« ΠΡΟΣΕΧΕ ΣΕΑΥΤῼ» (Δευτερ. στ΄12. η΄11).

«Μή ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου»

(Δευτερ. στ΄ 12. η΄ 11)

Πρόσεχε στόν ἑαυτό σου.
Ζήτησες τή συμβουλή μου
καί στή δίνω μέ χαρά.
Πραγματικά, ναι.
Ἕνας καί μοναδικός
Εἶν’ ὁ δρόμος τῆς ζωῆς.
Ὁ Χριστός.
Αὐτός καί μόνον Αὐτός
εἶναι ἡ Ὁδός καί ἠ Ἀλήθεια,
ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό
Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου.
Αὐτός εἶν’ ὁ ἰσχυρός Θεός,
ὁ  Θαυμαστός Σύμβουλος,
ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς
εἰρήνης, ὁ Ἐλευθερωτής.
Αὐτός καί μόνον Αὐτός
μᾶς  ἐλευθερώνει
ἀπό κάθε μορφή δουλείας.

Πρόσεχε στόν ἑαυτό σου,

καί μήν ξεχνᾶς ποτέ ποιος εἶν’
Αὐτός, ὁ καταβάς ἐξ οὐρανοῦ
καί ζωήν διδούς τῷ κόσμῳ.
Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς.
Αὐτός πρῶτος μᾶς ἀγάπησε καί
«ἐκένωσεν ἑαυτόν, ὁ τέλειος Θεός,
γενόμενος  τέλειος ἄνθρωπος.
Σαρκώθηκε ἡ Ἀγάπη καί γίνεται,
γιά χάρι μας ὑπήκοος μέχρι θανάτου,
θανάτου δέ σταυροῦ, τύπος καί
ὑπογραμμός, ὑπόδειγμα ἁγιότητος,
σέ ὅλους μας ζωντανό παράδειγμα
σέ ὅλα. Ἐνσαρκώνει τήν ὁδόν τῆς
ὄντως ζωῆς. Καί πρῶτος Αὐτός
ἀγωνιζόμενος φθάνει στήν Κορφή,
στό Γολγοθᾶ, στό Θεό.
Καί μᾶς καλεῖ κοντά Του.
Αὐτός πρῶτος μᾶς ἀγάπησε, καί
Σταυρώθηκε Αὐτός γιά μᾶς,
«ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν
ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν
Αὐτοῦ» (Α΄Πέτρ. β΄21) καί «μᾶς ἔλουσε
καί μᾶς ἐκαθάρισε μέ τό αἷμα Του
ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί
μᾶς κατέστησε βασιλεῖς καί ἱερεῖς
τῷ Πατρί Αὐτοῦ» (Ἀποκ. α΄ 5-6).
Οὔτε στιγμή δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε
τόν Κύριον, τόν ἀληθινόν Θεόν,
τόν Λυτρωτήν μας.
Αὐτός μᾶς ὁδηγεῖ εἰς ζωῆς πηγάς
ὑδάτων καί χρέος μᾶς εἶναι νά
ἀκολουθοῦμε τά ματωμένα Χνάρια Του.
Αὐτός μᾶς ἔδωκε στολή ἀπό βύσσινον
λαμπρόν  καθαρόν (Ἀποκ. ιθ΄ 8)
Χρέος μας εἶναι νά διαφυλάσσουμε
καθαρόν τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας,
πού μᾶς ἐδόθη χάρις στή Θυσία Του.
Δυστυχῶς ὅμως, δέν προσέχουμε.
Ξεχνᾶμε τόν Κύριο, τό Λυτρωτή μας.
Καί πολλές φορές χραίνουμε τῆς
ψυχῆς μας τήν στολήν καί χάνουμε
τήν αἴσθησι τῆς ζωντανῆς  Του
Παρουσίας στή ζωή μας. Καί τότε;
Τότε πραγματικά χανόμαστε...

Γι’αὐτό, ἀδελφέ μου πρόσεχε σεαυτῷ.

Καθάριζε τή λάσπη καί κάθε εἴδους
Λέπρα ἀπ’ τήν ψυχή σου.
Δέξου τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει
κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο.
Βάδιζ’  ἐμπρός, στό δρόμο τῆς Ζωῆς,
τή στενή καί τεθλιμμένη Ὁδό τῆς χαρᾶς,
καί μή γυρίζῃς πίσω στό σκοτάδι.
Ἡ εὐρύχωρη Ὁδός σέ ὁδηγεῖ στόν Ἅδη.
Ἀκολούθει τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ.
Κάνε πρᾶξι τήν Ἀγάπη.
Φρόντιζε τήν ἀθάνατη ψυχή σου.
Μήν ἀφήσῃς νά ἐμφιλοχωρήσῃ
στήν ψυχή σου πονηριά.
Πρόσεχε στόν ἑαυτό σου.
Πρόσεχε τίς θυρίδες, δι’ ὧν εἰσέρχεται
στήν ψυχή καί τή ζωή σου ὁ Θάνατος
(Ἱερεμ. θ΄ 21). Ἔχει ἐκ τῶν πραγμάτων
(de facto) ἀποδειχθῇ πώς ἡ εὐρύχωρη
Ὁδός εἶναι ὁδός Παραφροσύνης.
Ὁδηγεῖ σταθερά στή σύγχυσι, τήν
Ταραχή, στή θλῖψι καί στόν πόνο.
Ὁδηγεῖ στό χαμό, στήν ἄβυσσο τῆς
αἰώνιας Ὁδύνης, ὁδηγεῖ σταθερά
στόν τόπο τῆς βασάνου.
Τί κερδίζει ὁ ἄνθρωπος μέ τό μῖσος
καί τή σκληροκαρδία του;
Γυμνός ἐξέρχεται ἐκ κοιλίας μητρός
αὐτοῦ καί γυμνός ἐπιστρέφει στή γῆ.
Δές , λοιπόν, ἄνθρωπε, ὅσο εἶναι καιρός.
τήν πικρή αὐτή  ἀλήθεια καί «πρόσεχε
σεαυτῷ, μή ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ Σου»
Πρόσεχε τήν ἀθάνατη ψυχή σου καί
μήν ξεχνᾶς ποτέ Κύριον τόν Θεόν σου.
Ἄνοιξε τήν καρδιά σου στό Χριστό, καί
κάνε «πρᾶξι» τά ἅγια Προστάγματά Του
Καί δόξαζε  καί λάτρευε τό Λυτρωτή
«ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», μέ ὅλη τήν
καρδιά σου, γιατί μόνον Σ’Αὐτόν ἀνήκει
ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς πάντας
τούς αἰῶνας. Ἀμήν.