ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ

ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΟΔΥΝΗ.

 

Ἀπό την τρυφερή μας ἡλικία διδαχθήκαμε, ὅτι ἡ Οἰκογένεια εἶναι πανανθρώπινος κοινωνικός σημαντικότατος  Θεσμός. Και πραγματικά, κανείς συνετός ἄνθρωπος, σέ παγκόσμια κλίμακα, δεν ἀρνεῖται ὅτι ἡ Οἰκογένεια εἶναι τό θεμέλιον στήν κοινωνία τῶν προσώπων.

Στό Σύνταγμα τῆς Ἐλλάδος θεσμοθετεῖται ἡ ἀπό τήν ἀρχαιότητα συνείδησις τῆς Ἀρχῆς ὅτι «ἡ Οἰκογένεια εἶναι, ἀναμφισβήτητα, «τό Θεμέλιο» τῆς συντηρήσεως και προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους» και βρίσκεται «ὑπό τήν προστασίαν τοῦ Κράτους» (ἄρθρον 21). Και τό βίωμά τους αὐτό, «περί τοῦ ἱεροῦ Θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας» ἐκήρυξαν εἰς πάντα τά Ἔθνη. Στή Σύμβασι τῶν Ο.Η.Ε., γιά τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ το 1990, πού ἀποτελεῖ Νόμο τοῦ Κράτους ἀπό τό 1992, ἀναφέρεται ὅτι «Ἐπειδή ἡ Οἰκογένεια εἶναι ἡ θεμελειώδης μονάδα τῆς Κοινωνίας, γιά τήν ἀνάπτυξι και εὐημερία ὅλων τῶν μελῶν της, και ἰδιαίτερα τῶν παιδιῶν, πρέπει νά ἔχῃ τήν προστασία καί τήν ὑποστήρηξι, πού χρειάζεται, γιά νά μπορέσῃ νά διαδραματίσῃ πληρέστερα τό ρόλο της στήν Κοινότητα».

Στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, στήν Ἑλλάδα μας, ἡ Οἰκογένεια εἶναι ἱερός Θεσμός. Εἶναι «ἡ κατ’ οἶκον Ἐκκλησία». Εἶναι δέ πασίδηλον, ὅτι στό Οἰκογενειακό περιβάλλον κυριαρχοῦν ἀσφαλῶς ἡ ἀγάπη, ἡ στοργή,ὁ σεβασμός, ἡ τρυφερότητα,  καί ἡ κατανόησις. Ἡ ζεστασιά τοῦ σπιτικοῦ δέν περιγράφεται.  Ὁ Ὅμηρος περιγράφων τή λαχτάρα τοῦ Ὁδυσέως, γιά τή ζεστασιά τοῦ σπιτικοῦ μᾶς συγκλονίζει ὅταν λέγει: «Αὐτάρ  Ὁδυσεύς, ἱέμενος καί καπνόν ἀποθρῴσκοντα νοῆσαι ἧς γαίης, θαναίειν  ἱμείρεται» ( Ὁδυσ. Α΄ 57). Τόσο πολύ νοσταλγοῦσε τή ζεστασιά τοῦ ἑλληνικοῦ σπιτικοῦ, πού τοῦ ἀρκοῦσε καί μόνον νά δῇ καπνόν ἀπό τη γῆ του καί νά πεθάνῃ.

Ἡ ἑλληνική Οἰκογένεια φροντίζει νά ἀνατρέφωνται τά παιδιά «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Ἱκανοποιεῖ τίς φυσιολογικές ἀνάγκες τῶν παιδιῶν, τά ὁποῖα, μέ τήν οἰκογενειακή θαλπωρή, ἀναπτύσσουν σωστά την προσωπικότητά τους.

Ἡ χριστιανική Οἰκογένεια διαπαιδαγωγεῖ ἔτσι, ὥστε τά παιδιά νά ἀναπτύσσονται καί νά ζοῦν «καθώς πρέπει ἁγίοις» καί νά δημιουργοῦν Ἀξίες.

Μέ πόνον ψυχῆς, διαπιστώνουμε ὅτι σήμερα ὄχι μόνον δέν προστατεύεται ἡ Οἰκογένεια, ἀλλά προσβάλλεται, δυστυχῶς, βάναυσα,  κατάφορα. Πολεμεῖται συστηματικά και δολίως, ὥστε σιγά -σιγά να διαλύεται ὁ ἱερός Θεσμός.

Γιατί, τί ἄλλο εἶναι ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς Μοιχείας, τό Αὐτόματο Διαζύγιον, ὁ Πολιτικός Γάμος, «ἡ Σύμβασις συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων», ἄν ὄχι δυναμίτες  στά θεμέλια τοῦ ἱεροῦ Θεσμοῦ τῆς Οἰκογενείας;

Τό ἀποτέλεσμα τῶν ἐπιθέσεων κατά τῆς Οἰκογενείας, ἡ μή στήριξις, ἀλλά, ἀντίθετα, ἡ ἔμμεση πολεμική κατά τῆς Οἰκογενείας, ἔχει ἀντίκτυπο στά παιδιά καί στήν ἀνατροφή τους, μέ τραγικά ἀποτελέσματα, τή στροφή τους στά Ναρκωτικά, στήν πορνεία, στά τυχερά παιχνίδια καί, γενικά, στήν ἁλματώδη αὔξησι τῆς ἐγκληματικότητος.

Και στό σημεῖον αὐτό, μέ πόνο ψυχῆς ἐκλιπαρῶ, ἱκετεύω, τούς γονεῖς και κυρίως τούς ἁρμοδίους φορεῖς, ὅσο πιό γρήγορα γίνεται νά περισώσουμε ὅ,τι μπορεῖ να περισωθῇ. Νά ἀναθεωρήσουμε Νόμους καί πρακτικές λαθεμένες. «Οὐ φοβερόν το πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι», ὅτι «τό ἐμμένειν ἐν τῇ σατανικόν». Ὅσο εἶναι καιρός, πρίν διαλυθοῦμε τελείως, νά στηρίξουμε τή Χριστιανική Οἰκογένεια.

Ἕνα ἄλλο θέμα πού ὀφείλουμε ὅλοι να προσέξουμε «ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ» εἶναι Η ΠΑΤΡΙΣ. Ὁ ὅρος «Πατρίς» σημαίνει τη Χώρα, πού γεννήθηκε κάποιος καί τῆς ὁποίας διατελεῖ πολίτης.

Εἶναι ἱερή ἡ γῆ, πού γεννιέται κανείς και ἀνατρέφεται μέ ἄλλους τῆς αὐτῆς Φυλῆς, πού ἔχουν κοινή καταγωγή, γλώσσαν καί θρησκεία, ὑποχεωτικά δέ καί, κοινή Ἱστορία. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τῆς Χώρας, πού γεννιῶνται ἀποκτοῦν κοινή ἐθνική συνείδησι.

Συγκροτοῦν μιά εὐνομούμενη Πολιτεία, κάτω ἀπό τή σκέπη τῆς ὁποίας βρίσκει ὁ πολίτης προστασία κι’ ἐξασφάλισι τῶν δικαιωμάτων του. Ἡ Πολιτεία αὐτή εἶναι ἡ κοινή μητέρα τῆς πνευματικῆς καί ἠθικῆς ὑπάρξεως ( πατρική Ἑστία, γνωστοί , φίλοι, κλπ.).

Ὁ πρῶτος σχηματισμός τῆς ἐννοίας τῆς Πατρίδος ὀφείλεται στους Ἕλληνες. Πρῶτοι ἀπό ὅλους τούς λαούς θεώρησαν τήν ἀγάπην πρός τήν Πατρίδα, την φιλοπατρία, ὡς σπουδαιοτάτην Ἀξίαν καί ἀνώτερη ἀρετή τοῦ ἀνθρώπου. Και διεκήρυξε σέ ὅλο τον κόσμον ὅτι «ΟΥΔΕΝ ΓΛΥΚΙΟΝ ΠΑΤΡΙΔΟΣ». Ἔκφρασις τῆς Ἰδέας τῆς Πατρίδος και αἰσθητή μορφή της, ἀποτελεῖ ἡ Σημαία, πού  ἀκριβῶς γι’ αὐτούς τούς λόγους λέγεται και «Ἐθνικό Σύμβολον». Ἡ Σημαία ἑνώνει ὅλους τούς  Ἕλληνες εἰς ἕνα σῶμα καί μιά ψυχή. Ὅλοι γονατίζουμε κάτω ἀπό τό Ἱερό μας Σύμβολο, ἕτοιμοι νά θυσιάσουμε καί τή ζωή μας, γιά τό ΧΡΙΣΤΟ καί

τήν ΠΑΤΡΙΔΑ.

Δυστυχῶς, μέ πικρία διαπιστώνω,ὅτι, σήμερα, ἡ Ἰδέα τῆς Πατρίδος προσβάλλεται, ἀναισχύντως, καί ἡ φιλοπατρία, ἀπό μερικούς  ἄμυαλους θεωρεῖται ρατσισμός. Καί ἐδῶ παρακαλῶ ὅλους νά προσέξουμε πολύ καί νά κλείσουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά μας τό ΧΡΙΣΤΟ καί ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ μας, ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, «τήν Πατρίδα τῶν πατρίδων», «τήν κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ». Διότι, διαπιστώνω ὅτι ὑπάρχουν δόλιοι, κρυφοί καί φανεροί ἐχθροί τῆς Πατρίδος μας, πού, ἀπό τά παλιά χρόνια καί σήμερα,  μέ λυσσώδη μανία, καί, συστηματικά, πολεμοῦν καί προσπαθοῦν νά ἀφανίσουν τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό καί τήν Ὀρθοδοξία. Και θεωρῶ ὅτι ἔχουμε ΧΡΕΟΣ , μέ κάθε μέσο καί μέ κάθε Θυσία, νά διαφυλάξουμε τήν ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδος, την ἱερή μας γλῶσσα, τήν ἔνδοξη Ἱστορία μας.

Να γίνῃ σέ ὅλους μας συνείδησις ὅτι «μητρός τε και πατρός και τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ Πατρίς και σεμνότερον και ἁγιώτερον και ἐν μείζονι μοίρᾳ και παρά θεοῖς καί παρ’ ἀνθρώποις…» (Πλάτ. Κρίτων ΧΙΙ, β΄).

Ἕνα ἄλλο σημεῖο, πού ὀφείλουμε νά προσέξουμε πολύ,  εἶναι ἡ γλῶσσα μας. Θέλοντας οἱ ἐχθροί μας νά μᾶς διαλύσουν, ἀπό τά παλιότερα χρόνια ἀγωνίζονται νά καταστρέψουν τή γλῶσσα μας. Ἡ Ἑλληνική γλῶσσα εἶναι Ἱερή, εἶναι γλῶσσα, πού διάλεξε ὁ Θεός νά γραφῇ τό Εὐαγγέλιον. Ἡ Γλῶσσα μας εἶναι ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ, ἡ γλῶσσα τῆς ἀγάπης. Ἔχει μεγάλη ἀξία, γιά τήν ἑλληνική μας ταυτότητα. Ὅλες οἱ γλῶσσες τοῦ κόσμου δανείζονται ἀπό τόν πλοῦτο τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, γιά νά ἐκφραστοῦν. Ὁ Γ. Μπαμπινιώτης γράφει γενικά ὅτι «ἡ γλῶσσα εἶναι ὁ κόσμος και ἠ σκέψι ἑνός λαοῦ, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ λαός».

Ἄλλος γλωσσολόγος ἀναφέρει ὅτι «ἡ γλῶσσα εἶναι ἡ κατοικία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ ἄνθρωπος,   χωρίς Γλῶσσα εἶναι ἄστεγος. Χωρίς γλῶσσα δεν ἔχουμε Πατρίδα. Γιατί στην οὐσία δέν ὑπάρχει ἄλλη Πατρίδα ἀπό τη Γλῶσσα».

Ὁ σοβιετικός ἡγέτης Λένιν ἔλεγε χαρακτηριστικά:

«Ἄν θέλῃς νά ἐξαφανίσῃς ἕνα λαό, ἐξαφάνισε τη γλῶσσα του».

Καί ὁ Χένρυ Κίσσινγκερ, ὑπουργός Ἐξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α. ἔλεγε: «Ὁ Ἑλληνικός λαός εἶναι ἀτίθασσος (δυσκολοκυβέρνητος) και γι’ αὐτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ἴσως συνετιστεῖ.

Ἐννοῶ δηλαδή νά πλήξουμε τή γλῶσσα, τή θρησκεία, τά πνευματικά καί ἱστορικά του ἀποθέματα, ὥστε νά  ἐξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του νά ἀναπτυχθῇ, νά διακριθῇ, νά ἐπικρατήσῃ. Ἔτσι ὥστε να πάψῃ να μᾶς παρενοχλῇ, στην περιοχή τῶν Βαλκανίων και τῆς Ἀνατολῆς, τῶν τόσο σημαντικῶν για τά συμφέροντα τῶν Η.Π.Α…»(Τό Βῆμα τῆς Κυριακῆς 31-8-1997. Ἡ Καθημερινή 24-8-1997.ΤURKISH DAILY NEWS 17- 2- 1997). Ἀναφέρω στήν ἀγάπη σας την πολεμική αὐτή τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος, γιά νά τροποιήσουμε καί νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική, μέχρι σήμερα, συμπεριφορά μας. Σχετικά, με την πολεμουμένην ἱερή μας γλῶσσα, ἀπό ὅλους τούς Ἰοῦδες και ὄχι μόνον νἀ ἐπαναφέρουμε, ἀλλά και νά διδάσκουμε σωστά τη γλῶσσα μας, ἀρχαία, νέα καί καθομιλουμενην, ἀκόμη καί στά δημοτικά μας Σχολεῖα.

Ἡ Γλῶσσα μας εἶναι βασικό στοιχεῖο τῆς ταυτότητός μας, πού μᾶς καθορίζει ὡς Ἕλληνες και συγχρόνως καθορίζει τή συνείδησι τοῦ Ἔθνους μας. Ἡ γλῶσσα μας ἀπετέλεσε τό κατ’ ἐξοχήν ὅπλο, γιά τή διατήρησι τῆς ταυτότητός μας, το κυριότερο συστατικό τοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ  καί τῆς συνειδήσεως τοῦ λαοῦ μας.  Εἶναι ὁλοζώντανη πάνω ἀπό 5.000 χρόνια καί φωτίζει τόν κόσμο, πολλῷ δέ μᾶλλον τώρα, πού γνωρίζουμε καλά ὅτι καθιερώθηκε ὡς ἡ γλῶσσα τοῦ Θεοῦ.

Δέν ἔχουμε ΧΡΕΟΣ ἐμεῖς οἱ νεοέλληνες νά διαφυλάσσουμε τή Γλῶσσα μας,  ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ; Δεν ἔχουμε ΧΡΕΟΣ νά τήν προστατεύουμε ἀπό τούς διαστροφεῖς καί τούς παραχαράκτες;

Ὁ Βολταῖρος εὐχόταν καί ἔλεγε: «Εἴθε ἡ Ἑλληνική γλῶσσα, νά γίνῃ κοινή γλώσσα  ὅλων τῶν Λαῶν».

 Πρίν ἀπό λίγο καιρό στή Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι, ἔγινε πρότασις νά γίνῃ κοινή γλῶσσα ὅλων τῶν λαῶν, ἡ Ἑλληνική Γλῶσσα καί, ἡ μόνη, πού ἀντέδρασε στήν πρότασι αὐτή, ἦταν, δυστυχῶς, ἡ ἀντιπρόσωπος τῆς Ἑλλάδος. Ντρέπομαι νά ἀναφέρω τό ὄνομά της καί μοῦ εἶναι ἀνεξήγητη ἡ ἀστόχαστη καί γελοιοδέστατη συμπεριφορά της.

Ὅπως μοῦ εἶναι ἀνεξήγητη ἡ πανταχόθεν καί παντοειδής ἐπίθεσις ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, ἡ ἐπίθεσις κατά θεμελειωδῶν διατάξεων τοῦ Συντάγματος καί ἡ, μέ λυσσώδη μανία, πολεμική, ἀπό μιά χοῦφτα Γραικύλων, σέ συνεργασία μέ τούς ἐχθρούς τῆς Πατρίδος μας, πρός ἐξαφάνισιν τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας.

 ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΡΗΓΟΡΕΙΤΕ! ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ!  

ΠΙΣΤΕΥΩ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗ ΔΥΝΑΜΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ καί ΕΙΝΑΙ σίγουρο ὅτι ὁ Παντοδύναμος εἶναι μαζί μας καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ καί εὐλογεῖ πάντοτε τό δίκαιο ἀγῶνα μας, γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστι τήν ἁγία καί γιά τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν.

           

      Καί ΕΙΝΑΙ ἀκόμη σίγουρο ὅτι  ἡ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗ              σκεπάζει,  καί, πάντοτε,  θά σκεπάζῃ τό Γένος μας. 

                                  ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ!