ΚΡΙΣΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΡΙΣΙΣ

ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΗΣ  ΓΝΗΣΙΑΣ ΑΓΑΠΗΣ

Ὁ γλυκύς καί πρᾷος Ἰησοῦς, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του, Ἀγάπη. Αὐτός εἶναι ἠ ἐνσαρκωμένη ἀγάπη, πού ὡς «αὔρα λεπτή», ἔρχεται κοντά μας καί γίνεται Τύπος καί Ὑπογραμμός, γιά νά ἐπακολουθήσωμεν τοῖς Ἴχνεσιν Αὐτοῦ. Μᾶς διδάσκει τήν ὑπακοή στό λόγο τοῦ Θεοῦ. Μᾶς καλεῖ κοντά Του καί κρούει  τήν Θύραν. Μᾶς καλεῖ νά ἀκούσουμε τή φωνη Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας. Μᾶς προτρέπει νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον της Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Καί μέ τή Σταυρική Του Θυσία, γιά χάρι μας, μᾶς διδάσκει νά ἀγαπᾶμε τό Θεό καί τόν πλησίον μας, ὅπως ἀκριβῶς ἀγαπᾶμε τόν ἑαυτό μας καί ΠΟΤΕ, μά ΠΟΤΕ νά μή κρίνουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ἀλλά νά προσέχουμε στόν ἑαυτό μας, ὥστε μέ ἀγάπη νά ὁδεύουμε ἀπό τό· «κατ'εἰκόνα», εἰς τό «καθ' ὁμοίωσιν». Αὐτός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ Κόσμου. Ὁ Χριστός εἶναι Ὁ Ἀρχηγός καί τελειωτής τῆς Πίστεώς μας. Αὐτός μέ τό αἷμά Του χαράσσει τά Ἴχνη πρός τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, γιά νά τά ἀκλουθήσουμε. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι τό Ὑπέρτατον ἀγαθό (Bene supremo). Αὐτός εἶναι τό Ἕν. Ὅποιος ἀνοίξει τήν καρδιά Του στό Χριστό καί γευθεῖ τή χάρι Του, δέν Τόν ἀποχωρίζεται γιά ΤΙΠΟΤΕ στόν κόσμο. Δέν ὑπάρχει Τίποτε ΙΣΟΝ τῆς γνησίας ἀγάπης. Καί ὁ Χριστός εἶναι ἡ ἐνσαρκωμένη Ἀγάπη. καί εἶναι πασίδηλον ὅτι δέν ὑπάρχει ΤΙΠΟΤΕ ΙΣΟΝ τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ οὐράνιος Πατέρας ἔδωσε στόν Υἱόν Του πᾶσαν δύναμιν καί ἐξουσία καί πᾶσαν τήν Κρίσιν (Ἰωάν. ε΄22). Αὐτός εἶναι ὁ Δίκαιος τῶν πάντων Κριτής. Καί ὁ μοναδικός αὐτός Κριτής, λέγει: «Ἐγώ δέν ἦλθα νά κρίνω τόν Κόσμο, ἀλλά νά  σώσω τόν Κόσμο (Ἰωάν. ιβ΄ 47). Καί ὁ Κύριος μᾶς ἀποτρέπει ἀπό κάθε εἴδους κρίσι κυρίως δέ μᾶς προτρέπει νά ἀγαπᾶμε μέ τήν καρδιά μας τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας.

Μᾶς προστάσσει δέ καί λέγει: «Μή  κρίνετε ἵνα μή κριθῆτε» (Ματθ.ζ΄1). Αὐτός εἶναι Κανόνας χριστιανικῆς ζωῆς. Καί τό Πανάγιον Πνεῦμα μᾶς ὁδηγεῖ  στήν ἀποφυγή κάθε κρίσεως καί κατακρίσεως. Ὁ Χριστός μέ τή Ζωή Του, μέ τό ζωοποιό Του λόγο καί μέ τή σταυρική του θυσία μᾶς διδάσκει τήν ἐπιείκεια καί τήν ἐσταυρωμένην Ἀγάπην. Μᾶς διδάσκει νά προσέχουμε στόν ἑαυτό μας. Νά προσέχουμε τίς θυρίδες δι' ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή μας ὁ Θάνατος. Νά μή διασκορπίζεται ὀ νοῦς μας ἐδῶ κι' ἐκεῖ, κυρίως δέ νά μή κρίνουμε τούς συναθρώπους μας. Ποιός εἶσαι Σύ πού θά κρίνῃς τή ζωή, τίς πράξεις καί τίς ἀποφάσεις τῶν συνανθρώπων σου; Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά σκέπτεται, νά ἐνεργῇ, νά ἀποφασίζῃ, χωρίς νά ἐνοχλῇ τούς ἄλλους. Ποιός εἶσαι σύ, πού θά τόν κρίνῃς; Ὁ Χριστός, πού εἶναι ὁ μοναδικός Κριτής δέν κρίνει Κανένα. Ποιός εἶσαι σύ, πού  θά κρίνῃς  τόν ἄλλον;

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος  σχετικά μᾶς ἐρωτᾷ :

«Σύ, τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; Τῷ ἰδίῳ  Κυρίῳ στήκει ἤ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατός γάρ ἐστιν ὁ Θεός στῆσαι αὐτόν» (Ρωμ. ιδ΄ 4). Ποιός εἶσαι σύ πού κατακρίνεις ξένον δοῦλον; Ὄχι, δέν ἔχει ἐσένα, ἀλλά τόν Θεόν ἔχει Κύριον. Μάθε δέ ὅτι μολονότι σύ τόν κατακρίνεις, αὐτός θά σταθῇ στερεός στήν πίστι. Διότι ὁ Θεός εἶναι δυνατός νά τόν ἀνορθώσῃ καί νά τόν στερεώσῃ. 

Ἡ Κρίσις καί ἡ κατάκρισις τῶν ἀδελφῶν εἶναι προσβολή τῆς γνήσιας ἀγάπης, τήν ὁποίαν ἐνσαρκώνει ὁ Χριστός. Ἡ Κρίσις καί ἡ  Κατάκρισις τῆς ζωῆς και τῶν ἀποφάσεων τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου εἶναι ὕβρις πρός τόν Χριστόν καί πρός τήν Σταυρικήν Του Θυσίαν.

Ὅσοι πέφτουν στό λάθος τῆς κρίσεως καί τῆς κατακρίσεως τῶν ἄλλων, καλόν εἶναι νά συνέλθουν καί νά προσέξουν στόν καταρτισμό τοῦ ἑαυτοῦ τους.

«Πρόσεχε σεαυτῷ, ἵνα προσέχῃς Θεῷ». Πρόσεχε στόν ἑαυτό σου. «Ὁ δοκῶν ἑστάναι βλεπέτω μή πέσῃ»(Α΄Κορινθ. ι΄ 12).Ὅποιος κι' ἄν εἶσαι, ὅπως κι' ἄν αἰσθάνεσαι, ὅ, τι κι' ἄν νομίζῃς, γιά σωστό, κράτα το γιά τόν ἑαυτό σου. Ἀπόφευγε τίς κρίσεις γιά τούς ἄλλους. 

Τρέξε στό μοναδικό καταφύγιον, πού ἔχουμε. Καί καταφύγιόν μας εἶναι Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ τόν  Ὁποῖον εὑρίσκομεν εἰσερχόμενοι εἰς τά ταμιεῖον μας, εἰς τά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς μας καί ἐκεῖ, νά σταθοῦμε ταπεινά καί νά  παρακαλοῦμε τόν Κύριον καί νά τοῦ ἀναφέρουμε ὅλες τίς ἀνησυχίες μας καί τόν πόνο μας καί τά προβλήματά μας. Νά παρακαλοῦμε τόν Κύριον νά σκεπάσῃ μέ τή Χάρι του καί τή δύναμί του καί τούς ἀδελφούς μας, γιά τούς ὁποίους ἀνησυχοῦμε, ἄν πραγματικά ἀνησυχοῦμε. Μόνον ὁ Χριστός ὑπάρχει γιά μᾶς. Εἶναι τό Φρούριόν μας, τό Μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Σ' Αὐτόν ἀναφέρουμε τά πάντα, Στά ἄχραντα Χέρια Του ἐναποθέτουμε τήν ψυχή μας καί τό σῶμα μας, τίς Ψυχές καί τά σώματα καί τίς πράξεις καί ἀποφάσεις τῶν ἀδελφῶν μας. Καί νοιώθουμε ἀσφαλεῖς.

Ἑμπρός . λοιπόν, ἀδελφοί, ἄς γονατίσουμε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί μακρυά ἀπό κάθε κρίσι καί κατάκρισι, ἄς Τόν παρακαλέσουμε νά μᾶς ἀξιώσῃ νά Τόν δοξάζουμε μέ κάθε μας λόγο, μέ κάθε μας κίνησι, μέ ὁλόκληρη τή ζωή μας. Γιατί Σ' αὐτόν ἀνήκει ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.