ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἡ μόνη μας Ἐλπίδα.

Κύριέ μου Ἰησου, ὁλόψυχα πιστεύω καί ὁμολογῶ, κηρύττω καί φθέγγομαι ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Χριστός ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθών εἰς τόν κόσμον, ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος  εἰμί ἐγώ.

Σύ εἶσαι ὁ ἀληθινός Μεσσίας, ὁ τέλειος Θεός, πού,

ἔγινες καί τέλειος ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί. Ἔρχεσαι καί, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας», μᾶς σώζεις, μακρόθυμε  Κύριε.

Δέν ἀντέχεις, Πολυεύσπλαγχνε, νά βλέπῃς τά πλάσματά Σου  νά τυραννιῶνται ὑπό τοῦ Διαβόλου. Σπεύδεις, Λυτρωτά, καί ἔρχεσαι κοντά μας καί μᾶς ἐλευθερώνεις, ἀπό τήν τυραννίαν του.

«Ὁμολογοῦμε τήν Χάριν, κηρύττομεν τόν Ἔλεον, οὐ κρύπτομεν τήν Εὐεργεσίαν». Σύ, Κύριε καί μόνον Σύ εἶσαι ὁ προσωπικός Σωτῆρας τοῦ καθενός μας καί ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Κύριέ μου Ἰησοῦ, λαχτάρα τῆς ψυχῆς μου εἶναι νά μάθουν ὅλοι οἱ θνητοί, τήν Ἀλήθεια, ὅτι «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12)

Πιστεύομεν καί ὁμολογοῦμεν ὅτι Σύ, Κύριε, «ἐταπείνωσες ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» καί ἔδωκες σέ μᾶς

ὑπόδειγμα ὑπακοῆς στό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἔγινες καί εἶσαι γιά ὅλους ἐμᾶς τύπος καί ὑπογραμμός σέ ὅλα. Σταυρώθηκες γιά μᾶς καί μέ τό Αἷμα Σου ἐχάραξες τό δρόμο τῆς Ζωῆς. Ἄφησες τά ματωμένα Χνάρια Σου, γιά νά τά ἀκολουθήσουμε καί, μέ τή Χάρι σου, νά φθάσουμε στήν Κορυφή τῆς πνευματικῆς τελειότητος.

Πιστεύομεν καί ὁμολογοῦμε ὅτι Σύ εἶσαι Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί  ἡ Ζωή, τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο καί ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης.

Σύ, Φιλάνθρωπε Κύριε, ἔρχεσαι ἀθόρυβα κοντά μας, καί ἀπαλύνεις τόν πόνον μας, θεραπεύεις τά τραύματά μας, μᾶς ἐνισχύεις, μᾶς παρηγορεῖς, καί μᾶς χαρίζεις τήν Ἀνάστασι καί τήν ὄντως ζωήν.

Σύ, Κύριε ὡς Πανάγαθος θέλεις καί ὡς Παντοδύναμος μπορεῖς νά μᾶς ἀνασύρῃς ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ. Μόνον Σύ μπορεῖς νά μᾶς ἐλευθερώσῃς ἀπό τήν κοιλάδα τοῦ Κλαυθμῶνος καί μᾶς ὁδηγήσῃς «εἰς τόπον ἀναψυχῆς».

Ναί Κύριε, Σύ τό ἄκακον Ἀρνίον ἔρχεσαι καί μᾶς ὁδηγεῖς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων καί ἐξαλείφεις, ὡς Θεός, πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν. Διότι, Θεάνθρωπε Κύριε, ὁ Θεός-Πατήρ εἶδε τή Θυσία Σου, ὡς τελείου ἀνθρώπου, καί σέ βράβευσε  καί ὡς ἄνθρωπον σέ ὑπερύψωσε καί Σοῦ χάρισε Ὄνομα, τό ὑπέρ πᾶν Ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ Ὀνόματί Σου, Ἰησοῦ μου, πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός».

Κύριε, Σύ εἶσαι ἠ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Σύ εἶσαι ἠ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα. Καθημερινά, ἀπό τά ξημερώματα, δέν ὁμολογῶ ἁπλῶς, ἀλλά, μέ μεγάλη φωνή, κραυγάζω· Κύριε Ἰησοῦ, ὄχι μόνον στίς θλίψεις, ἀλλά σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας, ἐκτός ἀπό Σένα, δέν ἔχουμε ἄλλον, μά καί δέν θέλουμε νά ἔχουμε ἄλλον κανέναν. Σπλαγχνίσου μας καί ἐλέησέ μας, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου !...

Δῶσε τό χάρισμα τῆς μετανοίας, ὥστε εἰλικρινά μετανοιωμένοι νά ἐπιστρέψουμε κοντά Σου. Ἀξίωσέ μας  νά ἀκούσουμε τή φωνή σου, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Σου καί νά Σέ ἀκολουθοῦμε πιστά. Ἀξίωσέ μας νά βαδίσουμε τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς, Ἐσένα, Κύριε. Νά βάλουμε «ἀρχήν» στή ζωή μας, νά ἀκολουθοῦμε τά ματωμένα Χνάρια Σου. Νά βαδίζουμε ἀπό τό σκοτάδι στό Φῶς, ἀπό τό Θάνατο, στή ζωή, ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Ἀξίωσέ μας νά ἀκολουθήσουμε τό δρόμο τῆς ὑπακοῆς στό Θεῖον Θέλημα, ὥστε νά γίνουμε, μέ τή Χάρι  Σου, ἀπό «δυνάμει» καί «ἐνεργείᾳ» θεοί κατά χάριν.

Κύριε Ἰησοῦ μου, Σύ εἶσαι ὀ Θεός μας καί ἐμεῖς εἴμαστε ἄχρεῖοι, ἐλεηνοί, γυμνοί,  πτωχοί καί τυφλοί, ἀλλά εἴμαστε δοῦλοι σου. Σέ Σένα  ἁμαρτάνουμε, ἀλλά Ἐσένα μονάχα λατρεύουμε.

Κύριε μή ἀπορρίψῃς ἡμᾶς ἀπό τοῦ προσώπου Σου. Λαχτάρα τῆς ψυχῆς μας εἶναι νά Σέ λατρεύουμε μέ τήν καρδιά μας. Σύ, πού πρῶτος μᾶς ἀγάπησες καί μᾶς ἔλουσες καί μᾶς ἐκαθάρισες μέ τό Αἷμα Σου, ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, καί μᾶς κατέστησες βασιλεῖς καί ἱερεῖς στό Θεό καί Πατέρα, ἀξίωσέ μας νά φυλάξουμε βαθειά μέσ’ στήν καρδιά μας τή δωρεά σου, τήν καθαρότητα καί ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ  καί ἔργῳ,νά Σέ ὑμνοῦμε  καί νά Σέ δοξολογοῦμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἀκαταπαύστως, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Ἀμήν.