«ΤΟ ΣΤΑΔΙΟΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΗΝΕῼΚΤΑΙ»

            

            

«ΟΙ ΒΟΥΛΟΜΕΝΟΙ ΑΘΛΗΣΑΙ ΕΙΣΕΛΘΕΤΕ».

 

Ὁ ἱερός ὑμνῳδός θεωρεῖ ὡς στάδιον, ὡς εἰδικό χῶρο πρός τέλεσιν ἀθλητικῶν ἀγώνων, τήν κατανυκτική περίοδο τοῦ Τριῳδίου, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τήν Καθαρά Δευτέρα και τελειώνει τό Μεγάλο Σάββατο. Εἶναι περίοδος Νηστείας καί ἀδιαλείπτου Προσευχῆς. Μᾶς καλεῖ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τήν κατανυκτική αὐτή περίοδο να εἰσέλθουμε εἰς τό στάδιον αὐτό, και προσπαθεῖ, μέ τούς κατανυκτικούς ὕμνους καί τά ἁγιογραφικά, ἀναγνώσματα, νά μᾶς προετοιμάσῃ, νά παρακολουθήσουμε, συνειδητά , τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά συνειδητοποιήσουμε τά φρικτά Πάθη, τά ὁποῖα ὑπέφερε ἀντί ἡμῶν, τόν Σταυρικόν Του Θάνατον, καί τήν εἰς ᾏδου Κάθοδον, νά σταυρωθοῦμε μαζί Του,  νά ἀξιωθοῦμε δέ  καί νά συνεορτάσουμε τήν Ἁγίαν Του Ἀνάστασι, τόν Θρίαμβό Του πάνω στό Κακόν καί τόν Θάνατον.Γιά νά βιώσουμε, γιά νά ζήσουμε μέ πλήρη συνείδησι, τά γεγονότα αὐτά, ὁ ἱερός ὑμνῳδός, δέν μᾶς ἐξαναγκάζει, μᾶς καλεῖ ἐλεύθερα καί ἀβίαστα, νά εἰσέλθουμε στό στάδιον τῶν ἀρετῶν καί λέγει: Ἄνοιξε τό στάδιο τῶν ἀρετῶν, ὅσοι θέλετε νά λάβετε μέρος στόν πνευματικόν αὐτόν ἀθλητικόν ἀγῶνα, μπορεῖτε νά εἰσέλθετε καί νά ἐπιδοθῆτε στά πνευματικά αὐτά ἀθλήματα, νά ἀναλάβετε καί να προετοιμασθῆτε γιά τόν καλόν ἀγῶνα τῆς νηστείας. Διότι ἐκεῖνοι πού ἀθλοῦνται νομίμως, δικαίως στεφανοῦνται μέ τό στεφάνι τῆς νίκης. Γιά νά ἀθλῆται λοιπόν, κανείς νόμιμα, ὀφείλει να γνωρίζει καλά τό ἀγώνισμα, ἐν προκειμένῳ ὀφείλει νά γνωρίζει τί εἶναι Νηστεία.

Εἶναι μόνον ἡ ἀποχή ἀπό ὡρισμένα φαγητά στις καθωρισμένες ἀπό την Ἐκκλησία ἡμέρες; Ὄχι βέβαια. Δέν εἶναι μόνον ἡ ἀποχή ἀπό τά φαγητά. Ἐξάλλου ὁ Κύριος τονίζει ὅτι «οὐ τό εἰσερχόμενον εἰς  τό στόμα κοινοῖ (μολύνει) τόν ἄνθρωπον, ἀλλά τό ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ στόματος τοῦτο κοινοῖ  τον ἄνθρωπον (αὐτό πού βγαίνει ἀπό τό στόμα μολύνει τον ἄνθρωπο) (Ματθ. ιε΄ 11).

Αὐτό σημαίνει ὅτι νηστεία δεν εἶναι μόνον ἡ κατανίκησις τῆς γαστριμαργίας πού εἶναι θανάσιμον ἁμάρτημα και βλάστημα τοῦ Ἐγωϊσμοῦ. Ἁλλά Νηστεία εἶναι ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἀποχή γλώσσης, θυμοῦ, καταλαλιᾶς, πορνείας, μοιχείας και γενικά ἀλλοτρίωσις ἀπό πάσης ΚΑΚΙΑΣ. Νηστεία εἶναι ἡ Μίμησις τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Καί ὅλοι οἱ πιστοί, ὅσοι ἀναλαμβάνουμε   τό ἄθλημα τῆς θεαρέστου νηστείας, ὀφείλουμε νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι χρειαζόμαστε στό δύσκολο αὐτό πνευματικό μας ἀγῶνα, τή Θεία Συμμαχία, τή Χάρι καί τή δύναμι τοῦ Χριστοῦ, γιά νά νικήσουμε καί νά νηστεύσουμε νηστείαν δεκτήν καί εὐάρεστον στό Θεό. Χρειαζόμαστε μεγάλη ὑπομονή και ἐπίπονη ἄσκησι, γυμνασίαν εἰς εὐσέβειαν, γιά νά ἀρνηθοῦμε, τόν Κακόν μας ἑαυτόν, γιά νά ἀπεκδυθοῦμε τόν παλαιόν ἀνθρωπον, τόν φθειρόμενον κατά τάς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης καί νά ἐνθυθοῦμε τόν Νέον ἄνθρωπον, τόν Χριστόν(Ἐφεσ.δ΄22.Κολοσ.  γ΄9-10. Ρωμ. ιγ΄ 12-14).Εἶναι σκληρός, ἀλλά ὡραῖος ὁ  πνευματικός ἀγῶνας τῆς νηστείας, καί ἀποκομίζει μεγάλη χαρά και ἀγαλλίασι, ὅποιος ἀναλάμβάνει τόν ἀγῶνα καί κατορθώνει, με τη χάρι τοῦ Θεοῦ «νά σταυρώσῃ  τήν σάρκα σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις»(Γαλάτ.ε΄24), νά μεταβάλλῃ τη σάρκα σέ πνεῦμα  και, διά τῆς θεαρέστου νηστείας, ἀκολουθῶντας τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι το Πρότυπον τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου,  νά ἀνέβη, πάνω ἀπό τά γήϊνα καί φθαρτά, εἰς ὑψος θείας ἀναβάσεως, νά ἀνέβη ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στο Θεό.  Καί μέ τήν ἔννοιαν αὐτήν ἡ νηστεία, ὡς ἀποχή ἀπό τό Κακό καί τήν ἁμαρτία, πρέπει νά γίνεται  καθε μέρα, κάθε ὥρα, κάθε στιγμή. Ἐξάλλου ἔτσι εἶναι γεννημένος ὁ ἄνθρωπος ψηλά ἡ ψυχή του νά πετᾶ, μέχρι νά φθάσῃ στό Θρόνο τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ .

Γιά νά ἐπιτύχουμε στόν πνευματικό τῆς νηστείας ἀγῶνα, μᾶς συνιστᾶ νά ἀναλάβωμεν τήν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, για να μπορέσουμε να ἀνταγωνισθοῦμε τόν φοβερό μας ἐχθρό, πού εἶναι πρῶτα ἀπό ὅλα ὁ Κακός μας Ἑαυτός καί ὕστερα εἶναι κόσμος καί ὁ Διάβολος. Νά κατέχουμε σάν τεῖχος  ἄρρηκτο,  ἄθραυστο,  ἀκατανίκητο, τήν   Θερμή καί  καυστική Πίστι μας στο ΧΡΙΣΤΟ καί σάν προστατευτικό θώρακα, τήν ἀδιάλειπτη καί πραγματική Προσευχή. Διότι, χωρίς    τήν Θεία συμμαχία, μόνοι μας, δέν θά μπορέσουμε  νά νικήσουμε τόν ἐχθρό. Ὁ ἱερός ὑμνῳδός, μιλῶντας γιά τόν πνευματικό μας ὁπλισμό, τονίζει ὅτι πρέπει νά φορέσουμε σάν περικεφαλαία,σάν προστατευτικό κράνος, τήν Ἐλεημοσύνην, καί ἀντί μαχαίρας  νά ἀναλάβουμε τήν νηστεία,ἡ ὁποία, χάρις στην ἐλεημοσύνη, ἔχει τή δύναμι νά ἐκτέμνῃ, να ἀποκόπτῃ, νά ξεριζώνῃ, μέσα ἀπό τήν καρδιά μας, μέσα ἀπό την ψυχή και τη ζωή μας, πᾶσαν κακίαν. 

Μᾶς βεβαιώνει δε ὁ ἱερός ὑμνῳδός ὅτι αὐτός ὁ πιστός ἀθλητής, πού ἀναλαμβάνει τόν πνευματικόν αὐτόν ἀγῶνα, μέ αὐτόν τόν πνευματικόν ὁπλισμόν καί ἀθλῆται νομίμως ἐν Χριστῷ , ὁ ποιῶν ταῦτα, κερδίζει καί λαμβάνει  το ἀληθινό στεφάνι τῆς νίκης,ἀπό τόν παμβασιλέα  Χριστόν,κατά τή μεγάλη Ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

Ὁ Χριστός, ὁ Εὔσπλαγνος καί Ἐλεήμων μάχεται μαζί μας στόν πνευματικό μας ἀγῶνα. Δέν μᾶς ἀφήνει μόνους. Καί στόν καλόν τῆς νηστείας ἀγῶνα, μᾶς ὁδηγεῖ καί μᾶς συμβουλεύει να ἀποφεύγουμε τήν ὑποκριτική νηστεία, τήν πρός τό Θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις, ὥστε ἡ νηστεία μας νά μήν εἶναι μέσον διαφημίσεως ἀνυπάρκτου εὐσεβείας, ἀλλά νά  μέσον πνευματικῆς ἀσκήσεως, νά εἶναι «ταπείνωσις ψυχῆς», καί νά γίνεται ἐν τῷ κρυπτῷ, νά εἶναι γνωστή μόνο στά Θεό. Τονίζει σέ ὅλους μας νά ἀποφεύγουμε τίς ὑπερβολές, τίς ἀκροτητες, νά μήν ξεχνᾶμε τή συμβουλή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, πού λέγει ὅτι Νηστεία, «ἐγκράτεια ἀρίστη εἶναι ἡ ἑκάστῳ μετρουμένη κατά τήν τοῦ σώματος δύναμιν». Νά φροντίζουμε τό σῶμα ὡς ναόν τοῦ ἐν ἡμῖν ἁγίου Πνεύματος, ἀλλά να μην ξεχνᾶμε ποτέ τό Θεό μας. Να προσέχουμε στόν ἑαυτό μας καί παραβλέπουμε τή σάρκα καί  τά σαρκικά, γνωρίζοντες ὅτι ἡ σάρκα παρέρχεται.  Νά ἐπιμελούμεθα πρῶτα τῆς ψυχῆς, πού εἶναι ἀθάνατη, χωρίς να ἀμελοῦμε τό σῶμα. Νὰ τηροῦμε τήν Ἐντολήν, ἀπό ἀγάπη στό Θεό καί τόν πλησίον, ὥστε ἡ νηστεία μας να ἔχῃ σκοπό, να ἔχῃ περιεχόμενο, τήν ἀνακούφισι καί τήν θεραπεία τῶν ἀναγκῶν τῶν συνανθρώπων μας, διά τῆς ἐλεημοσύνης, ὥστε μέ ὅλη τήν καρδιά μας, νά ὑμνοῦμε καί νά δοξολογοῦμε τόν Θεόν, στόν ὁποῖον ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ  δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.