Η ΑΠΕΙΡΗ ΑΓΆΠΗ ΚΑΙ Η ΕΥΣΠΛΑΓΧΝΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΚΑΙ Η ΘΕΡΜΗ ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ Η ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ

ΤΟΥ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΥ

 

«Εἰσελθόντι δέ αὐτῷ εἰς Καπερναούμ προσῆλθεν αὐτῷ ἑκατόνταρχος παρακαλῶν αὐτόν καί λέγων·

Κύριε, ὁ παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος. Καί λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγώ ἐλθών θεραπεύσω αὐτόν.

Καί ἀποκριθείς ὁ ἑκατόνταρχος ἔφη· Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς· ἀλλά μόνον εἰπέ λόγῳ, καί ἰαθήσεται ὁ παῖς μου»

                                                            (Ματθ. η΄ 5-8).

 

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ τέλειος Θεός, τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν, «ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», ὁ Ὁποῖος ἀπό ἄπειρη ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ, ὁ Ἰησοῦς, μᾶς πλησιάζει ταπεινά, ἀθόρυβα, «ὡς αὔρα λεπτή», ὄχι γιά νά μᾶς κρίνη, ἀλλά γιά νά μᾶς σώσῃ.Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας, ὀκτακόσια χρόνια πρίν ἀπό τον ἐρχομό του, μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ ἰσχυρός Θεός, ὀ Θαυμαστός σύμβουλος, ὁ ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης ἔρχεται καί πλησιάζει τήν ἡμιθανῆ ἀνθρωπότητα καί τόν κάθε ἄνθρωπον χωριστά. Καί μοναδικός σκοπός τῆς ἐπισκέψεώς Του εἶναι ἡ σωτηρία μας.

Πλησιάζει, λέγει ὀ Ἡσαΐας, την τρεμοσβύνουσα λυχνία καί τῆς ρίχνει λάδι, τῆς δίνει ζωή. Πλησιάζει τό ἀδύναμο καλάμι, πού σείεται ἀπό τόν ἄνεμο, καί εἶναι ἕτοιμο νά σπάσῃ καί τό στηρίζει. Πλησιάζει κάθε πονεμένο ἀνθρωπο, πού, σάν τήν καλαμιά στόν κάμπο, κινδυνεύει νά σπάσῃ ἀπό τίς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς, μακράν τοῦ Θεοῦ, γιά νά θεραπεύσῃ ὅλες τίς ἀνάγκες του.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πού, ἀναντίρρητα, εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου, ἔρχεται κοντά μας, ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅ,τι κι’ ἄν κάνουμε, ὅπου κι’ἄν βρίσκώμαστε, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τό Βόρβορο, ἀπό τή λάσπη, ἀπό τήν ἄγνοια , ἀπό τήν Ἐγωπάθεια. Ἔρχεται νά μᾶς ἀνασύρει ἀπό τό σκοτάδι, ἀπό τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, ἀπό τήν ἐσχηματισμένη εὐσέβεια. Καί εἶναι ὁ μόνος, πού, ὡς Παντοδύναμος μπορεῖ καί ὡς Πανάγαθος θέλει νά μᾶς σώσῃ ἀπό τόν Κακό μας ἑαυτό, ἀπό τόν κόσμο καί ἀπό τό Διάβολο. Εἷναι ὁ μόνος πού θέλει καί μπορεῖ νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὀποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ καί νά μᾶς ὀδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων».

Ναι, ἀγαπητά μου παιδιά, μόνον ὁ πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ Κύριος.   Μόνον ὁ γλυκύς Ἰησοῦς, Αὐτός, πού σταυρώθηκε γιά μᾶς, Μόνον Αὐτός μᾶς ἀπομένει. Καί ὅπως ἔχουμε πῆ καί τό ἐπαναλαμβάνουμε, γιά νά γίνῃ σέ ὅλους συνείδησις. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό μοναδικό θεμέλιον στή  σκέψι μας, στό λόγο, στή ζωή μας, καί «θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός»(Α΄Κορινθ. γ΄ 11).

Ὁ Ἱησοῦς Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἠ μόνη μας ἐλπίδα,  τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ βοηθός μας σέ ὅλες τίς περιστάσεις τῆς ζωής μας. Δέν ἔχουμε καί δέν θέλουμε νά ἔχουμε ἄλλον κανέναν. Αὐτός , ὁ παντοκράτωρ, εἶναι ὁ πάντοτε Ἐρχόμενος. Ἔρχεται καί κρούει τήν Θύραν. Ζητεῖ νά ἀκούσουμε τή Φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, γιά νά γίνῃ ἡ ψυχή μας καί ἠ ζωή μας Παράδεισος.

Ποιός Τόν κάλεσε σέ βοήθεια καί δέν ἔλαβε ἀμέσως τήν σώζουσα ἀπάντησι στό αἴτημά του;

Ἀκούει τούς στεναγμούς τῆς καρδιᾶς μας καί ἀποκρίνεται καί σπεύδει σέ ἄμεση βοήθεια. Αὐτός σπογγίζει τά δάκρυά μας, ἀπαλύνει τόν πόνο μας, θεραπεύει τά τραύματά μας καί μᾶς ζωοποιεῖ.

Ὅποιος μέ πίστι θερμή Τόν ἐπικαλεῖται σώζεται. Εἶναι δέ γεγονός ὅτι «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ σώσει καί σώζει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἀμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄ 21). Καί εἶναι πασίδηλον εἰς τήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, εἰς τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, ὅτι «πᾶς ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται» (Ἰωήλ γ΄5. Πραξ. β΄ 21).

Ὁ Κύριος πάντοτε ἀκούει πάντοτε καί ἀποκρίνεται σέ κάθε ἄνθρωπο, πού ἐπικαλεῖται τό Ὅνομά Του, μέ πίστι καί βραβεύει τήν Πίστι.

Ὁ Κύριος ἔρχεται κοντά μας καί μᾶς καλεῖ κοντά Του, ὅλους τούς ἀνθρώπους, διότι «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» κι λέγει: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ’ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια΄28-30).

Μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά Του, ἀλλά δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. «Ὅστις θέλει...», «Ἐάν τις διψᾷ...».

Μᾶς συμβουλεύει νά ἔχουμε Πίστιν Θεοῦ (Μάρκ. ια΄22).Ὁ Ἱησοῦς ὡς ἄπειρη ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία ἔρχεται κοντά μας καί «διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄ 23).

Εἰσακούει τίς Προσευχές μας καί βραβεύει τήν  Πίστι μας. Πάντοτε σπεύδει σέ βοήθειά μας ὁ «πανακής ἰατρός» καί θεραπεύει κάθε μας ἀρρώστια, ὀ Φιλάνθρωπος.

Τρανό παράδειγμα ὁ Ἑκατόνταρχος. Ἄν καί εἰδωλολάτρης ἔχει πίστι θερμή. Ἔχει καθαρή, τρυφερή καρδιά καί ἀγάπη καί γιά τόν ἄρρωστο δοῦλο του, σέ μιά ἐποχή, πού οἱ δοῦλος εἶναι πρᾶγμα (res), ἀντικείμενο συναλλαγῆς, πωλεῖται καί ἀγοράζεται. Ὅμως ὁ Ἑκατόνταρχος τρέφει αἰσθήματα καί ἐνδιαφέρεται καί μέ πίστι θερμή και μέ ἄκρα ταπείνωσι προσέρχεται στό Χριστό καί ἀναφέρει στόν Κύριο τό αἴτημά του, χωρίς περιττά λόγια: «Κύριε, ὁ  παῖς μου βέβληται ἐν τῇ οἰκίᾳ παραλυτικός, δεινῶς βασανιζόμενος».

Ὁ Ἑκατόνταρχος πιστεύει στό Χριστό, στή Χάρι καί τή δύναμί Του. Ἔχει ἀπόλυτη βεβαιότητα ὅτι ὁ Χριστός ὡς ἄπειρη ἀγάπη καί εὐσπλαγχνία θέλει καί ὡς Παντοδύναμος μπορεῖ νά θεραπεύσῃ τό δοῦλο του.

Καί πραγματικά ὁ Ἰησοῦς, ὡς Φιλάνθρωπος καί καρδιογνώστης,  ἐνθαρρύνει τόν πιστόν Ἑκατόνταρχο, λέγων: «Ἐγώ ἐλθών θεραπεύσω αὐτόν». Μή φοβᾶσαι , ἄνθρωπε, ἐγώ εὑρίσκομαι ἐδῶ γιά σένα, γιά κάθε πάσχοντα, γιά τόν καθένα πού διψᾷ τή σωτηρία του. Ἐγώ εἶμαι ὁ δικός σου Θεός καί σύ εἶσαι δικός μου, τό πλᾶσμα μου καί  σέ προσέχω, ἐνδιαφέρομαι γιά σένα. Καί ἄν ἀκόμη καί αὐτή ἡ μάνα , πού σέ γέννησε , σέ ἐγκαταλείψῃ, ἐγώ δέν θά σέ ἐγκαταλείψω ποτέ. Θἆμαι παντοτινά μαζί σας, ἕτοιμος νά θεραπεύσω κάθε σας ἀνημπόρια.

Ἀγαπητά μου παιδιά, πῶς μπορῶ νά ἑρμηνεύσω αυτή τή θεϊκή διαβεβαίωσι: «ΕΓΩ ΕΛΘΩΝ ΘΕΡΑΠΕΥΣΩ ΑΥΤΟΝ».

Δέν εἴμαστε πιά μόνοι. Ὁ Χριστός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ ἰσχυρός Θεός, ὁ «πανακής ἱατρός», εἶναι μαζί μας καί μᾶς προστατεύει μέ τή Χάρι Του καί μέ τή δύναμί Του. Ναι. Εἶναι μαζί μας. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Μᾶς καλεῖ κοντά Του. Ἀρκεῖ νά πιστέψουμε σ’ Αὐτόν καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας.

Ὁ Ἑκατόνταρχος ἔχει βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός του μπροστά στό Χριστό καί μέ συντριβή καί ἄκρα ταπείνωσι ἀποκρίνεται στόν Κύριο καί τοῦ λέγει:

«Κύριε, δέν εἶμαι ἄξιος  γιά νά εἰσέλθῃς κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μου, Σύ ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Πανάγιος. Ἀλλά μόνον πές ἕνα λόγο καί θά γιατρευθῇ ὁ δοῦλος μου. Διότι, ἄν  ἐγώ, πού εἶμαι ἕνας ἄνθρωπος ὑπό τήν ἐξουσίαν ἄλλων,  ἔχω   στρατιῶτες  ὑπό τάς διαταγάς μου καί λέγω σέ τοῦτον «Πήγαινε» καί πηγαίνει καί στόν ἄλλο «Ἔλα» καί ἔρχεται καί εἰς τόν δοῦλον μου λέγω, «κάνε τοῦτο» καί τό κάνει, πόσο μᾶλλον Σύ Πανάγαθε Κύριε, μπορεῖς μέ ἕνα Σου μόνο λόγο, νά θεραπεύσῃς τό δοῦλο μου.

Ὁ Ἑκατοντάρχης εἶναι εἰδωλολάτρης, ἀλλά καλοπροαίρετος, ταπεινός, μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἀμαρτωλότητός του. Ἔχει συγκινηθῆ καί συγκλονισθῇ ἀπό τή θείκή ἀκτινοβολία τοῦ Θεανθρώπου. Ἐκλεινε βαθειά μέσα στήν ψυχή του ἀκλόνητη πίστι στό Χριστό καί συμπόνια γιά τό δοῦλο του, καί μέ βαθειά ταπείνωσι προσέρχεται στόν Κύριο καί τοῦ λέγει: Κύριέ μου, μακρόθυμε, ἐγώ εἶμαι ἄνθρωπος ὑπό ἐξουσίαν. Σύ εἶσαι Θεός καί αὐξούσιος, Ἐξουσιαστής τῶν Πάντων. Μόνον εἰπέ λόγῳ καί ἰαθήσεται ὁ παῖς μου. Θεέ μου εἶμαι ἁμαρτωλός, δέν εἶμαι ἄξιος νά εἰσέλθῃς κάτω ἀπό τή στέγη μου. Συγχώρησέ με.  Ὅταν ἄκουσε αὐτή τή ἐξομολόγησι τοῦ ἑκατοντάρχου, ὁ Κύριος ἐθαύμασε τήν πίστι τοῦ Ἐκατοντάρχου καί τήν ταπείνωσί του. Καί  ἀμέσως ἐκφράζει σέ ὅλους τό Θαυμασμό Του καί προβάλλει τήν Πίστι τοῦ Ἑκατοντάρχου σέ ὅλους καί λέγει: «Οὐδέ ἐν τῷ Ἰσραήλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» Καί προλέγει ὅτι  πολλοί , σάν τόν Ἑκατόνταρχον, πάντα τά ἔθνη, θά ἔλθουν καί θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί θά μείνουν ἔξω οἱ ἄπιστοι.

Καί τότε εἶπε στόν Ἑκατόνταρχον: Πήγαινε στό σπίτι σου καί ἄς γίνη καλά ὁ δοῦλος σου, ἀπό μακρυά μόνον μέ τό λόγο μου, ὅπως ἀκριβῶς ἐπίστευσες».

Εἴθε ὅλοι, μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, νά μιμηθοῦμε τήν Πίστι, τήν ταπείνωσιν καί τρυφερότητα τοῦ ἑκατοντάρχου καί μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας ἐνώπιον τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ ἄς προσέλθουμε κοντά στόν Κύριον καί νά Τόν Παρακαλέσουμε νά μᾶς ἀξιώσῃ νά τόν ὑμνοῦμε καί νά τόν δοξάζουμε πάντες, ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ καί ἔργῳ, διότι Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας .Ἀμήν.