«ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ, ΔΟΞΑΣΑΤΕ»

 

«ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞ ΟΥΡΑΝΩΝ, ΑΠΑΝΤΗΣΑΤΕ».

 

«Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, Αὐτός, πού ἔχει καί κρατᾶ στά Χέρια Του ὁλόκληρη τῆν κτίσιν».

ΕΡΧΕΤΑΙ κοντά μας «ὁ Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»(Ἑβρ. ιγ΄ 8).

ΕΡΧΕΤΑΙ στή γῆ, γεννᾶται ἐκ Παρθένου καί ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ τέλειος Θεός, «ὁ δι’ οὗ τά πάντα  ἐγένετο»(Ἰωάν. α΄1-3).

ΓΙΝΕΤΑΙ ταπεινός ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί. Συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρ. ΕΡΧΕΤΑΙ στή γῆ, κοντά μας καί δέν ἐντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς Του, γιά νά ἀνέβουμε ἐμεῖς ἄνω, στόν Οὐρανό, νά ἐπιστρέψουμε στήν Πατρική Ἑστία.

ΕΡΧΕΤΑΙ στή γῆ τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού  ἔρχεται στόν κόσμο(πρβλ. Ιωάν.α΄9).

ΕΡΧΕΤΑΙ ... Ἐπισκέπτεται καί φωτίζει «τούς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους». ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, τό Φῶς τό τῆς γνώσεως, ἡ Σοφία τοῦ Θεοῦ, καί διαλύει τά σκοτάδια μας, ἀφανίζει τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί ὁδηγεῖ στή γνῶσι τοῦ Θεοῦ, ἐκείνους, πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν στό Ὄνομά Του καί τούς δίδει τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι (Ἰωάν. α΄12-13).

ΕΡΧΕΤΑΙ σήμερα, κάθε ὥρα , κάθε στιγμή, «ἵνα τήν  ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς Πάθεσι», λέγει ὁ ἱερός Δαμασκηνός, «καί τό πλανηθέν ὀρειάλωτον εὑρών πρόβατον, τοῖς ὤμοις ἀναλαβών τῷ Πατρί προσαγάγῃ»( δοξαστ. Ἑσπ. Δ΄ἤχου).

ΕΡΧΕΤΑΙ «ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός»(Λουκ. ιθ΄ 10).

ΕΡΧΕΤΑΙ, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς», «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων» (Ἀποκ. ζ΄ 17).

ΕΡΧΕΤΑΙ  «κηρύσσων καί λέγων· Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»( Ματθ.δ΄17).

ΕΡΧΕΤΑΙ «διδάσκων καί κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄23).

ΕΡΧΕΤΑΙ καί διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ «εὐεργετῶν καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Θεός-Πατήρ ἦν μετ’ αὐτοῦ»(Πράξ. ι΄ 38).

ΕΡΧΕΤΑΙ καί μᾶς καλεῖ ὅλους κοντά Του, διότι, ὁ Εὔσπλαγχνος, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ. β΄4).

ΕΡΧΕΤΑΙ καί ἐνῶ, ὡς Παντοδύναμος μπορεῖ νά μᾶς ἐξαναγκάσῃ νά ἀκολουθήσουμε τό δικό Του δρόμο , τό δρόμο τῆς Ζωῆς «Οὐ βιάζεται δέ τινα διά τό αὐτεξούσιον». Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Σέβεται ὁ Παντοδύναμος τήν ἐλευθερίαν, πού μᾶς χάρισε καί θέλει νά κάνουμε καλή χρῆσι τῆς ἐλευθερίας μας. Θέλει νά τόν ἀκολουθήσουμε μέ τή Θέλησί μας. Πῶς θά ξεφύγουν, ἄραγε, τή Θεία Ὀργή, ἐκεῖνοι πού δέν σέβονται τήν ἐλευθερίαν τῶν ἄλλων; Τί λόγο θά δώσουν στόν Δικαιοκρίτη; Πῶς θά σταθοῦν μπροστά Του; «Καί τίς δύναται σταθῆναι;» (Ἀποκ. στ΄17). Ὁ Θεός σέβεται τήν ἐλευθερία μας, ἀλλά καί θέλει τή σωτηρίας μας.

ΕΡΧΕΤΑΙ, λοιπόν, καί «ἵσταται ἐπί τήν θύραν καί κρούει. Ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν», λέγει ὁ Κύριος, «εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ’αὐτοῦ καί αὐτός μετ’ ἐμοῦ» (Ἀποκ. γ΄ 20). Θέλει ὁ Κύριος νά ἀκούσουμε τό ζωοποιό Του λόγο, ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, χωρίς ἐξαναγκασμό. «Ἐάν τις διψᾷ... ἐάν τις ἀκούσῃ... Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» (Ματθ.ιστ΄24. Μάρκ.η΄34.Λουκ. θ΄23. Ἰωάν.ζ΄37). Ὁ Πάνσοφος καί Πανάγαθος δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Θέλει νά Τόν ἀκούσουμε, νά πιστέψουμε σ’ Αὐτόν, νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν  καρδιά μας, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά τό κάνουμε «πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωή. Θέλει νά ἀρνηθοῦμε τόν κακό μας ἑαυτό, καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε μέ τή Θέλησί μας. Καί τότε εἰσέρχεται ἐντός ἡμῶν καί γίνεται ἡ ψυχή μας κατοικητήριον καί Θρόνος Θεοῦ καί μεταβάλλεται ἡ  κόλασις, σέ Παράδεισο.

ΕΡΧΕΤΑΙ  καί «ἐξέρχεται νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. στ΄ 2). ΕΡΧΕΤΑΙ καί σπέρνει τό ζωοποιό του λόγο στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί εἶν’ ὁ λόγος Του τροφή καί τρυφή, ἴαμα, θεραπεία τῶν ψυχῶν, πού, μέ  τή θέλησί τους, Τόν δέχονται.

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας , μελωδικά μᾶς πληροφορεῖ ὅτι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΕΝΝΑΤΑΙ, τώρα, αὐτή τή στιγμή, τήν κάθε στιγμή καί μᾶς προτρέπει νά τόν ὑποδεχθοῦμε μέ τήν καρδιά μας καί νά Τόν δοξάσουμε, γιά τή Θεϊκή Του συγκατάβασι. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ  Ζωή, τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ ΜΟΝΟΣ, πού δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ. Αὐτός εἶναι ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Ὁ ἱερός ὑμνῳδός μᾶς καλεῖ νά προϋπαντήσουμε τόν ΕΡΧΟΜΕΝΟΝ ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας καί, μέ τή Χάρι Του, νά ὑψωθοῦμε πάνω ἀπό τά γήϊνα καί φθαρτά, νά ἀνέβουμε ἄνω καί νά σταθοῦμε στήν Κορυφή τῆς πνευματικῆς τελειότητος, νά μεταβάλλουμε τή γῆ σέ Οὐρανό, νά ἑνωθοῦμε μέ τά ἐπουράνια καί μαζί μέ τούς Ἀγίους καί τούς Ἀγγέλους νά ὑμνοῦμε ἀσιγήτως  τόν Κύριον Τῆς Δόξης, διότι αὐτός πρῶτος μᾶς ἀγάπησε,  μᾶς ἔλουσε καί μᾶς ἐκαθάρισε μέ τό αἷμα Του ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς ἔκαμε Βασιλεῖς καί ἱερεῖς στό Θεό καί Πατέρα καί διότι σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ Δύναμις καί ἡ  τιμή καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.

«Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε.

Χριστός ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε.

Χριστός ἐπί γῆς , ὑψώθητε.

Ἄσατε τῷ Κυρίῳ πᾶσα ἡ γῆ, καί

ἐν εὐφροσύνῃ, ἀνυμνήσατε λαοί·

ὅτι δεδόξασται».

Δυστυχῶς, στήν ἀλαζονική, στήν ἀλλοπρόσαλλη, στήν ἄστατη ἐποχή μας οἱ περισσότεροι  ἀλλάζουμε διαρκῶς γνῶμες καί διαθέσεις, καί, δέν εἶναι ὑπερβολή , ἄν ποῦμε ὅτι πετρῶσαν οἱ καρδιές τῶν ἀνθρώπων καί μένουν ἑρμητικά κλειστές στό Χριστό καί στό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του.

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κωφεύουν στήν ἐνσαρκωμένη ἀγάπη. Δέν Τόν δέχονται καί τυραννοῦν καί βασανίζουν καθημερινά τούς ἀθώους. «Δέσμιοι τῆς γῆς», μέ λυσσώδη μανίαν, μισοῦν τό Φῶς καί δέν ἔρχονται πρός τό Φῶς, ἀγαποῦν μᾶλλον τό σκότος ἡ τό Φῶς, γιατί εἶναι φαῦλα , πονηρά τά ἔργα τους καί συνεχίζουν, μέ  τήν κακή τους θέλησι, νά μένουν ἔξω, στό σκοτάδι, δέν εἰσέρχονται στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί, μέ κάθε δόλιο τρόπο, ἐμποδίζουν τούς πιστούς νά λατρεύουν τόν Κύριον. Κλείνουν ἀκόμη καί τίς Ἐκκλησιές. Φρίτουν καί τρέμουν μπροστά στόν Τίμιο Σταυρό, δέν μποροῦν νά Τόν ἀτενίσουν... Μισοῦν τό Φῶς.

Καί αὐτή εἶναι ἡ καταδίκη μας. Ὅτι «ἔρχεται  στόν κόσμο τό Φῶς καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀγάπησαν τό σκοτάδι παρά τό Φῶς, γιά νά μή γίνουν φανερά τά πονηρά τους ἔργα (πρβλ. Ἰωάν. γ΄ 19-21).

Κύριε Ἱησοῦ, ὁμολογῶ καί διακηρύττω σέ ὅλους ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, πού ἔρχεσαι στό κόσμο νά σώσῃς τούς ἁμαρτωλούς, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ. Σύ εἶσαι ὁ Ἀληθινός Μεσσίας ὁ Μόνος βοηθός ὄχι μόνον στίς θλίψεις μας, ἀλλά σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας. Δέν ἔχουμε καί δέν θέλουμε νά ἔχουμε βοηθόν ἄλλον κανέναν, ἐκτός ἀπό Σένα.

Δέξου μας μετανοοῦντας καί σῶσον ἡμᾶς. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΣΥ Ο ΕΡΧΟΜΕΝΟΣ Ο ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΥΣ, Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΘΕΟΣ, Ο ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ, Ο ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ. Μήν ἀργοπορῇς, μή βραδύνης. Ἔρχου ταχύ. Ἔλα πρίν τελειωτικά χαθοῦμε!... Ὁ ἐχθρός μᾶς πειράζει καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς καταβροχθήσῃ ζωντανούς. Σύ, Κύριε, πού γιά χάρι μας, καταδέχεσαι καί γεννιέσαι σέ ἕνα ὑγρό, παγωμένο σπήλαιο, καί ἀνακλίνεσαι σέ μιά φτωχική Φάτνη, ἔρχου ταχύ καί σέ κάθε ψυχή, πού σέ δέχεται μετανοιωμένη. Σύ πού ἔφθασες μέχρι Σταυροῦ γιά χάρι μας, μακροθύμησον... Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα καί πρόσθες ἡμῖν Πίστιν!... Συγχώρησε τήν ὀλιγοπιστία μας καί ἐλέησέ μας, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά «ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου», Κύριέ μου Ἱησοῦ ! Ἔλα, Κύριε, νά γεννηθῇς καί μέσα στήν ψυχή μας. Δέσποτα τῶν ἀπάντων, Κύριε οὐρανοῦ καί γῆς, μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς. Ἀξίωσέ μας, Κύριε, ἐμᾶς τούς εὐτελεῖς καί ἀναξίους, ἀλλά καί εἰλικρινά μετανοιωμένους  νά σταθοῦμε στά πόδια Σου, καί νά Σέ δοξάζουμε, γιατί Σέ Σένα ἀνήκει ἡ τιμή,τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας  τῶν αἰώνων. Ἀμήν.