«Η ΚΡΙΣΙΣ ΑΝΕΛΕΟΣ

Τῼ ΜΗ ΠΟΙΗΣΑΝΤΙ ΕΛΕΟΣ»

(Ἰακ. β΄ 13).

 

«Θά εἶναι ἀνελέητη, ἄσπλαγχνη ἡ κρίσις πρός ἐκεῖνον, πού δέν ἔδειξε ἔλεος,  πού, δέν ἔδειξε εὐσπλαγχνία εἰς τούς ἀδελφούς του. Τό ἔλεος, ἡ εὐσπλαγχνία θριαμβεύει ἔναντι τῆς κρίσεως. Τό ἔλεος ἀποδεικνύεται ἰσχυρότερον ἀπό τήν κρίσιν»(Ἰακ. β΄13).

Ὁ Παντοδύναμος καί Πάνσοφος Δημιουργός, ἐπειδή «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»(Α΄ Τιμόθ. β΄ 4),μᾶς καθοδηγεῖ στή ζωή μας, κατευθύνει τή ζωή καί τά ἔργα μας, κάθε μας ἐνέργεια, διά τῶν πανσόφων Ἐντολῶν Του. Ὡς ἄπειρη Ἀγάπη καί ἄπειρη Δικαιοσύνη φωτίζει τό δρόμο τῆς Ζωῆς μέ τό Φῶς τῶν Ἐντολῶν Του. Ἐπειδή ὅμως προγνωρίζει ὁ Καρδιογνώστης τό «εὐόλισθον, τό ὀλισθηρόν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως» καί ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἐνδέχεται νά κάμῃ κακή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας του, ἐνθέτει, ἐμφυτεύει εἰς τάς Ἐντολάς «τήν Ἀρχήν τῆς Ἀνταποδόσεως». Συνεπῶς προγνωρίζουμε ὅλοι ὅτι, κατά λόγον Δικαιοσύνης, ὅταν τηροῦμε τάς Ἐντολάς, ἀποκομίζουμε τούς ἀγαθούς καρπούς τῆς ὑπακοῆς: τή ζωή, τή χαρά, την εὐφροσύνη, τήν ἀγαλλίασι.

Ὅταν ὅμως παραβαίνουμε τάς Ἐντολάς ἀποκομίζουμε τούς καρπούς τῆς Παρακο[ης:  τήν ἐνοχή, τή θλῖψι, τόν πόνο, τό θάνατο. Δηλαδή: κατά τήν τήρησι ἤ τήν παράβασι τῆς Ἐντολῆς, γίνεται προσωπική Κρίσις. Κρίνουμε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τόν ἑαυτό μας και διά μέν τῆς Ὑπακοῆς εἰσερχόμεθα εἰς τήν ζωήν, διά δέ τῆς Παρακοῆς καταδικάζουμε μόνοι μας τόν ἑαυτόν μας εἰς θάνατον. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος ὁ ἀδελφόθεος μᾶς συνιστᾶ νά εἴμαστε οἰκτίρμονες καί ἐλεήμονες, ὅπως ὁ Θεός, νά ἔχουμε ἔλεος, εὐσπλαγχνία πρός τούς ἀδελφούς καί μᾶς τονίζει ὅτι θά εἶναι ἀνελέητη, ἄσπλαγχνη ἡ κρίσις, σ’αὐτόν πού δέν  δείχνει ἔλεος, εὐσπλαγχνία πρός τούς ἀδελφούς του. Καί ἡ κρίσις γίνεται ἀπό τόν καθένα μας. Και ὅλοι προγνωρίζουμε ὅτι ἡ Ὑπακοή στίς Ἐντολές εἶναι ζωή ,  ἡ δέ  Παρακοή εἶναι Θάνατος.

Ὁ Κύριος, κατά τήν πρώτην Του Παρουσίαν ἔλαβε «δούλου μορφήν», ἦλθε κοντά μας ὡς ταπεινός ἄνθρωπος καί ἔγινε «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ». Ἔγινε Τύπος καί Ὑπογραμμός, Παράδειγμα ὑπακοῆς στόν Πατέρα, «ἔπαθεν», ἐσταυρώθη Αὐτός , ἀντί ἡμῶν, «ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ» (Α΄Πέτρ.β΄21). Καί διεκήρυξεν :

      «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ἡμᾶς καί ὑμεῖς           ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰωάν.ιγ΄34).

«Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν»( Ματθ. θ΄ 13).Καί

«Ἐάν τις μου  ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καί μή πιστεύσῃ, ἐγώ οὐ κρίνω αὐτόν· Οὐ γάρ ἦλθον ἵνα κρίνω τόν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τόν κόσμον.

Ὁ ἀθετῶν ἐμέ καί μή λαμβάνων τά ῥήματά μου, ἔχει τόν κρίνοντα αὐτόν· Ο ΛΟΓΟΣ ΟΝ ΕΛΑΛΗΣΑ, ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΡΙΝΕΙ ΑΥΤΟΝ ΕΝ Τῌ ΕΣΧΑΤῌ ΗΜΕΡΑ» (Ἰωάν. ιβ΄ 47-48). Ὅπως ἔχουμε πῇ ἡ Ἀρχή τῆς Ἀνταποδώσεως ὑπάρχει ἔμφυτη σέ κάθε Ἐντολή καί συνεπῶς κριτές τοῦ ἑαυτοῦ μας εἴμαστε ἐμεῖς, πού προγνωρίζουμε ὅτι ἡ Ὑπακοή εἶναι ζωή καί ἡ Παρακοή εἶναι Θάνατος.

Πιστεύουμε ὅμως καί ὁμολογοῦμεν ὅτι ὁ Κύριος θά ἔλθῃ. Καί, κατά τήν Δευτέραν Του Παρουσίαν «θά ἔλθῃ ἐν δόξῃ κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς καί ἀποδῶσαι ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ».

Θά ἔλθῃ καί θά  ἐπικυρώσῃ τίς κρίσεις καί τίς ἀποφάσεις μας καί θά ἐπιβάλῃ τό ὁριστικόν Τέλος  τῆς Ἀνομίας καί θα ἐξαφανίσῃ τόν υἱόν τῆς Ἀπωλείας καί, ὡς βολίς, ὁ διάβολος καί τό θηρίον καί ὁ ψευδοπροφήτης, θά ριφθοῦν εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός τήν καιομένην ἐν θείῳ(Ἀποκ. κ΄,10).

Τήν Ἡμέραν τήν μεγάλην καί ἐπιφανῆ, τήν Ἡμέρα τῆς Κρίσεως, «ὅταν ἔλθῃ ὁ Κριτής ἐπί γῆς μετά δόξης»(πρβλ. Ματθ. κε΄31-46) , τότε θά καθίσῃ ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ καί συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τά ἔθνη, καί θά τούς χωρίσῃ τόν ἕνα ἀπό τόν ἄλλον, ὅπως ἀκριβῶς χωρίζῃ ὁ ποιμήν τά πρόβατα ἀπό τῶν ἐρίφων καί θά στήσῃ τά μέν  πρόβατα, τούς δικαίους ἐκ δεξιῶν Αὐτοῦ, τά δε ἐρίφια, δηλαδή τούς ἁμαρτωλούς, θά τούς τοποθετήσῃ στα ἀριστερά Του. Μᾶς τοποθετεῖ σύμφωνα με την ἐκλογή μας.

Μόνοι μας διαλέξαμε νά εἴμαστε ἄλλοι μέν πρόβατα, ἄλλοι δέ ἐρίφια. Ὁ Κύριος σέβεται τήν ἐκλογή μας. Ἡ προεξαγγελία τῆς Ἡμέρας τῆς Κρίσεως εἶναι ἔκφρασις τῆς ἀπείρου Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, πρός νουθεσίαν. Προαναγγέλλει ὁ Κύριος ὅτι «οἱ δίκαιοι, ὡς εὐλογημένοι τοῦ Πατρός θά κληρονομήσουν τήν ἡτοιμασμένην δι’  αὐτούς Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». «Οἱ δέ ἀμετανόητοι ἁμαρτωλοί, ὡς ἐρίφια, θά πορευθοῦν μακρυά ἀπό το Θεό, σύμφωνα μέ τήν ἐκλογή τους, εἰς τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ».

Ὁ Πανάγαθος Θεός ἔπλασε τον ἄνθρωπον «κατ’εἰκόνα καί καθ’ὀμοίωσιν Αὐτοῦ» καί τόν τοποθέτησε εἰς τόν Παράδεισον «ἐργάζεσθαι αὐτόν καί φυλάσσειν». Δημιούργησε Παράδεισον, για τον ἄνθρωπον.

 Ὁ ἄνθρωπος ὅμως «δέν κατενόησε τήν τιμήν καί παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις και ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48,13,21).

Χάνουμε τον Παράδεισον, ἀπό κακή μας θέλησι, διά τῆς παρακοῆς. Ὁ Κύριος, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, προεξαγγέλλει ὅτι τά «ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας εἶναι θάνατος»( Ρωμ. στ΄23) δηλαδή: «αἰώνιος χωρισμός ἀπό τό Θεό». Θέλει ὅμως ὁ Πανάγαθος νά μᾶς ἀποτρέψῃ ἀπό τό Κακό καί τήν ἁμαρτίαν, γιά  νά μᾶς κρατήσῃ, μέ τή θέλησι μας, κοντά του.

Γιά τόν ἴδιο λόγο αἰτιολογεῖ καί τήν Ἀπόφασί Του. Δηλαδή λέγει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι…», διότι:

«Ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καί ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καί συνηγάγετέ με, γυμνός, καί περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καί ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ  ἤμην, καί ἤλθετε πρός με. Καί τότε θά  ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι: Κύριε, πότε σέ εἴδομεν πεινῶντα…»κλπ. Καί ὁ Κύριος τότε συνοψίζοντας τή διδασκαλία Του θα τούς πῇ:

Ἐγκολπωθήκατε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης μου καί  τό  ἐκάματε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή σας ζωή. ἀμήν  λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».

Καί εἰς τούς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς λέγει «Πορεύεσθε ἀπ’ἐμοῦ…»κλπ. Διότι δέν δείξατε   ἔλεος, δέν τηρήστε την Ἐντολήν τῆς Ἀγάπης πρός τόν πλησίον. «ἀμήν λέγω ὑμῖν, ἐφ’ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδέ ἐμοί ἐποιήσατε.Καί ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δέ δίκαιοι εἰς ζωήν αἰώνιον».

Μήπως εἶναι καιρός νά λάβουμε σοβαρά ὑπ’ ὄψι μας τήν ποροειδοποίησι τοῦ Κυρίου  μας καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή, νά δείξουμε ἔλεος, εὐσπλαγχνία στούς ἀδελφούς μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί μεῖς τοῦ Ἐλέους τοῦ Θεοῦ, νά σταθοῦμε στά δεξιά Του καί νά εἰσέλθουμε  στην ἡτοιμασμένην ἡμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου; ΕΙΘΕ! ΕΙΘΕ! ΕΙΘΕ!