄ 23).

Ὁδεύουν ἀπό τό· ι «κατ' εἰκόνα», εἰς τό· καθ' ὁμοίωσιν» καί ἀγωνίζονται ἀπό τό· « δυνάμει θεοί», νά γίνουν καί «ἐνεργείᾳ θεοί».

Παλεύουν καί, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, νικοῦν τό Κακόν καί τήν ἁμαρτία. Εἶναι δύσκολη ἡ πάλη. Ὁ Παῦλος λέγει: «Τό λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ. Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρός τό δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρός τάς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρός  αἷμα καί σάρκα, ἀλλά πρός τάς ἀρχάς, πρός τάς ἐξουσίας, πρός τούς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρός τά πνευματικά τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφεσ. στ΄ 10-12), μέ ἔπαθλον τόν οὐρανόν.

Εἶναι δύσκολη ἡ πάλη. Ἡ ἐσωτερική, βασική σύγκρουσι τῆς ἠθικότητος, μέ τήν ἀνηθικότητά μας εἶναι μεγάλη. Μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ ὅμως οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ νικοῦν τό φρόνημα τῆς σαρκός, νεκρώνουν τά μέλη τά ἐπί τῆς γῆς, καί σταυρώνουν τή σάρκα. Ἀπέχουν ἀπό τό Κακό καί τήν ἁμαρτία. Θεμελιώνουν τή ζωή καί τή δρᾶσι τους στό Χριστό καί στό ζωοποιό Του Λόγο καί ὡς δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ ἀποδίδουν στόν κατάλληλο καιρό, τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι «ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια· Κατά τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, πού ἔχουν τίς ἀρετές αὐτές, δέν ἰσχύει νόμος» (Γαλάτ. ε΄22-23).

Οἱ Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ στόν πνευματικό τους ἀγῶνα νικοῦν ἐν Χριστῷ τή σάρκα καί τά σαρκικά, ζοῦν «ἐν πνεύματι καί ἀκολουθοῦν τας ὑπαγορεύσεις τοῦ Πνεύματος» (παραβλ.  Γαλάτ. ε΄25).

Εἶναι καιρός ὅσοι συντασσόμαστε μέ τό Χριστό νά μιμηθοῦμε τό Χριστό καί τά πρότυπα ἁγιότητος, τούς Μαθητάς Του.

Ὁ Χριστός  δέν μᾶς «ἔδωκε πνεῦμα δειλίας, ἀλλά πνεῦμα δυνάμεως καί ἀγάπης  καί  σωφρονισμοῦ» (Β΄ Τιμόθ. α΄7) Μᾶς «ἔδωκεν τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καί οὐδέν ὑμᾶς οὐ μή ἀδικήσῃ» (Λουκ. ι΄ 19).

Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, σήμερα, οἱ Πιστοί στό Χριστό, οἱ Μαθηταί του, νά μένουμε ἀπαθεῖς θεαταί τῆς Κακουργίας τῶν ἐγκληματιῶν μέ τό λευκό κολλάρο.

Ἠ ἀνθρωπότης δέν χρειάζεται ἄκαρπες συκιές. Ἡ ἀνθρωπότης ἔχει ἀνάγκη ἀπό καρποφόρα δένδρα καί ἀειθαλῆ. Ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἀνθρώπους, πού καρποφοροῦν τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος. Ἀπό ἀνθρώπους μέ φωτεινά ἔργα ἀγάπης καί καλωσύνης.

Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, ἀδελφοί μου, «βλέπετε, ἀγρυπνεῖτε, προσεύχεσθε» λέγει ὁ  Κύριος. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει καί λέγει:

«Παρακαλοῦμε δέ ὑμᾶς , ἀδελφοί, νουθετεῖτε τούς ἀτάκτους, παραμυθεῖσθε τούς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν, μακροθυμεῖτε πρός πάντας. Ὁρᾶτε μή  τις κακόν ἀντί κακοῦ τινί ἀποδῷ, ἀλλά τό ἀγαθόν διώκετε καί εἰς ἀλλήλους καί εἰς πάντας. Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε ἐν παντί εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς»(Α΄ Θεσσ. ε΄14-19).

Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος νά παλαίψουμε, μέ τά πολεμεφόδια πού μᾶς προσφέρει ὁ Κύριος, μέ τά ὅπλα τοῦ φωτός, μέ τόν ζωοποιό Του λόγο καί μέ τήν ἁγία μας ζωή. Μᾶς καλεῖ νά δώσουμε τή Μάχη ὑπέρ τῆς Ἀληθείας μέχρι θανάτου, καί μᾶς ὐπόσχεται ὅτι θά πολεμήση κι’ Αὐτός μαζί μας. Καί εἶναι βέβαιον ὅτι «τό ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστί καί Βασιλεύς  βασιλέων,(θά νικήσουν δέ ) καί οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοί ἐκλεκτοί καί πιστοί» (Ἀποκ. ιζ΄ 14).

Ὁ Χριστός καλεῖ σήμερα τούς δύο μάρτυρες, τίς δύο ὁλόφωτες λυχνίες, τίς δύο κατάκαρπες Ἐλιές, τόν Ἱερό Κλῆρο και τόν πιστό λαό, νά σταθοῦμε στίς Ἐπάλξεις,  καί νά  ὑπερασπισθοῦμε τήν Ἀλήθεια, τό Δίκαιο, τήν Ειρήνη καί λόγῳ καί ἔργῳ νά κηρύξουμε ὅτι Κύριος τῶν Πάντων εἶναι μόνον ὁ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. Καί εἶναι καιρός νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί μή μένουμε ἀπαθεῖς, μπροστά στά Κακουργήματα, πού γίνονται σέ βάρος τῶν ἀδυνάτων συνανθρώπων μας, βέβαιοι ὄντες ὅτι ὅτι ὁ Κύριος τῶν Δυνάμεων εἶναι μαζί μας, Φρούριόν μας, ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας.

«Τό λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστίν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετή καί εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε· ὅσα ἐμάθετε καί παρελάβετε καί ἠκούσατε καί εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· και ὁ Θεός τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ’ ὑμῶν» (Φιλιπ. δ΄ 8-9).

Εἶναι καιρός νά ἀποδείξουμε στόν Κόσμο, ὅτι πράγματι ὅλοι ἐμεῖς, οἱ πιστοί Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ εἴμαστε τό Φῶς τοῦ κόσμου, εἴμαστε δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ, πού ἀποδίδουμε τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος στό κάθε μας βῆμα. Εἶναι καιρός νά διδάξουμε ἔμπρακτα ὅτι τελικός σκοπός τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ Δόξα τοῦ Θεοῦ.