ΚΑΝΩΝ ΠΙΣΤΕΩΣ»

ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΠΡᾼΟΤΗΤΟΣ

 

Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἔζησε στά χρόνια τῶν τυράννων Διοκλητιανοῦ καί Μαξιμιανοῦ. Πίστεψε στό Χριστό μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του. Ἀγάπησε τό Χριστό καί ἀφοσιώθηκε σ’ Αὐτόν. Ἐγκολπώθηκε τό Εὐαγγέλιον καί τό ἔκαμε «Πρᾶξι», στήν καθημερινή του ζωή. Ὑπῆρξε πράγματικά γνήσιος μιμητής τοῦ Χριστοῦ. Διέπρεψε στίς ἀρετές καί ἀξιώθηκε τοῦ ὑπερτάτου ἀξιώματος τῆς Ἱερωσύνης. Πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ. 

Ἀνεδείχθη Ἀρχιεπίσκοπος  Μύρων τῆς Λυκίας καί Θαυματουργός Ἅγιος. Ὑπῆρξε ἕνας ἀπό τούς 368 Ἁγίους Πατέρας τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού συνῆλθε στή Νίκαια τό 325. Ὑπόδειγμα ἀρετῆς καί Ἁγιότητος στήν καθημερινή του ζωή καί ὡς ἐπίσκοπος ἀπεδείχθη γνήσιος μιμητής τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ. Εἶναι ὑπόδειγμα πιστοῦ Χριστιανοῦ. Ἀπεχθάνεται τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Εἶναι ἔντιμος καί εἰλικρινής. Ὑπόδειγμα ἁγίας ζωῆς ὄχι μόνον  γιά τούς ἱερεῖς καί ἐπισκόπους, ἀλλά γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους Χριστιανούς καί μή. Ἀποφεύγει τά πολλά λόγια. Διδάσκει ὄχι μόνον μέ τά χαριτωμένα καί ἅλατι ἡρτημένα λόγια του, ἀλλά κυρίως μέ τά καλά , τά φωτεινά ἔργα του. Εἶναι ἡ ζωή του Φῶς. Ὅσοι μελετοῦν τή ζωή του, βλέπουν τά καλά του ἔργα καί δοξάζουν τόν Θεόν. Εἷναι πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ. Εἶναι ἕνας ἐπίγειος Ἄγγελος, ἕνας οὐράνιος ἄνθρωπος. Συνειδητοποιεῖ τή ματαιότητα τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων καί τό «βραχύ τῆς ζωῆς» καί ζῇ ὠς οὐρανοπολίτης. Εἷναι πολύ ταπεινός. Ζῆ γιά τή δόξα τοῦ Χριστοῦ καί τό κάθε του βῆμα εἶναι «μαρτυρία Χριστοῦ». Χαίρεται νά θεραπεύει τίς ἀνάγκες τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν τοῦ Χριστοῦ.

 Ὁλόκληρη ἡ ζωή του εἶναι «πράξεις γνήσιας, ἁγνῆς ἀγάπης» καί πραγματικά ἡ ἐκ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια τόν ἀνέδειξε,  ὄχι μόνον ἀνάμεσα στό ποίμνιόν του, ἀλλά σέ ὅλους τούς πιστούς. Κανόνα Πίστεως, εἰκόνα πρᾳότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον. Εἶναι φωτεινόν παράδειγμα πρός μίμησιν.

Υπῆρξε πάνω ἀπό ὅλα, οἰκτίρμων καί ἐλεήμων. Ζοῦσε, γιά νά ἐλεῇ τούς πτωχούς, χωρίς νά γνωρίζῃ ἡ αριστερά τῆς δεξιᾶς τό ἔργον. Ἔτσι ἀπέκτησε, μέ τήν ἄκρα ταπείνωσι, τά ὑψηλά καί τά ἐπουράνια, καί μέ τή θεληματική του πτωχεία, τά πλούσια ἀγαθά τοῦ Θεοῦ, ἀγαθά, «ἅ ὀφθαλμός οὐκ εἶδε καί οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν»(Α΄Κορινθ. β΄ 9).

 Στό Ἀπολυτίκιον τῆς Ἑορτῆς του ἡ Ἐκκλησία μας, λακωνικά, περιγράφει τήν Ἁγία του ζωή καί μᾶς προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά του. .Ψάλλοντας δέ παρακαλοῦμε τόν Ἅγιο νά πρεσβεύῃ γιά μᾶς, ὥστε κι' ἐμεῖς, μέ τή ζωή καί τά ἔργα μας νά δοξάζουμε τόν Κύριον:

 

«Κανόνα Πίστεως, καί εἰκόνα πρᾳότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διά τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τά ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τά πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν» (Ἁπολυτίκιον).

Ὁλόκληρη ἡ ζωή του ὑπῆρξε, γιά ὅλους μας Ὑπόδειγμα, Πρότυπον ἁγίας ζωῆς. Μᾶς διδάσκει μέ τή ζωή καί τά ἔργα του τόν τελικό  σκοπό τῆς ζωῆς μας στή γῆ, πού πρέπει νἆναι ὅπως ἡ δική του ζωή: Προσφορά καί Θυσία στό Θεό εἰς ὀσμήν ευωδίας, Ὕμνος Εὐχαριστίας καί δοξολογίας στό Θεό, ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ.