ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄26-39)

Ἡ θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν.

                                        Α΄

«Ἐξελθόντι δέ αὐτῷ ἐπί τήν γῆν ὑπήντησεν αὐτῷ ἀνήρ τις ἐκ τῆς πόλεως, ὅς εἶχε δαιμόνια ἐκ χρόνων ἱκανῶν, καί ἱμάτιον οὐκ ἐνεδιδύσκετο καί ἐν οἰκίᾳ οὐκ ἔμενεν, ἀλλ’ ἐν τοῖς μνήμασιν» (Λουκ. η΄ 27).

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, εὐσπλαγχνίζεται τά πλάσματά Του καί γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσιν», λέγει ὀ ἱερός Δαμασκηνός.

Ἐπισκέπτεται ὁ Θεός τόν λαόν αὐτοῦ (Λουκ.ζ΄16).

Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας λέγει ὅτι ἔρχεται κοντά μας ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, «ὅτι Παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχή ἐγενήθη ἐπί τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος...» (Ἡσ. θ΄ 6-7).

Αὐτός εἶναι «ὁ Παῖς», «ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ», ὁ ὁποῖος ἐπισκέπτεται τούς ἀνθρώπους ὡς Λυτρωτής. Δέν
κραυγάζει. Δέν ὑψώνει τή φωνή Του. Δέν
βροντοφωνάζει στούς δρόμους. Πλησιάζει μέ
τρυφερότητα καί στοργή, ἀθόρυβα, ταπεινά, τόν
καθένα μας χωριστά καί ὅλους μαζί. Πλησιάζει τό καλάμι, πού εἶναι ἕτοιμο νά σπάσῃ ἀπό τόν ἰσχυρόν ἄνεμον καί καί δέν τό συντρίβει, ἀλλά τό  τό περιδένει καί τό στηρίζει.Πλησιάζει καί τήν τρεμοσβύνουσαν λύχνίαν, πού εἶναι ἕτοιμη νά σβύσῃ καί τῆς ρίχνει λάδι καί τῆς δίνει ζωή. Πλησιάζει δηλαδή τήν ἡμιθανῆ ἀνθρωπότητα καί τήν σώζει, Φέρνει σέ ὅλους πραγματική δικαιοσύνη (πρβλ. Ἡσ. 42, 1-4). Ἔρχεται ὁ Λυτρωτής νά μᾶς λυτρώσῃ καί εἶναι βέβαιον ὅτι μόνον Αὐτός, ὡς Παντοδύναμος, μπορεῖ, καί, ὡς πανάγαθος, θέλει νά μᾶς σώσῃ. «Αὐτός γάρ (ὁ Ἰησοῦς) σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»( Ματθ. α΄ 21). Καί ἔρχεται ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμι ἐγώ.
Ἐπισκέπτεται, ὁ Εὔσλπαγχνος, κάθε ἀνήμπορο. Θεραπεύει τά τραύματά μας. Σπογγίζει τά δάκρυά μας. Ἁπαλύνει τόν Πόνο μας. Καθαρίζει ἀπό τή λάσπη τήν καρδιά μας. Μᾶς φωτίζει τόν νοῦν. Μέ τό ἅγιον Φῶς Του φωτίζει τά σκοτάδια μας. Μᾶς στηρίζει, μᾶς παρηγορεῖ, μᾶς ἀνασταίνει ἀπό κάθε μας πτῶσι, γίνεται σέ ὅλους μας τύπος καί ὑπογραμμός,  ἵνα  ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ. Αὐτός καί μόνον Αὐτος εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό ἀληθινόν Φῶς, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ αἰωνία ὕπαρξις, ἡ Αὐτοαλήθεια, ἡ Αὐτοζωή, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης.
Αὐτός καί μόνον «Αὐτός διῆλθε καί διέρχεται, «Χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ΄ 8), τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, καί  ἱώμενος
πάντας τούς καταδυναστευομέμους ὑπό τοῦ διαβόλου (Πράξ. ι΄ 38). Αὑτός  καί μόνον Αὐτός κηρύσσει τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύει πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ (Ματθ. δ΄ 23).
Δέν στερεῖ κανέναν τή Χαρά τῆς εὐεργετικῆς Του Παρουσίας. Μᾶς ἐπισκέπτεται καί μᾶς εὐεργετεῖ ὅλους. Μᾶς ἐπισκέπτεται ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅ, τι κι’ ἄν κάνουμε, ὅπου κι’ ἄν εὐρισκώμαστε. Ὁλοζώντανη εἶναι ἡ Παρουσία Του. Καί διαπιστώνουμε ὅτι μέ τή Χάρι Του καί τή δύναμί Του ἐπισκέπτεται καί θεραπεύει τίς ἀρρώστιες  μας. 
Διαπιστώνουμε ὅτι «τυφλοί ἀναβλέπουσι καί χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καί κωφοί                 ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται και πτωχοί εὐαγγελίζονται» (Ματθ. ια΄5).
Δέν  στερεῖ τή χαρά τῆς ἐπισκέψεώς του καί τούς Γαδαρηνούς.
Εἷναι γνωστόν ὅτι οἱ Γαδαρηνοί εἶναι ἄθεοι. Ἀρνοῦνται τόν ἀληθινόν Θεόν  καί λατρεύουν τό Βόρβορο. Λατρεύουν ὡς Θεόν τόν Διάβολον, τό Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα. 
Ὅμως ὁ Χριστός, ἡ ἄπειρη ἀγάπη ,ἐπισκέπτεται καί αὐτούς καί τούς καλεῖ κοντά του. Ἡ ἐπίσκεψίς Του εἶναι ἀπόδειξις τῆς εὐσπλαγχνίας Του. Ὅμως αὐτοί,  πωρωμένοι, δέν Τόν ὑποδέχονται. Ἀσχολοῦνται μέ τή βοσκή τῶν χοίρων, μέ τήν ἱκανοποίησι τῶν βρωμερῶν τους παθῶν, μέ τήν αἰσχροκέρδεια, μέ  τήν Ἐμπορία τοῦ χοιρινοῦ κρέατος, κατά παράβασιν τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ καί σέ βάρος τῆς ὑγείας τῶν συνανθρώπων τους. Προγνωρίζει ὁ Καρδιογνώστης τή στάσι τους. Τούς καλεῖ ὅμως ὡς ἄπειρη ἀγάπη καί αὐτούς κοντά Του.
Ἐάν ρίξουμε ἕνα ἐξεταστικό βλέμμα στή σημερινή σχιζοφρενική ἀνθρωπότητα, θά διαπιστώσουμε  ὅτι οἱ Γαδαρηνοί ὅπως ζοῦσαν καί ὅπως ζοῦν καί σήμερα εἶναι ἕνα ἀκριβές ἀντίγραφον τῆς ζωῆς, χωρίς Θεόν, τής σημερινῆς ἀνθρωπότητος. Διαπιστώνουμε δέ ὅτι δέν εἶναι ἕνας ἤ δύο, ἀλλά πολλοί  οἱ κατεχόμενοι σήμερα  ἀπό δαιμόνια πολλά. Ὁ Κύριος ἔρχεται καί μᾶς ἐπισκέπτεται,καθημερινά, γιά νά μᾶς θεραπεύσῃ ἀπό τά πολλά δαιμόνια, πού μᾶς κατατυραννοῦν,ὅπως θεράπευσε τότε ἐκεῖνον τόν Γαδαρηνό.
Στήν εἴσοδο τῆς πόλεως τόν συνήντησεν κάποιος  Γαδαρηνός, ὁ ὁποῖος εἶχε μέσα του δαιμόνια πολλά, από πολλά χρόνια καί δέν φοροῦσε ἐπάνω του ρούχα καί δέν ἔμενε σέ σπίτι, ἀλλά μέσα στά μνήματα. «Καί ἐδεσμεῖτο ἁλύσεσι  καί πέδαις φυλασσόμενος  καί διαρρήσσων τά δεσμά ἠλαύνετο ὑπό τοῦ δαίμονος εἰς τάς ερήμους» (Λουκ. η΄29).

Αὐτό εἶναι τό κατάντημα τοῦ ἀνθρώπου, πού κλείνει τήν ψυχή του στό Χριστό καί κυριεύεται ἀπό τά βρωμερά του πάθη. Δοῦλος τῶν παθῶν ἀνοίγει τήν ψυχή του στά δαιμόνια. Ἀπεκδύεται τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας καί ἐνδύεται τή φθορά. Γυμνός τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ, διαλύει τήν Οἰκογένειά του, τήν ἐγκαταλείπει καί ζῆ στά μνήματα. Καί δέν ὑπάρχουν χειρότερα μνήματα ἀπό χαμαιτυπεῖα, καί τά διάφορα ξενυχτάδικα, κέντρα ἀσωτείας καί διαφθορᾶς. Οἱ δαίμονες τόν ὁδηγοῦν στό νά σπάῃ τά ἱερά δεσμά καί νά ἐγκαταλείπῃ τά καθήκοντά του καί γυμνός νά φέρεται πρός τήν καταστροφή του. Αὐτόν πρῶτον συναντᾶ ὁ Κύριος. Τόν εὐσπλαγνίζεται καί τόν θεραπεύει ἀπό τά πολλά δαιμόνια, πού τόν θλίβουν καί τόν βασανίζουν. Καί μέ τήν θεραπεία του καλεῖ σέ μετάνοια τούς Γαδαρηνούς. Κρούει τήν θύραν καί τούς καλεῖ κοντά Του.

Τώρα δέν εἴμαστε μόνοι. Ἔρχεται κοντά μας ὁ Λυτρωτής καί κρούει τήν Θύραν. Ἀρκεῖ νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, εὐσπλαγχνίσου καί ἐμᾶς τούς ἀναξίους δούλους Σου καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό τόν κακό μας ἑαυτό καί ἀπό τά δαιμονικά μας πάθη καί ἀξίωσέ μας νά σταθοῦμε κι’ ἐμεῖς στά ἄχραντα πόδια σου, ἱματισμένοι καί σωφρονοῦντες, καί νά δοξάζουμε τό Ὄνομά Σου καί νά κηρύσουμε τά μεγαλεῖα Σου μέ ἔργα ἀγάπης καί καλωσύνης.