ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΩΜΕΝ...

                        ΑΝΑΒΑΙΝΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

ΔΙΑ ΤΩΝ ΘΥΡΙΔΩΝ ΥΜΩΝ…

(Ἱρεμ. θ΄ 21).

Πολλοί εἶναι οἱ ἄνθρωποι, πού, παρόλες τίς  προειδοποιήσεις καί τίς προτροπές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν προσέχουν στόν  ἑαυτός του, δέν προσέχουν τίς θυρίδες, δι’ ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή τους ὁ Θάνατος. Ναί, δέν προσέχουμε. Ἀφήνουμε ἀφύλακτες τίς θυρίδες, και εἰσέρχεται στην ψυχή μας ὁ ἐχθρός καί μᾶς βυθίζει στο βαθύ σκοτάδι τοῦ Ἐγωϊσμοῦ, τοῦ μίσους, τῆς μνησικακίας, πού εἶναι ἡ λέπρα τῆς  ψυχῆς.

ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΩΜΕ, φωλιάζει μέσα μας ὁ Ὅφις, ὁ ἀρχηγέτης τοῦ Κακοῦ καί διώχνει τήν ἀγάπην, τήν Καλωσύνη και ὁδηγεῖ τον ἄνθρωπο, πού τόν δέχεται, στόν Ὄλεθρο.

ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΩΜΕ, καί ἀφήσουμε ἀφύλακτες τίς Θύρες, εἰσέρχεται στήν ψυχή μας καί ἐγκαθιδρύεται ὡς βασιλεύς, ὁ Ἄγγελος τῆς Ἀβύσου· ὄνομα αὐτῷ  ἑβραϊστί Ἀβαδδών καί ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων (Ἁποκ.  θ΄1-12),καί ἐπιφέρει στή ζωή μας πληγές, καί συμφορές μεγάλες.

ΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΩΜΕ, κάθε μας ἐνέργεια, κάθε μας κίνησις καί ὅλα μας τά ἔργα εἶναι ἔργα Σκότους. Ἡ ζωή μας εἶναι χωρίς Θεόν, χωρίς Ἀγάπη, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς σκοπό. Εἴμαστε κωφοί καί τυφλοί, γυμνοί καί ἐλεεινοί καί ὁδεύουμε ὁλοταχῶς πρός τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. Χωρίς Θεόν, ὁ ἄνθρωπος, κλονίζεται, παύει νά ἀγωνίζεται τόν καλόν ἀγῶνα, ἐμπήγεται εἰς «ἰλύν βυθοῦ», βασανίζει τούς ἄλλους γύρω και βασανίζεται καί δέν  βρίσκει πουθενά ἀναπαμό.

Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος, μᾶς καλεῖ να προσέχουμε στον ἑαυτό μας γιά νά προσέχουμε στό Θεό. Μᾶς καλεῖ νά προσέχουμε τίς θυρίδες δι’ ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή μας ὁ Θάνατος, καί ὁ ἔχων τό κράτος τοῦ Θανάτου, ὁ Διάβολος. Καί προτρέπει να ἀντισταθοῦμε στό Διάβολο, νά τόν διώξουμε ἀπό τή ζωή μας, νά πετάξουμε τά προσωπεῖα, τίς θεοκατάρατες Μάσκες, τήν Ὑποκρίσία, καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό: «Ὑποτάγητε, λοιπόν, τῷ Θεῷ. Ἀντίστητε τῷ διαβόλῳ, καί φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν· ἐγγίσατε τῷ Θεῷ, καί ἐγγιεῖ ὑμῖν»(Ἰακ. δ΄7-8). Τότε καί μόνον τότε θά βροῦμε ἀνάπαυσι καί ψυχική γαλήνη καί θά νοιώσουμε ἀσφαλεῖς. Εἷναι δικός μας ὁ Ἀληθινός Θεός καί ὁ Μονογενής Του Υἱός  καί  τό ἅγιον Πνεῦμα.

Κι’ ἐμεῖς; Εἴμαστε ἐλεεινοί, ἀλλά δικοί Του δοῦλοι. Καί ὁ Χριστός μᾶς δέχεται στή στοργική Του ἀγκαλιά. Εἴμαστε στα Χέρια τοῦ Θεοῦ. Καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι θά εἶναι παντοτεινά μαζί μας.

Καί πραγματικά, ὅλοι οἱ πιστοί νοιώθουμε τήν Παντοδύναμον εὐεργετικήν Του Παρουσία στη ζωή μας. Εἶπε ὅτι θἆναι καί εἶναι παντοτεινά μαζί μας, καί μᾶς κυνηγάει μέ τό Ἔλεός Του.

Κύριε Ἰησοῦ, Σάν ἄγρια φουρτουνιασμένη Θάλασσα, μᾶς κυκλώνουν  δαίμονες και δαιμονάνθρωποι πολλοί, οἱ ἐπιθυμίες οἱ αἰσχρές κι’ οἱ ἡδονές  τοῦ βίου. Ποιός θα  μᾶς λυτρώσῃ ἀπό αὐτοῦ τοῦ εἴδους τη θαλασσοταραχή, ἄν ὄχι Σύ, ἀνθρωποκυνηγέ, πού Σταυρώθηκες ,γιά μᾶς;

Κύριε Ἰησοῦ, λυπήσου μας καί  ἐλέησέ μας.

Κύριε Ἰησοῦ, ἀξίωσέ μας νά σταθοῦμε, νοερά, στά ἄχραντα πόδια Σου, νά ἀκοῦμε καί νά φυλάσσουμε το ζωοποιό σου λόγο και, ἀκαταπαύστως, να Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξολογοῦμε, ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Σου, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.