« Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, Ο ΛΥΧΝΟΣ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, Ο ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ»,

 

ΚΗΡΥΤΤΕΙ, ΒΟΑ,  ΕΝ ΤΗι ΕΡΗΜΩι,

«ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!...»

 

«Ἡ φωνή τοῦ Λόγου, ὁ λύχνος τοῦ φωτός, ὁ ἑωσφόρος, ὁ τοῦ Ἡλίου Πρόδρομος, ἐν τῇ ἐρήμῳ, μετανοεῖτε,  πᾶσι βοᾷ τοῖς λαοῖς, καί προκαθαίρεσθε. Ἰδού γάρ πάρεστι Χριστός, ἐκ τῆς φθορᾶς τόν κόσμον λυτρούμενος»

                                                                         (Καταβασία Ὠδή στ΄).

 

Ὁ Κύριος ἔρριξε εὐσπλαγχνικό τό βλέμμα Του στή γῆ καί εἶδε τήν κατάντια μας καί  ηὐδόκησε νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν Ὀδύνη καί τόν Πόνο, ἀπό τή φθορά καί τό Θάνατο. Τόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε, ὥστε τόν Υἱόν Του τόν μονογενῆ ἔδωκε, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς  αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον»(Ἰωάν. γ΄15-16).

Ὁ Χριστός εἶναι τό ἀληθινόν Φῶς, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν Κόσμον. Αὐτός εἶναι ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, πού ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, ἔρχεται κοντά σ’ ἐμᾶς, τούς καθημένους στή χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου, κατάκοιτοι, ἀνήμποροι, νά ξεφύγουμε ἀπό τά, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, δεινά. Ἔρχεται κοντά μας καί σπογγίζει τά δάκρυά μας, ἁπαλύνει τόν πόνο μας, καθαρίζει καί θεραπεύει τίς θανατηφόρες πληγές μας καί μᾶς ζωοποιεῖ.

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος γνωρίζει τήν πώρωσι, τήν διαστροφή, τήν ἀμετανοησία μας καί ἀπό ἄπειρη ἀγάπη ἀποστέλλει τον ἄγγελόν Του, τόν Ἰωάννην, πού ἔγινε ἡ ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου, σύμφωνα μέ ὅσα ἔχουν προφητευθῇ ἀπό τούς Προφῆτας. Ὁ οὐράνιος πατέρας λέγει: Ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελον μου πρό προσώπου σου, ὅς κατασκευάσει τήν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Τόν ἀποστέλλω, πρίν ἀπό Σένα,  νά προετοιμάσῃ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων νά δεχθοῦν Ἐσένα, τόν Χριστόν, τόν Μεσσίαν, τόν Υἱόν μου, καί νά Σέ ὑποδεχθοῦν ὡς Σωτῆρα καί Λυτρωτήν καί ἔτσι νά προετοιμάσῃ τό δρόμο μπροστά Σου. Εἷναι ἡ Φωνή, πού φωνάζει στήν ἔρημο· ἑτοιμάσατε τήν ὁδον τοῦ Κυρίου, εἶναι ἡ φωνή τοῦ Λόγου, ὁ λύχνος τοῦ Φωτός, ὁ ἑωσφόρος, ὁ τοῦ Κυρίου Πρόδρομος, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης. Αὐτός φωνάζει στήν ἔρημο: Ἀνοῖξτε τήν καρδιά στό Χριστό. Ξεριζώστε μέσα ἀπό τήν ψυχή σας κάθε κακία καί προκαθαίρεσθε. Καθαρίστε ἀπό τή λάσπη τήν ψυχή σας. Κάμετε ἴσιους καί ὁμαλούς τούς δρόμους, διῶξτε τόν Ἐγωϊσμό καί τήν πώρωσι καί τήν ἀμετανοησία, γιά νά περάσῃ ὁ Κύριος. Ὑποδεχθῆτε, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, τόν Κύριον ( πρβλ. Μάρκ. α΄ 1 ἑξ.).

Ὁ Ἰωάννης ἔρχεται, λίγο πρίν ἀπό τή δημοσία  τοῦ Κυρίου ἐμφάνισι, καί βαπτίζει στήν ἔρημο καί κηρύσσει βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν.

Πράγματι ὀ Πρόδρομος κηρύσσει στήν ἔρημο. Διότι ἔρημος εἶναι ἡ ψυχή τοῦ καθε ἀνθρώπου, πού δέν ἔχει Θεό μέσα του. Ἔρχεται ὀ Ἅγιος, μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ,  νά ἀφυπνήσῃ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων, νά κεντρίσῃ τή θέλησί τους, νά τούς φέρῃ σέ συναίσθησι, νά καταλάβουν καί νά τροποποιήσουν τήν προβληματική τους συμπεριφορά, νά ἀλλάξουν νοοτροπία καί ζωή, νά μετά-νοήσουν καί νά θεραπεύσουν τήν συμπεριφορά τους, μέ τή θέλησί τους. Ἄν δέν θελήσουν νά ἀποτινάξουν καί νά ἀρνηθοῦν τόν κακόν τους ἑαυτόν, νά καθαρίσουν τή λάσπη, ἀπό τήν ψυχή τους καί νά ὑποδεχθοῦν τό Χριστόν ὡς Θεόν καί Σωτῆρα τους, δέν πρόκειται νά σωθοῦν. Καί αὐτό τό γνωρίζει καλά ὁ Πρόδρομος. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, ὁ Ἰωάννης, στίς παγωμένες καί ἔρημες αὐτές ψυχές, πού ἔρχονταν κοντά του καί ἐβαπτίζοντο, ἐξομολογούμενοι τάς ἁμαρτίας αὐτῶν, βροντοφωνάζει,  νά μετα-νοήσουν.

Ἡ ἀσκητική καί ἁγία του ζωή, ἡ τροφή του καί ἡ ἐνδυμασία του, ἦταν πρόσκλησις ἀλλαγῆς  πρός ὑποδοχήν τοῦ Κυρίου.

«Ἦν δέ Ἰωάννης ἐνδεδυμένος τρίχας καμήλου καί ζώνην δερματίνην περί τήν ὀσφύν αὐτοῦ, καί ἐσθίων ἀκρίδες καί μέλι ἄγριον». Εἶναι φωτεινό παράδειγμα ἁγίας ζωῆς,καί εἶναι μακάριος καί ὑγιέστατος, πού μᾶς ἀποτρέπει ἀπό ὅλες τίς ἀκρότητες τοῦ  συρμοῦ, τῆς μόδας, πού δηλητηριάζει τίς ψυχές τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων.

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας, ἔρχεται κοντά μας. Καί ὁ πρόδρομος καί σήμερα προετοιμάζει τήν ψυχή μας νά ὑποδεχθῇ τόν Κύριον. Μᾶς προαναγγέλλει τόν ’Ερχομό τοῦ Μεσσία, τοῦ Λυτρωτοῦ, «τῆς προσδοκία τῶν Ἐθνῶν». Κηρύσσει καί λέγει σέ ὅλους μας: «Ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμι ἱκανός κύψας λῦσαι τόν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ... Αὐτός δέ βαπτίσει ὑμᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ»(Μάρκ. α΄7-8).

Ὁ Πρόδρομος τοῦ Κυρίου πιστεύει μέ ὅλη τή δύναμι τῆς Ψυχῆς του τό Χριστό, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ τόν αἴροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Εἶναι ἀφοσιωμένος στήν ἀποστολή του. Κηρύττει τόν Χριστόν, μέ ἀγάπη καί ἄκρα ταπείνωσι καί προδιαγράφει τή θέσι ὅλων μας μπροστά στό Χριστό, λέγων: «Ἐκεῖνον, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ, δεῖ αὐξάνειν, ἐμέ δέ ἐλαττοῦσθαι» (Ἰωάν. γ΄30). Ὑποδεικνύει σέ ὅλους, σέ κλῆρο καί λαό, Τόν Χριστόν καί μᾶς καλεῖ νά γονατίσουμε μπροστά Του καί νά συνειδητοποιήσουμε, ὅτι ὅλοι ἐμεῖς ὑπάρχουμε, χάρις σέ Κεῖνον. Ἐκεῖνος εἶναι τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν. Εἷναι ὁ Θεός μας, ὁ Ἐξουσιαστής, ὀ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. Ἐκεῖνος καί μόνον Ἐκεῖνος πρέπει νά  ἀυξάνῃ σέ ἐπιρροή καί Δόξα. Ἐμεῖς πρέπει νά νοιώσουμε τή μηδαμινότητά μας μπροστά Του καί νά Τόν ἀκολουθοῦμε πιστά καί νά Τόν ὑμνοῦμε, νά Τόν δοξολογοῦμεν καί νά Τόν λατρεύουμε «ἐν Πνεύματι καί ἀληθεία». 

Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Νά συνειδητοποιήσουμε δέ ὅτι ἐμεῖς δέν εἴμαστε ἀντιπρόσωποι, ἀλλά ἀχρεῖοι δοῦλοι. Διότι ὁ Κύριος δέν εἶναι μακρυά μας. Εἷναι κοντά μας. Μᾶς τό ὑποσχέθηκε ὅτι θἆναι παντοτινά μαζί μας καί εἶναι παντοτινά μαζί μας (Ματθ. κη΄20). Εἶναι ἀπαταιῶνες καί ἐξαπατοῦν τούς ἀφελεῖς, ὅσοι ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι Vicarii Christi in terra . Εἶναι ἀντίχριστοι. Διότι  «ὁ ἄνω τῷ Πατρί συγκαθήμενος καί ὧδε ἡμῖν ἀοράτως συνών», δέν ἔχει ἀντιπροσώπους. Εἷναι  ὁ Ἴδιος κοντά μας. Ὁ Πάντων Ἐπέκεινα εἶναι καί πανταχοῦ Παρών. Καί ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος ἔρχεται «ἐν Πνεύματι καί δυνάμει Ἡλιοῦ», κηρύττει δέ καί  προβάλλει, μέ τό λόγο του καί μέ τό μαρτύριόν Του τή Μεγαλειότητα τοῦ Χριστοῦ. Ἔχει δέ μεγάλη παρρησία πρός τόν Κύριον. Ἐμεῖς. ἀχρεῖοι δοῦλοι τοῦ Κυρίου, τί παρρησία μπορεῖ νά ἔχουμε, μπροστά στόν Ἰωάννην;  Γι’ αὐτό καί τόν παρακαλοῦμε νά πρεσβεύῃ γιά μᾶς. 

Διότι ὁ Πρόδρομος, «κρατῶν ἐπί πίνακι τήν κεφαλήν αὐτοῦ», ἐάν παρακαλέσῃ τόν Κύριον, σίγουρα θά εἰσακουσθῇ. Θά πρέπει νά ὁμολογήσω ὅτι ὅλοι μας εἴμαστε  ἀνάξιοι νά ἐγκωμιάσουμε τόν Ἅγιον Ἰωάννην, διότι τόν Ἐγκωμιάζει ὁ Ἴδιος  ὁ Κύριος.

Ἀναφέρεται ὁ Κύριος στήν ἀποστολή τοῦ Ἰωάννου στήν ἔρημο καί λέγει στούς ὄχλους περί τοῦ Ἰωάννου:

«Τί ἐξήλθετε εἰς τήν ἔρημον θεάσασθαι; Κάλαμον ὑπό ἀνέμου σαλευόμενον; Ἐβγήκατε νά δῆτε στήν ἔρημο κανένα ἄνθρωπον ἄστατον, πού μοιάζει μέ καλάμι, πού σαλεύεται ἀπό κάθε φύσημα τοῦ ἀέρος; Ὅχι βέβαια. ; Ἀλλά τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; Ἄνθρωπον ἐν μαλακοῖς ἰματίοις ἠμφιεσμένον; Ἰδού οἱ τά μαλακά φοροῦντες ἐν τοῖς οἴκοις τῶν βασιλέων εἰσίν. Ἀλλά τί ἐξήλθετε ἰδεῖν; Προφήτην; Ναι λέγω ὑμῖν, καί περισσότερον Προφήτου. Αὐτός εἶναι ὁ ἄγγελός μου, ὁ  δικός μου ἀπεσταλμένος, γιά νά προετοιμάσῃ τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων νά μέ δεχθοῦν. Νά πιστέψουν σέ Μένα ὡς Θεόν καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Σᾶς βεβαιώνω λοιπόν ὅτι  μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, πού γεννήθηκαν ἕως τώρα ἀπό γυναῖκας , δέν ἔχει ἀναφανεῖ ἄλλος μεγαλύτερος κατά τήν ἀξίαν ἀπό τόν Ἰωάννην τὀν Βαπτιστήν.

Τί λόγον, λοιπόν, μποροῦμε νά ἔχουμε ἐμεῖς ὕστερα ἀπό τό ἐγκώμιον αὐτό τοῦ Θεανθρώπου. Τιμῶμεν τόν τοῦ Ἡλίου πρόδρομον καί τόν παρακαλοῦμε  νά δέεται στόν Κύριον, νά φωτίζῃ τά σκοτάδια μας, νά μᾶς προσθέτει πίστιν καί νά μᾶς ἀξιώνῃ νά Τόν ὑμνοῦμε και νά Τόν δοξολογοῦμεν εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Ἀμήν.