ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.

                                       Η ΠΙΣΤΙΣ, 

Η «ΔΙ’ΑΓΑΠΗΣ ΕΝΕΡΓΟΥΜΕΝΗ».

 

Ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, «ἐν σαρκί ἐληλυθώς», συγκαταβαίνει, «μορφήν δούλου» λαμβάνει. Εἶναι ὁ «Παῖς», ὁ ἐκλεκτός, ὁ Νέος Ἀδάμ, ὁ καινός ἄνθρωπος, πού ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς διδάξῃ τήν Ὁδόν τῆς ὄντως Ζωῆς, τόν Νέον τρόπο ζωῆς, πού θά μᾶς βοηθήσῃ νά ἀνακτήσωμεν «τό ἀρχαῖον Κάλλος». Μέ τήν ἐπί γῆς ζωή Του διαγράφει τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς στήν Πατρική Ἑστία, τό δρόμο τῆς ὑπακοῆς στό Θεῖον Θέλημα.

ΘΕΛΗΜΑ δέ τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ σωτηρία μας.

Τίμησε ὁ Θεός τόν ἄνθρωπο καί τόν ἔπλασε «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Αὐτοῦ». Οἱ ἄνθρωποι ὅμως, ὅπως ἔχουμε πῇ, δέν κατανοοῦν τήν τιμήν καί τήν ἀξίαν τους. Διά τῆς παρακοῆς, ἐκπίπτουν καί γίνονται ὅμοιοι μέ τά ἀνόητα κτήνη καί φθάνουν εἰς τήν ἐσχάτην ἀθλιότητα.

Ὅμως ὁ Πανάγαθος Θεός, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη, δέν θέλει νά χαθοῦν τά πλάσματά Του. Καί ἐπειδή    «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι και εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν», μᾶς εὐσπλαγχνίζεται καί στέλνει τον Υἱόν του στόν κόσμον.

«Οὕτως ἠγάπησεν ὁ Θεός τον κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τον μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μη ἀπόληται, ἀλλ' ἔχει ζωήν αἰώνιον». Ὁ Χριστός εἶναι «τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμον». Ἔρχεται κοντά μας καί φωτίζει τά σκοτάδια μας. Γίνεται «ὑπήκοος στόν Πατέρα μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Γίνεται Τύπος καί Ὑπογραμμός ὑπακοῆς στό Θέλημα τοῦ Πατρός. Γίνεται αὐτός ἡ ζωντανή Ὁδός τῆς ὑπακοῆς, Ὑπόδειγμα, γιά μᾶς σέ ὅλα. «Ἔπαθε δέ ὑπέρ ἡμῶν, ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς Ἴχνεσιν Αὐτοῦ».

Ὁ Χριστός  εἶναι ὁ τέλειος ἄνθρωπος και μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμεν, νά Τόν μιμηθοῦμε, καί, ἀγωνιζόμενοι μαζί  Του, «περιπατοῦντες ἐν ἀγάπῃ, ὡς τέκνα φωτός», νά φθάσουμε ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στό Θεό. Ὁ Χριστός, τό Φῶς τοῦ κόσμου, ἡ πηγή τοῦ Φωτός, μᾶς καλεῖ κοντά καί θέλει νά εἴμαστε κι’ ἐμεῖς τό Φῶς τοῦ κόσμου. Νά ἔχουμε Πίστι στό Θεό, ζωντανή Πίστι, μέ περιεχόμενο τήν τέλεια Ἀγάπη στό Θεό καί  στόν  πλησίον. Θέλει να εἶναι φωτεινά τά ἔργα μας, ἔργα ὀρθοδόξου Πίστεως. Θέλει να ἔχουμε Πίστιν, «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένην». Γι’αὐτό καί λέγει σέ ὅλους μας: «Οὕτω λαμψάτω τό Φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Νά ἔχουμε σάν βασικό σκοπό τῆς ζωῆς μας τή δόξα τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός, ἔρχεται κοντά μας καί «διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ». Τό Φῶς τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός, μᾶς ἀγάπησε καί παρέδωκε τόν ἑαυτόν Του, γιά τή σωτηρία μας, προσφοράν καί θυσίαν στο Θεό, εἰς ὀσμήν εὐωδίας. Περιεπάτησεν ἐν ἀγάπῃ, ἵνα καί ἡμεῖς, ὡς πιστοί Μαθηταί του, ὡς τέκνα φωτός, περιπατήσωμεν ἐν ἀγάπῃ. Ζῶντες, ὡς  εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, κἀθώς πρέπει ἁγίοις.  Προϋπόθεσις τῆς ἁγίας ἐν Χριστῷ ζωῆς, ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, «δι' ἀγάπης ἐνεργουμένη». Ὀφείλουμε να ἀγαπᾶμε μέ γνήσια ἀγάπη καί τά ἄγρια θηρία.

Tό χαρακτηριστικό γνώρισμα τῆς ζωῆς τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν Ὁμολογητῶν, καί τῶν Μαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς σήμερον ἑορταζομένης Μεγαλομάρτυρος ἁγίας Μαρίνης, ὑπῆρξεν ἡ Ὀρθόδοξος Πίστις, ἡ «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη». Ὅλοι τους ὑπῆρξαν πρότυπα ἁγίας ζωῆς. Πίστεψαν στό Χριστό, ἀφοσιώθηκαν καί λάτρεψαν τό Χριστό καί τό ἀπέδειξαν μέ τά φωτεινά τους ἔργα. Δέχθηκαν τή  Χάρι καί ὑπῆρξαν Φῶς Θεοῦ καί μᾶς φωτίζουν ὅλους. Βλέπουμε τά φωτεινά τους ἔργα και δοξάζουμε τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς.

Ὅσοι βρίσκονται μακράν ἀπό τήν Πηγήν τοῦ ζῶντος ὕδατος, μακράν ἀπό την Πηγήν τοῦ  Φωτός, Μακράν ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό Τον Ἀπεσταλμένο Του στον κόσμο, μακράν ἀπό τον Κύριό μας,  τόν Ἰησοῦν Χριστόν, εἶναι βυθισμένοι στό σκοτάδι, «δέσμιοι τῆς γῆς», «δέσμιοι τοῦ σκότους». Εἶναι σκοτεινά τά ἔργα τους καί εἶναι δυστυχεῖς. Κάποτε ὅλοι μας εἴμαστε «σκότος». Τώρα ἔρχεται ὁ Χριστός, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό την «ἰλύν βυθοῦ», στήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ, ἄν τό  θελήσουμε.  Ἔρχεται κοντά μας ὁ Φωτοδότης μᾶς ἀνασύρει ἀπό τό σκοτάδι καί  μᾶς ὁδηγεῖ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς», «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων». Τώρα εἴμαστε Φῶς. Τώρα μποροῦμε νά εἴμαστε καί νά περιπατοῦμε ὡς τέκνα φωτός. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς καλεῖ, νά ἀποθέσουμε τά ἔργα τοῦ σκότους καί νά ἐνδυθοῦμε τά ὅπλα τοῦ Φωτός, νά ἐνδυθοῦμε τόν Κύριόν μας τόν Ἰησοῦν Χριστόν.

Εἶναι καιρός, λοιπόν, νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, να ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωήν. Εἶναι καιρός να ἀποφασίσουμε νά σταθοῦμε στό ὕψος, πού μᾶς τοποθετῇ ὁ Χριστός, ὡς πόλις καί ὡς λυχνία ἐπάνω ὄρους κειμένη, γιά να δοῦμε Θεοῦ Πρόσωπον καί νά βροῦμε ἀνάπαυσι, ψυχική γαλήνη καί νά νοιώσουμε ἀσφαλεῖς. Εἷναι καιρός νά εἴμαστε τό Φῶς τοῦ κόσμου καί νά βλέπουν ὅλοι τά καλά ἡμῶν ἔργα καί  νά δοξάζουν τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. Διότι στόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀνήκει ἡ τιμή, τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.