«ΤΗΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ ΚΑΙ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ,

ΕΝ ΥΜΝΟΙΣ ΤΙΜΩΝΤΕΣ, ΜΕΓΑΛΥΝΟΜΕΝ».

 

Μπροστά στό κάλλος των ἀρετῶν τῆς Θεομήτορος, ἄφωνοι, ἄναυδοι, ἐκστατικοί στέκονται ὄχι μόνον οἱ Ἄγγελοι καί οἱ Ἀρχάγγελοι, ἀλλά καί οἱ Ἀπόστολοι τοῦ Κυρίου, καί οἱ μεγάλοι Πατέρες καί Διδάσκαλοι καί οἱ Ὁμολογητές τῆς Πίστεως.

Πάντες οἱ ἅγιοι, μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἀδυναμίας τους νά ἐγκωμιάσουν ἐπάξια τήν Ὑπέραγνον Μητέρα τοῦ Εμμανουήλ, ψελλίζουν ὕμνους καί συνθέτουν ἐγκώμια, μέ τούς στεναγμούς τῆς καρδίας τους, πιστεύοντας πώς ἡ Πάγαγνος εἰσακούει, μέ χαρά,  καί τούς κλαυθυμιρισμούς καί τά ψελλίσματα τῶν νηπίων τέκνων της.

«Ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή», «ἡ Κεχαριτωμένη», «ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα, ἀσυγκρίτως, τῶν Σεραφείμ, ἡ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν, ἡ τῶν φιλοθέων φιλοθεωτέρα καί τῶν Ἁγίων ἁγιωτέρα», ἡ Παναγία, κατηξιώθη, ἐπελθόντος ἐπ’ αὐτήν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, νά γεννήσῃ τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Λυτρωτήν τοῦ κόσμου. Κατηξιώθη νά γίνῃ τό τίμιον Ὄργανον εἰς πραγματοποίησιν τῆς προαιωνίου βουλῆς τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας.

 Κατηξιώθη καί ἔγινε ἡ Μητέρα τοῦ Φωτός, ἡ Μητέρα τῆς ζωῆς, ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν. Κατηξιώθη καί ἔγινε «ἡ  ἐπουράνιος Κλῖμαξ, δι’ ἧς κατέβη ὁ Θεός, ἔγινε «ἡ γέφυρα ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν». Εἶναι ἀναμφισβήτητος ὁ Παγκόσμιος Θρίαμβος τῆς Παρθένου στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, καί αὐτόν τόν θρίαμβον προσπαθοῦν οἱ ὑμνωδοί καί κάθε ψυχή εὐσεβής,  νά ἐκφράσουν, μέ τά σταλάγματα τῆς ψυχῆς τους.

Ὁ Τάφος καί ἡ νέκρωσις δέν μπόρεσαν νά κρατήσουν τή Μητέρα τῆς Ζωῆς. Ὁ Υἱός της, ὁ Ἀρχηγός τῆς Ζωῆς τήν μετέστησεν εἰς τά Οὐράνια καί τήν ἔστησεν ὡς Βασίλισσα, εἰς τά δεξιά Του, ὅπου δέεται γιά μᾶς. Καί μεῖς κλίνοντες τό γόνυ τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, καταθέτουμε στή Μεγαλόχαρη τούς στεναγμούς τῆς καρδίας μας, καί μέ δάκρυα ὑμνοῦμεν τήν Νίκην καί τόν Θρίαμβον τῆς Ἀρετῆς, τήν Νίκην καί τόν Θρίαμβον τῆς Θεομήτορος, τήν Νίκην  καί τόν Θρίαμβον τοῦ Παντάνακτος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί ἠ Παναγία Μητέρα μας ἀκούει τά ψελλίσματά μας.

«Κεχαριτωμένη, Χαῖρε, μετά σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος». Ἐμπρός λοιπόν, μαζί μέ τόν Θεοφάνη, τόν ὑμνῳδό τῆς Ἐκκλησίας μας ἄς ἐξυμνήσωμεν τόν Θρίαμβον τῆς Θεομήτορος:

«Δεῦτε, φιλεόρτων τό σύστημα,

Δεῦτε καί χορείαν στησώμεθα·

Δεῦτε καταστέψωμεν ἄσμασι

τήν Ἐκκλησίαν, τῇ καταπαύσει

τῆς Κιβωτοῦ τοῦ Θεοῦ.

 

Σήμερον γάρ οὐρανός

 ἐφαπλοῖ τούς κόλπους,

δεχόμενος τήν τετοκυῖαν,

τόν ἐν πᾶσι μή χωρούμενον·

καί ἡ γῆ τήν πηγήν

τῆς ζωῆς ἀποδιδοῦσα

τήν εὐλογίαν στολίζεται

καί εὐπρέπειαν.

Ἄγγελοι χοροστατοῦσι

σύν Ἀποστόλοις, περιδεῶς

ἐνατενίζοντες ἐκ ζωῆς

εἰς ζωήν μεθισταμένης

τῆς τεκούσης

τόν Ἀρχηγόν τῆς Ζωῆς».

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός, συγκαλεῖ ὁλόκληρον τόν κόσμον καί τά ὑπερκόσμια, νά ἐγκωμιάσωμεν, μέ ἐνθουσιασμόν,  τήν εἰς οὐρανούς   Μετάστασιν τῆς Θεομήτορος:

«Κροτείτωσαν σάλπιγγες

τῶν θεολόγων σήμερον,

γλῶσσα δέ πολύφθογγος

ἀνθρώπων εὐφημείτω·

περιηχείτω ἀήρ

ἀπείρῳ λαμπόμενος φωτί·

Ἄγγελοι ὑμνήτωσαν

τῆς Παρθένου τήν Κοίμησιν».

 

Ἡ Παράδοσις τῆς Ἐκκλησίας, μᾶς  ἀναφέρει τό θαυμαστό τρόπο, μέ τόν ὁποῖον συγκεντρώθηκαν γύρω ἀπό τή Μεγαλόχαρη, τήν ἡμέραν πού ἐπρόκειτο νά παραδώσῃ τήν  ἁγίαν της ψυχῆς στόν Κύριον. Παρελήφθησαν ὑπό νεφελῶν ἀπό τά πέρατα τῆς Οἰκουμένης καί συνήχθησαν γύρω ἀπό τήν Κχαριτωμένην.

Μέ ἕνα νεῦμα τοῦ Παντοδυνάμου Θεοῦ ἔρχονται οἱ Θεοφόροι Ἀπόστολοι  ἐπάνω εἰς τά νέφη  ἔρχονται γύρω ἀπό τό ἄχραντον καί ζωαρχικόν σκήνωμα τῆς Θεοτόκου καί τό ὁποῖον ἀσπάζονται μέ ἀπέραντο σεβασμόν καί συγκίνησιν:

«Θεαρχίῳ νεύματι,

πάντοθεν οἱ θεοφόροι Ἀπόστολοι,

ὑπό νεφῶν μεταρσίως αἱρόμενοι.

Καταλαβόντες τό πανάχραντον

καί ζωαρχικόν σου σκῆνος,

ἐξόχως ἠσπάζοντο».

Ἀμέσως μετά μᾶς ἀνεβάζει ὁ ὑμνωδός ἀπό τή γῆ στόν οὐρανῶν καί μᾶς περιγράφει ὅτι, οἱ ὑπέρτατες, οἱ ὑψηλότατες Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, μαζί μέ τόν Κύριόν τους, τόν Δεσπότην καί Βασιλέα Ἰησοῦν Χριστόν, ἔρχονται καί προπέμπουν τό ζωαρχικόν, τό θεοδόχον καί ἀκρεφνέστατον σῶμα, καί ἀοράτως λαμβάνουν μέρος εἰς τήν κηδείαν τῆς Θεοτόκου, συνέχονται δέ ἀπό φόβον καί προπορευόμεναι φωνάζουν ἀοράτως πρός τάς ἀνωτέρας Ταξιαρχίας· Ἰδού ἡ παντάνασσα θεόπαις  παραγέγονεν. Ἔρχεται ἡ Παμβασίλισσα.

Ἄρατε πύλας. Ἀνοῖξτε τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ καί ὑποδεχθῆτε εἰς τά ὑπερκόσμια τήν Μητέρα τοῦ παντοτινοῦ Φωτός. «Ὑποδέξασθε τήν τοῦ ἀενάου Φωτός Μητέρα. Διά ταύτης γάρ ἡ παγγενής τῶν βροτῶν σωτηρία γέγονεν».

Καί πραγματικά τό πλήρωμα τοῦ χρόνου ἦλθε τότε μόνον, ὅταν εὑρέθη ὁ μόνη Ἁγνή, ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή», ἡ μόνη ἀξία νά δεχθῆ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ἡ Μόνη ἀξία νά ὑπηρετήσῃ  τό Μέγα τῆς Οἰκονομίας Μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Μόνον ἀπό αὐτήν  μποροῦσε νά προσλάβῃ ὁ Κύριος τήν ἀνθρώπινη φύσι καί νά τήν  ἐξαγιάσῃ. Στή Μεγαλόχαρη ὀφείλουμε τή σωτηρία μας.

«ᾟ ἀτενίζειν οὐκ ἰσχύομεν καί ταύτῃ ἄξιον γέρας ἀπονέμειν ἀδύνατον».

Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια. Δι’ αὐτῆς ἦλθε ἡ σωτηρία μας. Δέν μποροῦμε, ἐμεῖς οἱ ἀνάξιοι, νά ἀτενίσουμε  οὔτε εἶναι δυνατόν νά βραβεύσουμε ἀξίως τή Χάρι της. Διότι ἡ ὑπέρβάλλουσα ἀξία καί ἡ  «ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν», ἀρετή της, ὑπερέχει. Εἶναι πάνω ἀπό κάθε ἔννοιαν, ἀπό κάθε σκέψι, ἀπό κάθε λογική: «Ταύτης γάρ τό ὑπερβάλλον, ὑπερέχει πᾶσαν ἔννοιαν».

Ὅλοι μας γονατίζουμε μπροστά στή Χάρι της, καί προσφέρουμε τά δάκρυα τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας μας, τίς ἀναρθρες, γοερές κραυγές μας καί ζητοῦμε τή βοήθειά της καί εἴμαστε σίγουροι ὅτι ἡ Μεγαλόχαρη εἶναι πάνω ἀπό ὅλα στοργική Μητέρα, σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης καί ἀκαταπαύστως δέεται γιά μᾶς. Τώρα εἰς τά δεξιά τοῦ Σωτῆρος ἡ Δέσποινα τοῦ Κόσμου εἶναι ἀκοίμητος ἐν πρεσβείαις. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς  τό λόγο, κι’ ἐμεῖς βέβαιοι, γιά τή στοργική της  φροντίδα προστρέχουμε στή σκέπη της, καί ζητοῦμε τή Χάρι της:

«Διό, Ἄχραντε Θεοτόκε, ἀεί σύν ζωηφόρῳ Βασιλεῖ, τώρα, πού ζῆς στόν Οὐρανό, κοντά στόν Υἱό Σου, τόν ζωηφόρον Βασιλέα καί Κύριον, πού εἶναι τό ἀγαπημένο σου Παιδί, πρέσβευε διηνεκῶς, περιφρουρῆσαι καί σῶσαι ἀπό πάσης προσβολῆς ἐναντίας τήν νεολαίαν σου. Ναί, Παναγιά μου, πρέσβευε συνεχῶς, νά περιφρουρῇ, νά προστατεύῃ καί νά σώζῃ τή Νεολαία σου, τά Παιδιά σου, πάναγνη Μητέρα, ἀπό κάθε ἀντίθετη προσβολή, κυρίως σήμερα στή Σατανοκρατούμενη ἐποχή μας, πού ἡ Νεολαία μαστίζεται ἀπό δαίμονες καί δαιμονανθρώπους.

Εἴμαστε σίγουροι καί ἐλπίζουμε στή δική Σου Προστασία καί Σκέπη. Εἴμαστε σίγουροι, «τήν γάρ σήν προστασίαν κεκτήμεθα». Ἀξίωσέ μας νά σέ μακαρίζουμε μέ τήν καρδιά μας, νά Σέ μακαρίζομεν ὅσο πιο λαμπρά μποροῦμε. Ἀξίωσέ μας «εἰς τούς αἰῶνας ἀγλαοφανῶς μακαρίζοντες».